LACRIMAS PROFUNDERE: “Hope Is Here”

H ακούσια προσέγγιση στον τίτλο του 11ου στούντιο άλμπουμ των Βαυαρών με το προεκλογικό σλόγκαν της αριστεροφανούς εγχώριας κυβέρνησης, αποτέλεσε έναν αρνητικό οιωνό για το τι θα άκουγα αυτή τη φορά από τους εδώ και χρόνια παρακμάζοντες goth n’ rollers.

Σοβαρά τώρα, το “Hope Is Here” είναι απογοητευτικά μέτριο. Τα τρία χρόνια τα οποία η μπάντα ενημερώνει ότι το δούλευε σκληρά δεν αντικατοπτρίζονται πουθενά, με εξαίρεση την σχεδόν άριστη παραγωγή. Το πιθανότερο είναι πως η κόπωση από τις συνεχείς περιοδείες τους έφερε στην δημιουργία ενός ακόμη πιο εύπεπτου, ρηχού και μονότονου άλμπουμ.

Πλησιάζουν ακόμη περισσότερο στους Anathema από ότι στο προγενέστερο “Antiadore”, με τον Rob Vitacca (φωνητικά) να ακούγεται ακόμη πιο βελτιωμένος ως “κλώνος” του Ville Valo. Μεγάλη εντύπωση μου προξενεί το γεγονός πως το άλμπουμ έχει concept θεματολογία (γύρω από ένα παιδί τον Aramis -emo όσο δεν παίρνει- που ζει απομονωμένο στο δάσος λόγω των ιδιαίτερων χαρισμάτων που έχει), χωρίς αυτό να γίνετε αντιληπτό μουσικά, παρά τις δηλώσεις των μελών πως δούλεψαν προς αυτή την κατεύθυνση.

Όσοι ακούσατε το “Antiadore” και δεν σας άρεσε, μην προχωρήσετε για κανένα λόγο. Σε όσους άρεσε πολύ, θα μπορέσετε να βρείτε συνδετικό κρίκο στα φωνητικά του Vitacca και πιθανόν να απολαύσετε μια δυο ακροάσεις μιας αδιάφορης δουλειάς που δεν σου αφήνει σημεία αναφοράς για να επιστρέψεις.

426