Αααα, όμορφη Αυστραλία, η μόνη περιοχή που συναγωνίζεται την Λατινική Αμερική σε μαυρομεταλλική παλαβομάρα!
Πιστοί στα κλισέ οι Destruktor μας δίνουν το “Opprobrium” για να χορτάσουμε καλοκαιρινό κτηνώδες death/black (μην ακούσω τον μαλακισμένο όρο “war metal” και παπαριές) χωρίς πρωτοτυπία αλλά με καύλα (ή σύμφωνα με το spellcheck του Word, Κούλα).
Μπορεί οι τρείς μουσάτοι από την πεδιάδα του Καγκουρό (δεν κάνω πλάκα, έτσι ονομάζεται η περιοχή τους) να μην είναι πρωτοπόροι εικονοκλάστες του metal (εικόνο-κλάστες μπορεί), αλλά έχουν αυτό το κάτι που τους ξεχωρίζει κάπως από τις 180.000 μπάντες που παίζουν τα ίδια. Αυτό το κάτι ονομάζεται ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Όχι απλά ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο, έχουν και κάτι σκόρπιες riff-άρες που σε ξυπνάνε λίγο και αλλάζουν και ταχύτητες (πωωω!). Κατά τα άλλα τα φωνητικά είναι τυπικά, το ασπρόμαυρο εξώφυλλο έχει κρεμασμένους παπάδες, το λογότυπο κλαδιά και κέρατα, you know the drill.
Εντάξει, ίσως να μου βγαίνει μια παραπάνω ειρωνεία γιατί ο αγαπημένος αρχισυντάκτης φρόντισε να μου στείλει όλο τον κατάλογο της Hell’s Headbangers για review και κάπου καταντάει μονότονο, αλλά μέσα στον βούρκο της συνεχούς βλασφημίας και blast-beat οι Destruktor οφείλω να πω ότι δεν με χάλασαν, ρίξτε μια αυτιά, μπορεί και να μην σας τρελάνουν αλλά μια ευκαιρία την αξίζουν.
487 
