Πολλές από τις μπάντες που ξεφύτρωσαν στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας φορώντας την nu metal ταμπέλα δεν υφίστανται πια.
Προσωπικά θα περίμενα το ίδιο και για τους Il Niño αλλά αυτή φροντίζουν να με διαψεύδουν συνεχώς. Ακόμη και μετά την φυγή τους από την Roadrunner που σήμανε το τέλος για πολλές nu metal μπάντες τις γενιάς τους, οι Il Niño κατάφεραν να βρουν άλλη στέγη για να συνεχίσουν το έργο τους.
Δυο χρόνια πριν φρόντισαν να μας παρουσιάσουν ακόμη μία μέτρια δουλειά που βρήκε υποστηρικτές μόνο στον σκληρό πυρήνα τους (φαντάζομαι θα έχουν) καθώς παρά την προσπάθεια να κινηθούν σύμφωνα με την μόδα και να σκληρύνουν τον ήχο τους δεν κατάφεραν να πετύχουν μία αξιοπρεπής μίξη των δύο κόσμων (nu metal – metalcore).
Στην καινούργια τους δουλειά που φέρει τον τίτλο “Till Death, La Familia” συνεχίζουν από εκεί ακριβώς που σταμάτησαν. Το θέμα είναι ότι η ταμπέλα metalcore έχει φωτιστεί ακόμη περισσότερο και έχουν ελαχιστοποιηθεί τα στοιχεία που θυμίζουν τους παλιούς Il Niño. Έτσι επιτάσσει η εποχή και τα trends άλλωστε. Οι latin προσθήκες μειώθηκαν, τα heavy σημεία αυξήθηκαν, ta groove έγιναν πιο “μεταλλικά” και το μόνο που παρέμεινε ίδιο είναι τα catchy ρεφρέν.
Το εναρκτήριο “Live Like There Is No Tomorrow” είναι η ακριβής περιγραφή των όσων ανέφερα παραπάνω. Υπάρχουν στιγμές που υπερτερεί το “συναίσθημα” (“It’s Not The Enemy”) και στιγμές που κυριαρχεί η “βοθρίλα” (“Payaso”) αλλά σε γενικές γραμμές τα κουκιά είναι μοιρασμένα. Trendy metalcore στιγμές, trendy πιασάρικα ρεφρέν, τούμπανο παραγωγή και δεν μπορεί, όλο και κάποιος θα κουνήσεις το κεφάλι του πάνω κάτω και θα σιγοτραγουδήσει κάποιο ρεφρέν κάποια στιγμή.
Για μερικούς τα παραπάνω αρκούν για να καταλάβουν ότι το “Till Death, La Familia” είναι ένας δίσκος που πρέπει να προσέξουν και να τσεκάρουν καθώς υπάρχει η περίπτωση να βρουν κάτι καλό μέσα. Για κάποιους άλλους τα παραπάνω αρκούν για να καταλάβουν ότι πρόκειται για μια απέραντη μετριότητα που δεν έχει να προσφέρει παρά επαναλήψεις και τετριμμένες ιδέες. Νομίζω ότι ξέρετε σε ποια κατηγορία ανήκετε οπότε διαλέγετε και παίρνετε. Το παλεύουν πάντως τα παιδιά και μπράβο τους γιατί δεν μένουν τουλάχιστον στάσιμοι.
492 
