To ντεμπούτο τους με το όνομα τους και το άκρως μεταλλικό εξώφυλλο, δεν προμήνυε εναλλακτική, εμπνευσμένη από τα 70s, μουσική και στοιχεία Garcia στα φωνητικά και ψιλοπανκ συμπεριφορά.
Οι Μπριστολέζοι βρέθηκαν μονομιάς σε πολλά χείλη και όλοι μας αναμείναμε στα ακουστικά μας για το επόμενο τους τηλεφώνημα.
Και ήρθε αυτό, με τίτλο “Two Hands”.
Έτσι φαίνεται να συνεχίζουν με το αρχικό “Invisible Hand” στη σύντομη του διάρκεια να αρχίζει τσαμπουκαλεμένα και στη συνέχεια να ρίχνει ρυθμούς.
Τα φωνητικά του Chris Georgiades είναι πιο κοντά στο σήμερα της Γηραιάς Αλβιόνας και μοιάζουν να αποdesertοποιούνται.
Κομμάτια σαν το “Solid Gold” με τα παιδάκια στην αρχή να τραγουδούν και μετά τα ριφ να ξεφεύγουν, θα χαιρόταν να ακούει ο Jack White, το “Τoy Memaha” είναι από εκείνες τις στιγμές που δείχνουν πόσο αγαπούν το παραδοσιακό Heavy metal, ενώ το “Nine Lives” είναι ένα Arctic Monkeys τραγούδι.
Το δυνατό τους σημείο είναι τα ρεφρέν, όπως φαίνεται και στο “Good Hand” και δεν ξεχνούν και μια μικρή χαλαρή ψυχεδελική μπαλάντα (“ΜΚ Ultra”). Τα τραγούδια είναι πανέξυπνα, η παραγωγή δυνατή και η μπάντα σα να θέλει να μπει στα μάτια της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας, μετατρεπόμενη στους Arctic Monkeys του πιο σκληρού ρεπερτορίου.
Το “Twelve Houses” μπορεί να παίξει άφοβα στο ραδιόφωνο με άλλα alternative ημίσκληρα και το “Rich Gift” που ξεκινάει με πλήκτρα σε τόνο εκκλησιαστικό, είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του album και το πιο ψυχεδελικό. Και στο τέλος, ένα ακόμη τραγούδι να σε συνεπάρει με τίτλο “Pale Horse”.
Με το δεύτερο τους album, οι Άγγλοι Turbowolf μπαίνουν σε πιο mainstream χωράφια και το κάνουν εξαιρετικά. Πιάνουν κόσμο από heavy και alternative rock και ο δρόμος είναι ανοικτός μπροστά τους!
Εύγε!
508 
