Βαριά βιομηχανία εξαγώγιμου μελωδικού hard rock οι συγκεκριμένοι Ελβετοί…
Με αφετηρία το Lugano, μπορούν άνετα να παινευτούν πως έχουν κάνει την υπέρβαση και πέρα από τη χώρα τους (όπου όλα τα άλμπουμ τους έχουν φτάσει στο Νο1) με τους δυο εκατομμύρια δίσκους που έχουν πουλήσει.
Η διαδρομή τους όμως φάνηκε να εκτρέπεται οριστικά στις 5 Οκτωβρίου του 2010 όταν, στην κορύφωση της δημοτικότητάς τους, σκοτώνεται σε δυστύχημα ο χαρισματικός frontman Steve Lee. Μια περίοδος σημαντική για την ιστορία τους έληξε έτσι σκληρά και άδοξα, όχι όμως και η πορεία τους. Με νέο τραγουδιστή τον Nic Maeder κάνουν μια νέα αρχή με το “Firebirth” του 2012. Φέτος επιστρέφουν, συμπληρώνοντας 25 χρόνια με το άλμπουμ “Silver”, το τρίτο με τη φωνή του Maeder, μετά και το “Bang!” του 2014.
Το είδος της μουσικής που θα συναντήσει κανείς στο “Silver” είναι προδιαγεγραμμένο κι όπως συμβαίνει κατά κανόνα με τα σχήματα του είδους, οι εκπλήξεις και οι διαφοροποιήσεις περιορίζονται στο ελάχιστο. Το βασικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο συνθετικό επίπεδο και την ευστοχία του.
Το “Silver” ξεκινά εντυπωσιακά, με τον καλύτερο τρόπο. Το “Silver River” είναι ένας φρέσκος, καλογραμμένος hard rock δυναμίτης γεμάτος ενέργεια και εξαιρετικά φωνητικά. Η συνολική του μουσική εντύπωση παραπέμπει στην πρώιμη Whitesnake περίοδο ή στα χρόνια της σύνθεσης των Purple με τον Coverdale στα φωνητικά. Στο ίδιο μήκος κύματος παίρνει τη σκυτάλη και το “Elecrified” ίσως με λίγο περισσότερη ραδιοφωνική διάθεση.
Η διάθεση αυτή γίνεται φανερά ισχυρότερη στο “Stay with me”, με τις άμεσες μελωδικές γραμμές που πληροί όλες τις προϋποθέσεις ενός δυνατού single και αποτελεί άλλωστε και το πρώτο promo video των Gotthard για το “Silver”.
Η τριάδα που ανοίγει το άλμπουμ αποτελεί και το πληρέστερο και πιο ικανοποιητικό διάστημα του δίσκου. Χωρίς να υπάρχουν συγκλονιστικές διαφορές στο επίπεδο των συνθέσεων, οι οποίες είναι όλες καλοπαιγμένες , συνήθως ακούγεται να λείπει η κορύφωση και η ολοκλήρωση, κυρίως λόγω των επίπεδων ρεφρέν. Ακόμα και στις λεγόμενες μπαλάντες, όπως στο “Not fooling anyone” ή το “Why” τα ρεφρέν είναι ανώδυνα. Το μελωδικό “Only love is real” διαφοροποιείται κάπως και τα συναισθήματα τονίζονται με την υποστήριξη των ενορχηστρώσεων. Συμπαθητικό είναι και το “Miss me” με φανερές ξανά τις πινελιές των πρώιμων Whitesnake, ενώ οι μελωδίες του Maeder συνολικά παραπέμπουν στον μπαρμπα- Dave.
Τα δυο bonus track, “Walk on” και “Customized Lovin”, μάλλον αδικούνται με τον διαχωρισμό και θα μπορούσαν εμβόλιμα στα υπόλοιπα να δυναμώσουν την ενέργεια στη διαδρομή.
Συνολικά, το “Silver” είναι μια καλή δουλειά, και για τους φίλους του ήχου σίγουρα κάτι περισσότερο. Με το συνηθισμένο οπλοστάσιο των Gotthard σε ετοιμότητα, χρειαζόταν συνθετικά το λίγο περισσότερο για ένα επετειακό άλμπουμ που να σημαδεύσει με την κυκλοφορία του την 25χρονη πορεία τους.
481 
