FALL OUT BOY: “American Beauty/ American Psycho”

Οι Fall Out Boy έχουν καθιερωθεί εδώ και χρόνια στο παγκόσμιο mainstream rock, βάζοντας στην μουσική τους μπόλικο punk και alternative.

Το 2013 επέστρεψαν μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, το οποίο θα εξυπηρετούσε στην δημιουργία στοιχειώδους solo καριέρας για τα μέλη της μπάντας. Εντέλει αυτό δεν δούλεψε, είτε δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή. Έτσι, το “Save Rock and Roll” τους επανέφερε στο προσκήνιο, και όπως φάνηκε, η αμερικανική τετράδα επέστρεψε περισσότερο μοντέρνα, περισσότερο pop και με τις ίδιες αγάπες στους στίχους για την ανέμελη νιότη και την αγάπη μέχρι και την απογοήτευση και τον θυμό.

Ένα χρόνο μετά από την περίοδο που το πέμπτο album τους ήταν στα ντουζένια του, οι Αμερικανοί διέθεσαν το πρώτο single του επόμενου. Το “Centuries”, μαζί με τα “Immortals” και το ομότιτλο που ακολούθησαν, είναι ικανά να δώσουν ένα δείγμα από το τι παίζει με την νέα προσπάθεια της μπάντας, το “American Beauty/ American Psycho”.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει την συνέχιση των hard rock ξεσπασμάτων αλά “The Phoenix”, “My Songs Know What you Did in the Dark” και “Mighty Fall” από τον προκάτοχο του έκτου τους δίσκου. Σημαίνει μεγάλη δόση από pop στιγμές (βλέπε “Immortals”, ίσως το πιο pop κομμάτι τους, χρησιμοποιήθηκε σαν soundtrack για το Big Hero 6 της Disney). Σημαίνει κλασσικό αμερικανικό punk rock.

Με την καινούργια τους δουλειά λοιπόν, οι Fall Out Boy δείχνουν -εν έτη 2015- όλα τους τα πρόσωπα μέσα από τις 11 συνθέσεις του νέου τους δίσκου. Ωστόσο, τα πράγματα σταματούν εκεί. Σχεδόν κανένα από τα τραγούδια δεν αγγίζει τα συνθετικά standards που έθεσε η μπάντα μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τα “The Kids Aren’t Alright” και “Twin Skeleton’s (Hotel in NYC)”, αλλά αντίθετα αναλώνονται στο να αποτελούν εύκολα και catchy στίγματα από το γενικό συνονθύλευμα της μουσικής του group από το Illinois.

Το “American Beauty/ American Psycho” είναι κατώτερο από τον προκάτοχο του, όμως ανταποκρίνεται σε κάποια χαρακτηριστικά που έχουν αγαπήσει οι fans των Fall Out Boy. Την ανεξάντλητη ενέργεια, τα hard rock hymn-like ακούσματα, την δυνατότατη φωνή του Patrick Stump… ακόμα και αν οι ίδιοι δηλώνουν προς το παρόν μη εξοικειωμένοι με τις νέες μεθόδους ηχογράφησης των studios (εδώ γελάμε, καθώς μόλις 4 χρόνια απείχαν κατά την διάρκεια του “διαλείμματος” που έκαναν από το 2008 κι ύστερα).

568