Στη θέα του πολύχρωμου εξώφυλλου του ντεμπούτου των Hypnotic Nausea καταλαβαίνει κανείς πως έχει να κάνει με sci-fi, space και progressive (πόσες ταμπέλες χωράνε σε μια πρόταση, αμάν ρε, αρθρογράφε).
Tο ίδιο το κουαρτέτο από το Αγρίνιο αναφέρεται στον ήχο τους ως post stoner (απλά πράγματα) και σκεπτόμενος τι περιέχει ο όρος post όταν προπορεύεται άλλων ιδιωμάτων θα συμφωνήσω και θα το υιοθετήσω και για μελλοντική κρίση.
Αν και ο ήχος τους το χωράει, οι H.N. αποφάσισαν (εκτός ενός) να μην έχουν τεράστιας διάρκειας κομμάτια, αλλά να συμπεριλάβουν όλα έχουν στο μυαλό τους σε πεντάλεπτες συνθέσεις.
Όμορφες μελωδίες κι έξυπνα κολλητικά riff, σε μια ως επί το πλείστον, ορχηστρική δουλειά που συνδέει το ύφος του kraut rock με το σημερινό heavy rock, σε μια παραγωγή που ηχεί σαν progressive rock στιγμές, τύπου Porcupine Tree.
Από το όνομα της μπάντας, τον τίτλο του album και των κομματιών καταλαβαίνουμε πως η κεντρική ιδέα γύρω από την οποία ταξιδεύει η μουσική του είναι ο Ύπνος.
Το όμορφο με το παρόν δισκογράφημα είναι πως εκεί που χτυπιέσαι στους βαρύς τόνους του heavy rock, φτάνεις να κλείνεις τα μάτια σου υπό showgaze ήχους και space rock samples, ένω άλλες στιγμές ακούγονται σαν το “ελαφρύ” αδερφάκι των We.Own.The.Sky.
Για το γράφοντα, το “Hypnosis” είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του χώρου αυτού (του heavy rock αφού αυτός φαίνεται να είναι η συνθετική βάση των H.Ν.), αφού τον μπλέκει με άλλους ήχους και του δίνει μια φρέσκια πνοή.
Thumbs Up, από εμένα, brothers και τα λέμε στο Death Disco στις 16 Μαρτίου!
440 
