Ποιός ο λόγος να επανακυκλοφορήσεις μία cult δισκάρα που σου έδωσε μία θέση στο πόντιουμ των σεβαστών συγκροτημάτων του death/grind στερεώματος;
Ποιος ο λόγος να επανακυκλοφορήσεις έναν δίσκο που παίζει ακόμα στα players των οπαδών του είδους; Προφανώς κανένας. Βέβαια τον ακριβή λόγο των ξέρουν οι Exhumed που αποφάσισαν να παίξουν από την αρχή το Gore Metal του 1988 και να το επανακυκλοφορήσουν με τον τίτλο “Gore Metal: A Necrospective” αλλά εδώ θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις διαφορές και το αν πραγματικά άξιζε τον κόπο.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή της μπάντας Matt Harvey ο ήχος της original έκδοσης ήταν απογοητευτικός και διαβάζοντας αυτό συμπεραίνουμε ότι η παραγωγή και ο γενικός ήχος είναι ο λόγος που αποφασίστηκε η επανεκτέλεση των κομματιών. Η καινούργια έκδοση λοιπόν, ηχεί σαφώς πιο “βελτιωμένη” ή για να είμαι πιο ακριβής, πιο σύγχρονη. Οι κιθάρες είναι πιο ογκώδεις, τα τύμπανα πιο επιβλητικά και το σύνολο σαφώς πιο “ξεκάθαρο”. Η κύρια και μεγαλύτερη αλλαγή είναι στα φωνητικά τα οποία είναι αλλαγμένα σε μια ποιο συμπαγή κατάσταση εγκαταλείποντας την ωμή και ξερή τους υπόσταση.
Όλα αυτά ακούγονται θετικά, τι γίνεται όμως όταν μια ολόκληρη γενιά έχει συνδεθεί με μια δουλειά που κυκλοφόρησε πάνω από 15 χρόνια πριν; Η ωμότητα, η ξερή παραγωγή, τα ξεσκισμένα φωνητικά και ο βρώμικος ήχος ήταν ίσως αυτά που καθιέρωσαν την το Gore Metal στα διαμαντάκια του death/grind στερεώματος και προσωπικά δεν βρίσκω κανένα λόγο για την “ωραιοποίηση” του. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις καινούργιες τάσεις στον ήχο (η δουλειά μου είναι άλλωστε) αλλά προτιμώ την αυθεντικότητα των κυκλοφοριών και το “Gore Metal” με πωρώνει και μου προκαλεί μεγαλύτερο δέος όταν το ακούω στην original εκδοχή του.
Αναλογιστείτε πόσες μπάντες προσπαθούν με διάφορα μέσα να πετύχουν την βρωμιά και δυσωδία της εν λόγω εποχής. Οι Exhumed που το έχουν πετύχει όταν έπρεπε καλό θα ήταν να κυκλοφορήσουν μία καινούργια δουλειά με τον ήχο που θέλουν σήμερα και να αφήσουν τις παλιότερες κυκλοφορίες τους ήσυχες. Δεν πιστεύω πως κανείς από τους παλαιότερους θα συγκινηθεί με την συγκεκριμένη επανακυκλοφορία. Ίσως το Necrospective βάλει κάποιους νεότερους που απαξίωναν την “ηχητική σαπίλα” του ’88 να ασχοληθούν με την εν λόγω κυκλοφορία. Μέχρι εκεί.
439 
