Η αλήθεια είναι ότι η γερμανική thrash μουσική, είναι βαθειά ριζωμένη στο τρίπτυχο Kreator – Destruction – Sodom.
Δεν νομίζω να επιδέχεται μακρηγορία η συζήτηση σχετικά με τη σπουδαιότητά της στην εξέλιξη, στο παρόν και φυσικά, στο μέλλον του ιδιώματος. Να όμως που μια γερμανική thrash μπάντα, οι Fateful Finality, έχει βαλθεί να μας αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι με το δεύτερο full length της “Battery”.
Όχι ότι άλλαξε δραματικά το στυλ τους. Όχι, η thrashίλα που αποπνέουν τα 11 κομμάτια του album είναι κάτι παραπάνω από έντονη. Αλλά το ατού της τετράδας αυτής είναι η εντυπωσιακή γειτνίαση που επιχειρούν σε δυο φόρμες, εξ αρχής ξένες μεταξύ τους, την ελεγχόμενη “σύντηξη” του ανέκαθεν επηρεασμένου από την συλλογική ευρωπαϊκή μουσική παράδοση γερμανικού thrash, με το μοντέρνο metal της αντίπερα του Ατλαντικού όχθης και τα θορυβώδη προϊόντα αυτής.
Η εκφραστική συνθετική δεινότητα των Fateful Finality (οι οποίοι είναι και παιχταράδες) σχηματοποιείται σε μια προφανή λατρεία για τους Machine Head, το πνεύμα των οποίων ελλοχεύει σε όλα σχεδόν τα τραγούδια, με riffολογία / soloλογία (τι γράφω ο τυπολάτρης, ε τσιφ;) που κινείται μεταξύ Annihilator, Overkill, Testament, Nevermore ουρανών και Unearth, Trivium, Threat Signal, August Burns Red κολάσεων.
Πάρα πολύ καλά κομμάτια όλα τους, με κορυφές τα Machine Headικά “Dirt in the Closet” με τους Triviumισμούς του και τα όμορφα καθαρά του κιθαρίστα Patrick Prochiner και το πανέμορφο Unearthικό solo του, το “Never There” με την groovy αισθητική του και την μελωδική γέφυρα του, το φοβερό “Facades” με τα μελωδικότατα leads τύπου Unearth ή Threat Signal πάντα όμως υπό τη “σκέπη” του πνεύματος του Jeff Waters, την Anthraxοειδή (της Bush περιόδου) φύση του στακάτου “Misfit” και θεωρώ ως στίγμα το επιλογικό “Remain In Mind”, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητα αυτής της πολύ καλής μπάντας, έχοντας αυτόνομη προσωπικότητα, προσδιορίζοντας το ποιόν της.
Σπουδαίες συρραφές, δύναμη, τεχνική, πάρα πολύ καλά σκληρά, βρώμικα φωνητικά από τον έτερο κιθαρίστα Simon Schwarzer, ο οποίος έχει δύναμη, ερμηνεύει άψογα και δεν υστερεί σε κανένα επίπεδο απέναντι σε θυμωμένα λαρύγγια όπως του Flynn ή των Unearth και εξυπηρετεί τέλεια το ηχητικό πλαίσιο που θέτει η μπάντα, ενδυναμώνοντας τις πολύ έξυπνες συνθέσεις.
Οι Fateful Finality με το “Battery”, δείχνουν ότι πρόκειται για μια παρέα που ναι μεν έχει μελετήσει πάρα πολύ καλά την late 80’s- early 90’s thrash τραγουδοποιΐα, αλλά με άμεσο τρόπο αποστασιοποιούνται από το τόσο αφελές “δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά”, προσυπογράφοντας τη συλλογική εκτίμηση σε σύγχρονες ήρωες του neo – metal / core χώρου όπως οι Unearth, οι Threat Signal, οι August Burns Red που πλέουν στον απέραντο (πλέον) ωκεανό της σύγχρονης δισκογραφικής παραγωγής. Πάρα πολύ καλό, αξίζει πολλές αυτιές.
449 
