Τρίτο και ομώνυμο album για μια από τις πιο ανερχόμενες μπάντες του σύγχρονου ηχητικά και καθαρότατου hard rock, μετά από δυο πολύ καλά album τα οποία έμπασαν αυτά εδώ τα καλόπαιδα από το Μάλμε της Σουηδίας, για τα καλά στο παιχνίδι.
Hard rock / heavy metal ημικατανεμημένο μεταξύ αμερικανικών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών, οι Dirty Passion δικαιώνουν το “φερέλπιδον” του παγκόσμιου feedback που τους συνοδεύει και δίνουν στους ακροατές ένα πανέμορφο δισκάκι, γρήγορων και αμεσότατων τραγουδιών, κεφάτης, beer – drinking μουσικής.
Όντας συνθετικά πολύ κοντά σε μπάντες όπως οι Pretty Maids, οι D.A.D. αλλά και οι Skid Row, το album ζέχνει βρωμιά, έμπνευση και ένταση. Όμορφα, απλά, αλλά τρομερά εθιστικά κιθαριστικά riff, με punk άποψη, ρυθμοί που θα ήταν η απόλυτη συνοδεία βραδινής σαββατιάτικης εξόδου και από πολύ νωρίς ο χώρος της sex-drugs-rock’n’roll μουσικής, βρήκε έναν απόλυτο εκφραστή της για το νεοεισελθέν έτος.
Ένας καλύτερος ήχος, πιο γεμάτος, ίσως να τους απογείωνε, αλλά από την άλλη, η καθαρότητα που επικρατεί και η λιτότατη παραγωγή αναδύει κάθε άρωμα των μελωδιών. Δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή, ούτε ένα δευτερόλεπτο που θα το χαρακτήριζες να υστερεί ή να υπολείπεται σε σχέση με το συνολικό υψηλό επίπεδο (για το ύφος που ακολουθείται) του album και κομμάτια όπως “Zip of Fire”, “Get Back”, “Die Free”, “42 Nights”, το καταπληκτικό “The Mess” ή ο επίλογος “Shame”, αυτοδίκαια χαρακτηρίζονται μικροί ύμνοι που διαχέονται μέσα από την πάρα πολύ καλή κιθαριστική δουλειά, τα πολύ όμορφα, συναισθηματικά solo και τα πολύ δυναμικά φωνητικά.
Το “Dirty Passion” είναι η επιτομή μιας μορφής τέχνης που θα ζει όσο το ανθρώπινο είδος θα θέλει να εκφράσει τη ζωντάνια του. Του hard rock. Συγχαρητήρια.
491 
