Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, το κουιντέτο των Good Tiger, μάζεψε τα χρήματα για το ντεμπούτο του μέσω crowdfunding και μέσα σε 24 ώρες είχε συγκεντρώσει 18.000 δολάρια, ενώ στο σύνολο έφτασε τα 46.000.
Πολύ εντυπωσιακό εν έτει 2016.
Το σχήμα, παρότι νεοσύστατο, αποτελείται από μέλη συγκροτημάτων όπως Tesseract, Architects, The Safety Fire, The Faceless και Conquering Dystopia, προδίδοντας έτσι και το μουσικό ποιόν του “A Head Full of Moonlight”. Μελωδικό και metalcor-ίζον prog, ή τέλος πάντων “λίγο-από-όλα-core”, με τεχνικές εξάρσεις και ηχητικές ανησυχίες που βρίσκουν θαλπωρή σε djent παρτιτούρες. Σαν μια μίξη των προαναφερθέντων σχημάτων, αλλά με μια πιο The Mars Volta νοοτροπία, η οποία είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Ο Elliot Coleman δίνει ερμηνευτικό ρεσιτάλ και προσδίδει πολλούς πόντους στο, ήδη εξαιρετικό, σύνολο των Good Tiger, που με το ντεμπούτο τους μπαίνουν δυναμικά στη μουσική βιομηχανία, με μόνο εμπορικό setback το ότι απευθύνονται μονάχα στους λάτρεις του εύηχου πειραματικού prog κι όχι σε ένα ευρύτερο κοινό.
Το ότι περιόδευσαν με τους Between the Buried and Me πάντως δεν είναι διόλου τυχαίο, μιας και ταιριάζουν αρκετά και κάπου εδώ αρχίζω και μένω από λέξεις για να περιγράψω το πόσο καλή κυκλοφορία είναι το “A Head Full of Moonlight”. Διότι δε θα σου πάρει τα μυαλά, ούτε θα συναρπάσει το μουσικό “είναι” σου, αλλά είναι από κάθε άποψη άρτιο και πραγματικά ενδιαφέρον, με αρκετές κρυμμένες πτυχές που βρίσκουν φως μονάχα ύστερα από τις πρώτες ακροάσεις.
Άκρως μελωδικό, όχι υπέρμετρα τεχνικό, αλλά αρκούντως προοδευτικό και συνάμα εύηχο και συνθετικά θελκτικό.
Τον αξίζουν τον οβολό τους οι Good Tiger και με το παραπάνω…
511 
