Οι Φιλανδοί πιτσιρικάδες Escalane αυτοαποκαλούνται pop metal και κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους.
Ο ήχος τους είναι ένα ψηφιδωτό επιρροών και ήχων, κυρίως , από το πρόσφατο παρελθόν. Λόγω της φωνής της μικρούλας Hanna εξαρχής σου έρχεται στο μυαλό η εξίσου χαριτωμένη (λέμε τώρα) Hayley Williams των αποδεκατισμένων, πλέον, Paramore. Η λογική είναι πάνω κάτω η ίδια, αν αναλογιστεί κανείς ότι και αυτοί έχουν πάρει κάποιες metal, punk και rock φόρμες για να συνθέσουν το γνωστό αποτέλεσμα.
Εντούτοις τις φλέβες των Escalane ρέει σκανδιναβικό αίμα, οπότε λογικό είναι να έχουν άμεση συγγένεια και με τα αντίστοιχα ατμοσφαιρικά ή μη metal συγκροτήματα του τόπου τους. Πέραν των άλλων, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το metal στοιχείο είναι πιο ισχυρό στα παγωμένα αυτά μέρη , οπότε εν τοιαύτη περιπτώσει προκύπτουν αποτελέσματα, όπως το “Fading In , Fading out”, που θυμίζει Testament με κακή παραγωγή και το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι που είναι εξίσου βαρύ και μετά υπάρχει το πιο light εναρκτήριο “Waiting for the Sun” (λέγε με punk) και το αργό , ατμοσφαιρικό και εξευρωπαϊσμένο“ The Spiral”.
Ίσως να είναι γνήσια συγκρουόμενη εκτίμηση προς τις επιρροές, ίσως να είναι απόπειρα να πιάσουμε όλες τις μπάντες μπας και κάτσει κάτι. Όπως και να έχει ακούγεται αποπροσανατολισμένο και σε συνδυασμό με την κακή παραγωγή που θάβει τα drums, ανεβάζει τη φωνή της Hanna και την οποίαν έχει επιμεληθεί η ίδια η μπάντα, δεν βλέπω κανένα λόγο να ασχοληθώ περαιτέρω.
410 
