Τρίτη πολύ καλή δουλειά των blacksters Transcending Bizarre, σε avant-garde συμφωνικό μοτίβο, που τη περισσότερη ώρα σε μεταφέρει σε μια θεατρική σκηνή τρόμου! Όλο το άλμπουμ είναι έντονο, χωρίς να σε αφήσει να ηρεμήσεις ή να πάρεις ανάσα και πραγματικά το ξαναλέω, με μια άκρατη θεατρικότητα, που με έκανε πολλές φορές να νομίζω πως δεν υπάρχουν μελοποιημένοι στίχοι, μα θεατρικοί διάλογοι!
Ναι, μου θύμισε όπερα. Μου θύμισε το σκηνικό στη ταινία “Interview with the Vampire”, όπου ο χαρακτήρας του Brad Pitt, συναντά ομοίους του μετά από αιώνες κάπου στο Παρίσι, οι οποίοι δίνουν αιματοβαμμένες παραστάσεις σε κοινούς θνητούς! Άνετα ο “Μύθος του μισάνθρωπου”, θα μπορούσε να ήταν μια παράσταση!! (Καλή ιδέα έριξα τώρα!).
Το άλμπουμ έχει πολύ καλή παραγωγή, χωρίς δυστυχώς να γνωρίζω που έκαναν την ηχογράφηση οι Θεσσαλονικείς και αυτό φαίνεται εκ του αποτελέσματος, κυρίως στη μίξη του ήχου, αφού τα πανταχού παρών και κυρίαρχα πλήκτρα δεν υποσκελίζουν την υπόλοιπη μουσική! Και αυτό είναι ένα bonus στη περίπτωση ακροατή, όπως τη δική μου, όπου γενικά μισώ τα πλήκτρα και τη progressive διάθεση σε black metal μπάντες!
Αναμφισβήτητα, αυτή είναι μια πραγματικά καλή δουλειά, που θα κάνει να ζηλέψουν πολλές μπάντες του εξωτερικού με μαύρη μουσική παράδοση! Το μονό αρνητικό κατά τη ταπεινή μου γνώμη, είναι η έλλειψη κάποιου βασικού “ρυθμού” ως ραχοκοκαλιά, μιας και η progressive διάθεση μπορεί άνετα να σε κάνει να χαθείς! Αλλά μήπως αυτή δεν είναι και η πρόθεση της μπάντας;
409 
