REFLECTION: “Bleed Babylon Bleed” Listening Session

The Music House, Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2017.

Οι Reflection έχουν έτοιμο το πέμπτο τους δισκογραφικό πόνημα και κάνουν μια ανοιχτή πρόσκληση σε όσους αρθρογραφούμε στο χώρο, ώστε να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το “Bleed Babylon Bleed”, όπως είναι και ο τελικός τίτλος του δίσκου. Η ανταπόκριση υπήρξε κάτι παραπάνω από θετική και μια μεγάλη παρέα ανθρώπων συναντιέται τελικά στον Κορυδαλλό (με τους ανύπαρκτους χώρους στάθμευσης), τα λέει με την μπάντα, τα λένε μεταξύ τους, ώσπου τελικά φτάνει η ώρα να μπούμε στον χώρο ακρόασης…

Η ενημέρωση που προηγείται της ακρόασης, από τον αρχηγό των Reflection, τον Στάθη Παυλάντη, υπήρξε εκτενής και πλήρης και κάλυψε ένα μεγάλο ποσοστό από τα περισσότερα θέματα που πιθανόν να ήθελε κάποιος να θίξει. Μας έδωσε μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα του πλαισίου μέσα στο οποίο ήρθε αυτό το άλμπουμ, και της δουλειάς που έγινε για να ηχογραφηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Κάποια από αυτά που ειπώθηκαν ήταν περί της αντικατάστασης του Leo Stivala από τον Γιώργο Θωμαΐδη, με την ιδέα να πέφτει, παρά την μακροχρόνια γνωριμία τους, μετά το live στο Wreck Athens festival.

Επίσης αναφέρθηκε στην περιπέτεια του ιδίου αφότου διαγνώσθηκε με λέμφωμα Hodgkin και στις καθυστερήσεις, που όπως είναι ευνόητο, επέφερε η περιπέτεια της θεραπείας του στην ολοκλήρωση του “Bleed Babylon Bleed”. Στην συνέχεια ο λόγος του φορτίσθηκε ακόμη περισσότερο συναισθηματικά, όταν μας αποκάλυψε την καρδιά του άλμπουμ, που δεν υπήρξε άλλη από τα τελευταία 2 τραγούδια, το ομότιτλο και το “Ruler Of My Own Land”. Το γιατί θα το διαβάσετε λίγο παρακάτω, στην αναλυτική αναφορά που ακολουθεί για κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Το θέμα του εξωφύλλου, το οποίο η μπάντα δεν επιθυμεί ακόμη να αποκαλύψει, όπως και ο τίτλος της δουλειάς, βασίζονται στα δύο αυτά τραγούδια, τα οποία αναφέρονται θεματολογικά στην Ποντιακή Γενοκτονία.

Οι Reflection είναι μια μπάντα η οποία υφίσταται στο στερέωμα του επικού βαρύ μετάλλου εδώ και μια 25ετία! Η τελευταία τους δισκογραφική παρουσία υπήρξε 8 χρόνια πριν με το “When Shadows Fall” (Cruz Del Sur, 2008). To “Bleed Babylon Bleed” αποτελείται από 8 τραγούδια και μια εισαγωγή και σε γενικές γραμμές παρουσιάζει ποικιλομορφία στο ύφος των τραγουδιών, αφού ακούμε από αργόσυρτα doom metal κομμάτια με σκοτεινή ατμόσφαιρα έως και γρήγορες, πιο προς το power συνθέσεις και φυσικά ο κύριος όγκος των τραγουδιών εμπεριέχει το επικό στοιχείο. Ποικιλομορφία όμως υπάρχει και στην θεματολογία του δίσκου, ας μην επεκταθώ όμως περισσότερο σε αυτό εδώ αφού υπάρχει ο αντίστοιχος σχετικά, χώρος παρακάτω.

Θα ήταν μέγιστη παράλειψη να μην αναφέρω την συμμετοχή του μεγάλου Mats Leven στο “Takla Makan”. Οι ίδιοι οι Reflection αναφέρουν τους Candlemass ως μια από τις μεγαλύτερες τους επιρροές και είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα της συμμετοχής του Leven στο πλέον σκοτεινό και αργό τραγούδι που έχουν συνθέσει ποτέ. Επίσης ο μπασίστας Albert Bell (Forsaken, Nomad Son, Sancro Sanctus) απαγγέλει στο εισαγωγικό “Marching To Glory”, καθώς και ο Κώστας Τόκας (Power Crue, Reload) συμμετέχει μαζί με τον Γιώργο Θωμαίδη στο “Stormbringer (The Blade that Burns the Flesh)”.

Η επιμέλεια και σε αυτό το εξώφυλλο, όπως και στα προηγούμενα άλμπουμ των Reflection, ανήκει στον Γιώργο Ζαχαρόγλου. Η παραγωγή έχει γίνει στο The Music House από τον ίδιο τον Στάθη Παυλάντη.

Ας δούμε τα τραγούδια του “Bleed Babylon Bleed” έτσι όπως μου αποτυπώθηκαν από αυτή την μια ακρόαση, ένα προς ένα:

1.Marching To Glory (1:18)
Μια σύντομη, ατμοσφαιρική εισαγωγή με επιβλητική απαγγελία από τον Albert Bell, όπως ανέφερα και νωρίτερα. Μια προσπάθεια να μας πάρει από την πραγματικότητα και να μας βάλει στην ατμόσφαιρα των κομματιών που ακολουθούν. Δεν είναι κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει οι Reflection και με τις προηγούμενες δουλειές τους.

2.Glorious Victory (4:38)
Σε αυτό το σημείο ο ακροατής παίρνει το βάπτισμα του πυρός, με την μεγάλη έκπληξη να έρχεται καταρχήν από τον Γιώργο Θωμαΐδη, τον οποίο ακούμε να τραγουδά σε ένα διαφορετικό ύφος, πιο επιθετικό, με φωνητικά όχι τόσο καθαρά και απόλυτα μελωδικά που τον είχαμε συνηθίσει από τους Wisdom. Προς θεού, μια χαρά μελωδική εξακολουθεί να είναι η φωνή του, αλλά έχει προσαρμόσει θα έλεγε κανείς τον τρόπο που τραγουδάει στα τραγούδια και το ύφος των Reflection. Πραγματικά πρέπει να προσπαθήσει πολύ κάποιος για να εντοπίσει στο άλμπουμ σημεία (υπάρχουν κάποια) στα οποία ο Θωμαΐδης θυμίζει Wisdom. Το κομμάτι είναι ρυθμικό, με βαριά παραγωγή, όπως μας διαβεβαίωσε ο Στάθης Παυλάντης, όπως και όλο το άλμπουμ, όλα είναι παιγμένα και έχει γίνει ελάχιστη χρήση ψηφιακής επεξεργασίας. Το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζεται σε ένα καθαρά heavy metal ήχο με έντονο το επικό συναίσθημα. Σήμα κατατεθέν τα χορωδιακά δεύτερα φωνητικά στο ρεφρέν, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και το πέρασμα του μπάσου από τον Λιτινάκη μετά την παύση στα μισά, αλλά και το ενδιαφέρον lead solo στην κιθάρα. Έξυπνη επιλογή να χρησιμοποιηθεί ως εναρκτήριο του δίσκου αφού πετυχαίνει τον σκοπό του να μας βάλει άμεσα στο κλίμα. Το στιχουργικό του θέμα επικεντρώνεται στην μάχη του καλού ενάντια στο κακό που προσωποποιείται στην μάχη των Ελλήνων ενάντια στους Βαρβάρους.

3.The Iron Tower (4:24)
Το μόνο κομμάτι που έχει δώσει η μπάντα ως τώρα στο κοινό, μέσω μιας πιο πρώιμης μορφής του που υπάρχει σε lyric video. Κι εδώ ο Θωμαΐδης πήγε την κατάσταση ένα βήμα παραπέρα, τραγουδώντας το ρεφρέν σχεδόν “δαιμονισμένα”, χρησιμοποιώντας έξυπνα την τεχνική του φαλτσέτου (κάτι που κάνει σε ολόκληρη την ηχογράφηση). Θεματολογικά το κομμάτι αναφέρεται στον μεσαίωνα, την Ιερά εξέταση, τα βασανιστήρια κτλ. Επίκεντρο του κομματιού το χαρακτηριστικό του riff επάνω στο οποίο οικοδομείται και το υπόλοιπο μέρος του. Δεν θα επιμείνω περισσότερο αφού το κομμάτι έχει ακουστεί, απλά να επισημάνω ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι φρεσκαρισμένο και βελτιωμένο στα σημεία.

4.Fallen Shadows (5:02)
Το κομμάτι αυτό συνεχίζει να αντλεί ιδέες από το φανταστικό, αναφέρεται σε ένα πλάσμα που έχει ξεμείνει στην γη για πολλούς αιώνες και έχει δει όλη την ροή των ιστορικών γεγονότων, πολύ μεγάλες καταστροφές, κάποια από τα θαύματα που έχουν γίνει στον κόσμο, αλλά παραμένει παγιδευμένος στον πλανήτη και το “Fallen Shadows” αναφέρεται στην ιστορία του. Ξεκινάει με ένα riff που μου θύμισε αμυδρά τους Black Sabbath του “Children Of The Grave”. Με την είσοδο των πλήκτρων το κομμάτι αλλάζει ξεκάθαρα το ύφος του καθώς βυθίζει τον ακροατή σε μια πιο απόκοσμη ατμόσφαιρα. Αυτό που λάτρεψα σε όλο τον δίσκο, αλλά εδώ το επεσήμανα ξεκάθαρα πρώτη φορά, είναι το πόσο όμορφα δένουν τα σημεία που σβήνει μια μελωδία στην κιθάρα με την είσοδο των φωνητικών του Θωμαΐδη. Το κιθαριστικό σόλο απόλυτα εναρμονισμένο με το σχεδόν εφιαλτικό κλίμα του τραγουδιού για την οποία φυσικά πρέπει να αποδώσω τα εύσημα και στον Ηρακλή Λουκάκη και τα πλήκτρα του. Και αυτό, όπως τα περισσότερα άλλωστε κομμάτια του άλμπουμ, κλείνει με fade out.

5.Takla Makan (4:43)
Εδώ ο Γιώργος Θωμαΐδης θα δώσει το μικρόφωνό του στον, θρυλικό πλέον, Mats Leven. Ο Σουηδός πραγματικά είναι χάρμα αυτιών σε ένα κομμάτι που ακούγεται σαν, ενώ δεν, να έχει γραφτεί εξαρχής για τον ίδιο. Οι στίχοι πραγματεύονται την αγαπημένη ιστορία συνωμοσίας του Στάθη Παυλάντη, όπως ο ίδιος μας εξομολογήθηκε. Η ιστορία μιλάει για όσα εικάζονται πως συμβαίνουν στον ομώνυμη έρημο και στην πυραμίδα που αποτελεί το βασίλειο των 72 φυλών των ερπετοειδών. Για αυτό σηκωθήκαμε από ανάκλιντρα, ντιβάνια, ψαροκασέλες, όχι για να παραγγείλουμε κάποιο βιβλίο του Λιακόπουλου, αλλά από το σοκ της απόδοσης του Leven. Καθηλωτικός από την αρχή ως το τέλος. Ένα αμιγώς doom τραγούδι, βαρύ και αργόσυρτο, ατμοσφαιρικό και πορωτικό. Εκτός όμως από την φωνάρα τον Leven, το κομμάτι έχει ακόμη ένα highlight, την κιθαριστική πανδαισία με την οποία φρόντισε να το επενδύσει ο Στάθης Παυλάντης. Για άλλη μια φορά επίσης, παρατήρησα και το πόσο διακριτικά εύστοχος υπήρξε στα πλήκτρα ο Λουκάκης. Ανυπομονώ να το ακούσω ζωντανά και υπό το ιδιαίτερο πρίσμα του Γιώργου Θωμαΐδη, σε κάποια ζωντανή τους εμφάνιση.

6.Time Traveler (4:57)
Ακόμη μια ιστορία φαντασίας, μιλάει για ένα ζεύγος αστροναυτών οι οποίοι μπαίνουν σε μια χρονοκάψουλα ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο αναζητώντας να βρουν μαύρους νάνους, δηλαδή αστέρια που σβήνουν, όπως και τον σκοτεινό ήλιο ο οποίος εικάζεται πως κάπου υπάρχει. Ως προς το περιεχόμενο, αποτελεί την πρώτη προσπάθεια του Θωμαΐδη να παντρέψει την heavy metal φωνή με αυτή του τενόρου, χαρίζοντας μας μια θαυμάσια κορώνα. Από την πλευρά της μπάντας, είναι μια επιστροφή σε ένα ύφος που είχαν χρόνια να προσεγγίσουν και το έκαναν για να πλησιάσουν περισσότερο το ύφος που ως τώρα τραγουδούσε ο Θωμαΐδης στους Wisdom, ενώ ο ίδιος ο τραγουδιστής δούλεψε αντίρροπα και ξεκάθαρα προς το ύφος των Reflection παράγοντας ένα πολύ ενδιαφέρον τελικό αποτέλεσμα, που όπως παραδέχεται και η μπάντα, έρχεται πολύ κοντά στο ύφος των Innerwish. Τα φωνητικά είναι πραγματικά θαυμάσια, όπως και το κομμάτι, στο οποίο ξεδιπλώνεται ακόμη μια πτυχή της μπάντας. Ένα power metal διαμαντάκι, το οποίο καλά θα κάνουν να μην το αγνοήσουν και να αφήσουν κατά μέρος τις αμφιβολίες για το αν θα το παίξουν ζωντανά.

7.Stormbringer (The Blade That Burns The Flesh) (3:44)
Εδώ τώρα χάθηκε η μπάλα. Heavy metal κομμάτι εμπνευσμένο για τον Έλρικ του Μούρκοκ αποτελεί για εμένα (αυστηρά και καθόλου αντικειμενικά αν μου επιτραπεί αυτή η μια φορά) γκολ από τα αποδυτήρια (ο Στάθης Παυλάντης δήλωσε άλλωστε παλαιός και αμετανόητος αναγνώστης των βιβλίων της σειράς). Όταν όμως ακούς στην εισαγωγή την απόλυτη ερμηνεία του Κώστα Τόκα, τότε πραγματικά το συναίσθημα απογειώνεται. Το πάντρεμα με την φωνή του Θωμαΐδη που μπαίνει αργότερα συνθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ηχητικό κράμα. Είναι το παλαιότερο κομμάτι που γράφτηκε για τον δίσκο. Το “μαρτς” στα τύμπανα με πήγε σε παλαιούς Manowar, οι στίχοι του ρεφρέν στους Domine (γιατί άραγε;). Η μικρή του διάρκεια και το πιασάρικο περιεχόμενο σε συνδυασμό με την δημοφιλία του Έλρικ στους κύκλους των χεβιμεταλλάδων, προκαταδικάζει το “Stormbringer” να αποτελέσει συναυλιακό ύμνο.

8.Ruler Of My Own Land (4:59)
Και φτάσαμε στα δύο κομμάτια που αποτέλεσαν και τον κύριο λόγο, την αφετηρία για την δημιουργία του cd. Ο ίδιος ο συνθέτης, για να τονίσει πόσο σημαντικά τα θεωρεί, δεν δίστασε να περιγράψει τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ ως απλά την σάλτσα. Οι στίχοι μας πάνε πίσω στον Πόντο του 1922 και στην Τουρκική εισβολή που έλαβε χώρα τότε. Με την συνδρομή του διευθυντή της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πατρών, Γιάννη Τσάκωνα, οι Reflection μεταφέρουν τις ιστορίες/μαρτυρίες των γιαγιάδων τους στο σήμερα. Μουσικά θυμίζει εποχή παλιού καλού Malmsteen και αυτό γίνεται αντιληπτό με το καλημέρα, λόγω της θαυμάσιας κιθαριστικής εισαγωγής. Επίσης θαυμάσιες και οι μελωδικές γραμμές που ξεκινά να τραγουδά ο Θωμαΐδης λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Λυρικότατο ρεφρέν με το βασικό riff να αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού. Η κλιμάκωση στο κιθαριστικό σόλο δημιουργεί εθισμό με την πρώτη ακρόαση. Ήδη προσπαθώντας να φέρω στο μυαλό μου τα κομμάτια την στιγμή που ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο, το πρώτο κομμάτι που μου ήρθε στο μυαλό, χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση το πιο εύκολο, κάθε άλλο, υπήρξε αυτό εδώ. Είναι και το κομμάτι που επιθυμώ περισσότερο να ξανακούσω. Η μπάντα δεν έχει ξαναπαίξει έτσι και πραγματικά το αποτέλεσμα παίζοντας σε αυτά τα τέμπο και με αυτό το groove, τους δικαιώνει απόλυτα.

9.Bleed Babylon Bleed (6:01)
“Ένα heavy metal κομμάτι παιγμένο Ποντιακά”. Αυτή η περιγραφή του τραγουδιού από την μπάντα εύστοχα περιλαμβάνει όλη την ουσία. Οι ηχογραφήσεις για το συγκεκριμένο κομμάτι έγιναν κάτω από βαριά συναισθηματική φόρτιση, τόσο οι αδελφοί Παυλάντη όσο και ο Γιώργος Θωμαΐδης είναι Ποντιακής καταγωγής κι έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της γενοκτονίας των Ποντίων. Δεν θα ξεχάσω την φράση του Θωμαΐδη “γιατί ρε πατέρα δεν ζεις να το ακούσεις”. Στο “Bleed Babylon Bleed” κάνουν χρήση της λύρας ως lead όργανο, κάτι το οποίο το σκέφτονταν εδώ και χρόνια, αλλά δεν είχαν τολμήσει μέχρι τώρα να το υλοποιήσουν. Το αποτέλεσμα είναι ανατριχιαστικό. Το πάθος που έχει επενδύσει ο Θωμαΐδης, ο μαγικός ήχος της Ποντιακής λύρας, οι στίχοι, η κιθαριστική επένδυση δίνουν ένα μοναδικό συνδυασμό, καλοζυγισμένο στο αυτί, με αξία που έχω την βεβαιότητα πως θα παραμείνει ανεξίτηλη διαχρονικά.



Ως επίλογο θα μεταφέρω αυτούσια μια φράση όπως την διάβασα στο ενημερωτικό φυλλαδιάκι που μας μοίρασαν στο στούντιο. Πρώτα όμως να ευχαριστήσω την μπάντα για την πρόσκληση που είχα την τιμή να μου κάνει, αλλά κυρίως θέλω να τους ευχαριστήσω θερμά για την συνεισφορά τους αυτή, τόσο στο Ελληνικό heavy metal, όσο και στην Ελληνική ιστορία.

“OI REFLECTION ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΠΗΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΤΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ”

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ :
01.Marching to Glory
02.Glorious Victory
03.The Iron Tower
04.Fallen Shadows
05.Takla Makan
06.Time Traveler
07.Stormbringer (The Blade that Burns the Flesh)
08.Ruler of My Own Land
09.Bleed Babylon Bleed

ΣΥΝΘΕΣΗ :
Γιώργος Θωμαίδης : Φωνητικά
Γιώργος Παυλάντης : Τύμπανα
Στάθης Παυλάντης : Κιθάρες
Ηρακλής Λουκάκης : Πλήκτρα
Γιάννης Λιτινάκης : Μπάσο

1037