Βρε καλώς τα παιδιά από το εξωτικό New Zealand, γείτονες του εξίσου εξωτικού Down Under.
Και όταν ακούμε αυτά τα ονόματα τι συμπεράσματα βγάζουμε; Αν δεν είναι AC/DC ή Silverchair είναι… Ναι, ναι, ναι, συγγενείς των Parkway Drive και λοιπών θιασωτών του σύγχρονου metalcore ήχου (πόσες φορές θα γράψω αυτή τη λέξη ακόμη γαμώ τον μπελά μου), που έχουν δημιουργήσει αυτή τη νέα τάση του να είσαι από την Αυστραλία και να παίζεις κάτι ακραία ανούσιο.
Τα εν λόγω παλληκαράκια δείχνουν να σέβονται, ηχητικά τουλάχιστον, τον εαυτό τους. Η αλήθεια είναι ότι η metal πλευρά τους υπερέχει αισθητά της hardcore, καθώς ναι μεν υπάρχουν τα επίμονα beatdown σημεία, αλλά και τα γκαζωμένα thrashy σημεία είναι πανταχού παρόντα. Η βάση σίγουρα είναι hardcore, αλλά η εκφορά είναι στυγνά metal. Οι κιθάρες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην όλη παραγωγή, καθότι είναι και δύο τον αριθμό και γεμίζουν την ηχογράφηση με αξιοσημείωτα ατμοσφαιρικά lead, πυρακτωμένα σουηδικά metal riff και τα προαναφερθέντα, καθιερωμένα βαριά beatdown, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι μάγκες δε σέβονται τις hxc καταβολές τους, πράγμα που μου έκανε κάποια θετική εντύπωση. Κάπου στο βάθος όλων αυτών των παραμορφωμένων κιθάρων και της καλογυαλισμένης metal παραγωγής, είναι ορατά διάσπαρτα gang vocals και κάποια crossover περάσματα, χωρίς ,εντούτοις, να αναιρείται πλήρως η συγγένεια με τους προαναφερθέντες μπούφους (ναι,ναι P.Drive, Carpathian κ.λ.π). Η φωνή του μαν, Sam Crocker, κάνει ψιλοπαπάδες, καλύπτοντας σχεδόν όλους τους τομείς , τουτέστιν από σκισμένα, σε aggro, σε αμιγώς hxc φωνητικά (δεν έχει φλωρομελωδικά, μη χαίρεστε), αλλά χτύπησε λίγο περίεργα στο αυτί το πόσο ψηλή σε συχνότητες είναι η φωνή του. Εν ολίγοις οι μάγκες κάνουν αξιοπρεπέστατα και διασκεδαστικά αυτό που κάνουν και χωρίς να προκαλούν πολύ την τύχη τους…
Ώσπου βλέπεις στο profile της μπάντας στο Fb, και σκέφτεσαι ότι θα ήσουν άδικος να κρίνεις κάποιον εξ’ όψεως , αλλά μετά σε προκαλεί κι άλλο αναφέροντας στο About ανά δύο λέξεις τη λέξη “Vegan” και εκεί ανάβουν τα λαμπάκια σου. Και εγώ θεωρούσα ότι το Κουλούρι ήταν υπερβολικό όταν έθιγε τέτοια φλέγοντα ζητήματα, αλλά άρχισα να το νιώθω στο πετσί μου πάλι. Είναι καλό να πρεσβεύεις κάποιες ιδέες και δη οι hxc μπάντες βρίθουν από ιδεολογία και στάση ζωής, αλλά αυτό το ζήτημα το έχουμε κατσιάσει, γιατί, κατά το ρητό, ο κόσμος καίγεται και το μουνί ξυρίζεται, αλλά ας είναι θα δώσω τόπο στην οργή.
Τέλος πάντων, ανακεφαλαιώνοντας, οι Antagonist A.D. δεν είναι αυτοί που θα φέρουν την επανάσταση στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά σίγουρα έχουν πολλά εφόδια στον Eastpak σάκο τους και ξέρουν να παίζουν. Αν εκμεταλλευτούν αυτό και όχι τη αγελαία ψυχοσύνθεση της σκηνής μπορεί και να ξεχωρίσουν…
528 
