Και πραγματικά, από τα πρώτα δευτερόλεπτα που ξεκίνησε το “Criminal”, με τον Martin Luther King και το σπουδαίο riff του που ακολούθησε, παρουσιάζοντάς μου ένα εξαιρετικό τραγούδι μοντέρνου hard rock, κοπής Pretty Maids (μεγάλο μερίδιο επιρροής στον δίσκο αυτό) με θεόρατο ρεφρέν, σολάρα και εκπληκτικό επίλογο, το βούλωσα, άναψα τσιγάρο, άνοιξα μπιρίτσα. Και φυσικά, τ’ αυτιά μου.
Και πολύ καλά έκανα, γιατί το “Shut Up And Listen” των Σουηδών Haven περιέχει πεντανόστιμο, τεράστιο και περφεξιονιστικό ηχητικά, european 80’s hard rock / heavy metal (να επαναλάβω εδώ τη σοφή κουβέντα “poser είναι η κεφάλα σου φίλε”, ενός καθόλου ανώνυμου ιθαγενή μεσήλικα, ίσως σου πω όνομα γιατί ψάχνει και γκόμενα απ’ όσο ξέρω, θα δω), από αυτό που υψώνεις τη γροθιά σου τραγουδώντας παρέα, ερεθισμένος από την ηδονή που δίνει ένα καλοδουλεμένο ρεφρέν, από αυτό που παίρνεις τη σκούπα (την οποία δεν βλέπω να πολυχρησιμοποιείς φίλε, αυτό δεν είναι σπίτι, σούπερ μάρκετ μετά από επιστράτευση είναι) για να ναρκισσιστείς μπροστά από τον καθρέφτη air-guitarοντας και headbangάροντας, “τεφαρίκι”, απολύτως γλεντζέδικο.
Τα κομμάτια είναι ορισμοί τους είδους, σίγουρα “hit” όλα τους (εκτός ίσως από την μπαλάντα “Gone” που δεν είναι κακό τραγούδι, εγώ είναι που θέλω να χαστουκίζω αυτόν τον καιρό), από αυτά που πρέπει να λιώνουν οι “Dj Grante” που θα σε “ροκάρουν” για απειροστή φορά με το “Still Of The Night” και το “Poison” – καημένοι), τρομερές riffάρες από τους Mark και Patrick (ο οποίος φωνητικώς είναι πολύ καλός και ασορτί, αλλά κάτι με χαλάει στη χροιά του, θέμα προσωπικής βίδας περί του θέματος) στα καθαρά ’80s US hard rock Europe meets Dream Evil “Land of Desolation”, “ “Hysteria”, “Catch”, “Licking on the Wall” και στα επίσης φαντασμαγορικά Pretty Maids like “Balls”, “Shot From Behind”, με solos που σπέρνουν μελωδίες ύψιστης ομορφιάς, όλα πανέμορφα τραγούδια, δυναμικού, παθιασμένου, αξιολάτρευτου hard rock.
Ακούγοντας το “Shut Up And Listen” των Haven θυμήθηκα τον αξιότιμο φίλο και συντοπίτη Γιάννη Χατζηγιάννη και την κουβέντα που είχαμε προσφάτως, σχετικά με το πόσο χρειάζεται να “σπρώξεις” μια μπάντα και πόσο λεπτές είναι οι γραμμές στο να αποτυπώσεις μια γνώμη περί μιας μουσικής προτάσεως. Και λέω να τον πάρω τηλέφωνο να έρθει να πιούμε καμιά μπύρα και να του το τρίψω στ’ αυτιά (σμουάτς αγόρι μου). Το υλικό των Haven δεν χρήζει καμία ανάγκη πριμοδότησης από κανέναν συντάκτη. Είναι καταπληκτικό από μόνο του και σίγουρα οι λάτρεις του ιδιώματος και ειδικότερα οι “παλιακοί” θα χρειαστούν σαλιάρα.
Εν ολίγοις αν γουστάρεις album pure gkavlotik 80’s hard rock / heavy metal, με συγκινητικά arena ρεφρέν, έξοχα Norumικά solos, είχες παλιά Amstrad CPC 6128 και έριχνες τα εικοσάρικα (δραχμές κουκλίτσα μου, που να τα ξέρεις εσύ αυτά, όσο είσαι εσύ, τόση χοληστερίνη έχω εγώ) με το κιλό στις σχισμές των παλιών arcade στα ουφάδικα, και έτρεχες στην τουαλέτα κάθε φορά που έβλεπες τη Βίνα Ασίκη, εδώ είσαι, το βουλώνεις και αράζεις. Όπως αναφέρθη στην αρχή… “τσιγάρο, μπιρίτσες, πάτα play”.
516 
