“Αυτό που μας ενώνει είναι ότι είμαστε rock τύποι”! Δεν μπόρεσα να βρω καταλληλότερο τρόπο να κάνω την εισαγωγή σε αυτή την συνέντευξη από την παραπάνω φράση του Σάκη (φωνή, κιθάρα, σύνθεση) από τους WEB. Σε μια διπλή συνέντευξη μαζί με τον Z (Siva Six) και με αφορμή την από κοινού τους εμφάνιση στο φεστιβάλ της High Voltage στις 21/12 στο Κύτταρο, καταλήγουμε να συζητάμε για πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα.
Καλησπέρα παιδιά, αρκετά πρωτότυπη κίνηση το fest της High Voltage, ειδικά για τα δεδομένα της Ελλάδας. Πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιδέα να μαζευτείτε μπάντες με ετερόκλητα χαρακτηριστικά στον ήχο και να παίξετε σε μια διοργάνωση;
Σάκης: Το έχουμε ξανακάνει καταρχήν. Όταν είχαν βγάλει, τόσο οι Siva Six όσο κι εμείς, το πρώτο άλμπουμ είχαμε κάνει ένα live μαζί εκτός Αθηνών. Είδαμε ότι η μουσική και το στυλ μας που έτσι κι αλλιώς είναι παράλληλα, δένουν ωραία, δένουμε και καλά σαν σύνολο οπότε γιατί όχι ξανά;
Ζ: Όπως είπε ο Σάκης, το έχουμε κάνει πριν από χρόνια σε ένα live στην Βόρεια Ελλάδα και περάσαμε γαμάτα. Για εμένα παίζει μεγάλο ρόλο το διαπροσωπικό στοιχείο, η συμπάθεια που μπορεί να έχω με κάποιους ανθρώπους και στην συγκεκριμένη περίπτωση με τα παιδιά από τους WEB. Δεν έτυχε να το επαναλάβουμε στα χρόνια που ακολούθησαν και τώρα μας βγήκε το σωστό timing. Μπορεί αυτό να ακούγεται πρωτότυπο στα αυτιά ή στα μάτια κάποιων, εγώ δεν το θεωρώ καθόλου. Bill τέτοιου είδους κα περιοδείες και μεγάλες και μικρότερες, υπάρχουν υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Κατά την ταπεινή μου άποψη κακώς υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Οι WEB έχουν σκοτεινό στοιχείο στην μουσική τους, εμείς θεωρώ ότι έχουμε επίσης το σκοτεινό στοιχείο στην μουσική μας. Όταν βλέπεις στο εξωτερικό να παίζει ο Danzig μαζί με τους Behemoth, τους My Bloody Valentine, ή δεν ξέρω εγώ ποιους άλλους και όλοι να γουστάρουν με αυτό το crossover του κοινού πρέπει να καταλάβει κι ο κόσμος εδώ επιτέλους πως υπάρχει και ο άλλος δρόμος εκτός από το να δεις 3-4 μπάντες που να παίζουν ακριβώς τον ίδιο ήχο. Μπορείς να δεις και μπάντες που έχουν παράπλευρους αλλά κοινούς δρόμους σε βραδιές που ενώνουν το κοινό και την μουσική τους και όλα καλά.
Σάκης: Εγώ προσωπικά έχω περάσει πολύ καλύτερα σε συναυλίες με μπάντες, metal κυρίως, αλλά τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Το προτιμώ περισσότερο από το να πάω να δω πχ μόνο Black. Νομίζω και για τον κόσμο θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον η βραδιά που ετοιμάζουμε, με τον ήχο να αλλάζει διαρκώς.
Ξεκίνησα με το θέμα της πολυφωνίας στην σύνθεση του φεστιβάλ ακριβώς επειδή την έχουμε την ταμπελολαγνεία ως χώρα και αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τον όρο, υπάρχει μουσικός ρατσισμός…
Ζ: Καλό είναι να σταματήσει (γέλια).
Να το αντιστρέψω λιγάκι, εσείς με ποια μπάντα, ή πιο χώρο δεν θα παίζατε; (γέλια)
Ζ: Εμείς ως Siva Six έχουμε παίξει φαινομενικά, ή ταμπελίστικα όπως είπες κι εσύ πριν, διαφορετικές από μας και πάντα μου άρεσε αυτό και το γουστάρω. Εμείς θα παίζαμε με κάθε μπάντα. Δηλαδή θα ήμουν διατεθειμένος να παίξω ακόμη και με μπάντα, ας μην πω ονόματα, κιτς – ελληνόφωνη – κάτι… Γουστάρω. Δεν ξέρω αν είμαι νορμάλ, αν είμαι ανώμαλος, δεν θα είχα πρόβλημα κανένα. (γέλια)
Να μιλήσουμε για κόστος εξόδου διασκέδασης και τιμές εισιτηρίων; Η τιμή της εισόδου για την εν λόγο βραδιά είναι 7 ευρώ, άκρως ορθολογική κατά την γνώμη μου…
Σάκης: Πιστεύω πως ένα εισιτήριο που έχει τιμή κοντά στα 5 αστείο και μπορεί να το διαθέσει κάποιος, ειδικά για μια εκδήλωση που κρατά 5 ώρες και θα μείνουν χρήματα στον άλλο και merchandise να αγοράσει και τις μπύρες του να πιει. Θέλαμε ένα φτηνό εισιτήριο, πόσο παρακάτω άλλωστε να το βάλουμε και νομίζω η τιμή αυτή είναι πάρα πολύ καλή.
Ζ: Εγώ νομίζω πως το εισιτήριο είναι πολύ λογικό, είμαστε underground μπάντες. Γίνονται πολλές συναυλίες στην χώρα μας που θεωρώ ότι το εισιτήριο τους είναι αρκετά ακριβό.
Οι υπόλοιπες μπάντες πως επιλέχθηκαν;
Σάκης: Προσωπική μου επιλογή γι’ αυτό το billing ήταν οι Randomwalk, αφενός επειδή με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή που τους είδα χωρίς να ξέρω τότε ποιοι ήταν και είμαι οπαδός τους έκτοτε, πιστεύω έχουν βγάλει καταπληκτικό υλικό με πολύ προσωπικότητα και χαρακτήρα μέσα. Αφετέρου είναι από τις μπάντες που πιστεύω ότι ταιριάζουν απόλυτα με τους WEB οπότε γίνεται ένας καλός σύνδεσμος ανάμεσα στο billing κι ευτυχώς τους πέτυχα ελεύθερους. Οι Nano Infect είναι μια φυσιολογική επιλογή καθώς έχουν συνεργαστεί αρκετά μαζί μου αλλά και με τον Z, που ως είδος είναι πολύ κοντά, έχουν μια πολύ καλή σχέση. Οι In Vein είναι μια gothic rock/metal μπάντα και τα παιδιά είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν αποτελώντας ένα πολύ καλό opening act ενός τέτοιου event.
Με τα σχήματά σας σε τι φάση βρίσκεται ο καθένας; Σάκη εσύ με τους WEB μόλις επιστρέψατε από περιοδεία…
Σάκης: Εμείς μόλις γυρίσαμε από την περιοδεία που κάναμε στον Ηνωμένο Βασίλειο ως headliners. Ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα για την μπάντα το ότι βγήκαμε για πρώτη φορά στο εξωτερικό ως headliner, αλλά και το ότι παίξαμε στις συγκεκριμένες χώρες που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν μια πετυχημένη περιοδεία για εμάς. Έχουμε τώρα τις εδώ εμφανίσεις, έχουμε την Αθήνα, τα Τρίκαλα, την Λάρισα, τελειώνουμε στην Κύπρο και έχουμε άλλες δύο περιοδείες που θα βγούνε μέσα στο 2015. Ταυτόχρονα δουλεύουμε και επάνω στο καινούργιο άλμπουμ και γενικότερα έχουμε πάρει φόρα και είμαστε σε μια εγρήγορση και δε σταματάμε με τίποτα και πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν ξέρω πότε θα κάνουμε διάλλειμα (γέλια).
Ζ: Εμείς ολοκληρώνουμε το τέταρτό μας άλμπουμ, θέλω ακόμη δύο μήνες δουλειά στο θέμα της προπαραγωγής για να στείλω μετά το υλικό στον παραγωγό μας. Αν όλα πάνε καλά το άλμπουμ θα βγει μέσα προς τέλη του 2015 από την Alpha Matrix. Από live, εκτός από αυτό της Αθήνας συζητάμε για άλλες 2-3 ελληνικές πόλεις και συζητάμε και με Κύπρο και βέβαια όταν βγει το άλμπουμ τότε θα μπορούμε να δούμε την ανταπόκριση που θα υπάρχει και από το εξωτερικό και τι live θα κλείσουμε, αν θα κλείσουμε, τι θα κάνουμε. Πάντως είναι πολύ σημαντικό ότι είμαι πολύ κοντά στο να τελειώσω το καινούργιο άλμπουμ, κάτι το οποίο πάντα για εμένα αποτελεί μια επώδυνη και ψυχοφθόρο διαδικασία η οποία ταυτόχρονα είναι πολύ ανανεωτική και ευεργετική. Υπομονή λοιπόν μέχρι να τελειώσει.
Να παραμείνω λίγο στους Siva Six και με αφορμή το βίντεο που βγάλατε για το κομμάτι “Nemesis” με υλικό από την φετινή σας εμφάνιση στο Fuzz μαζί με τους Chaostar, να ρωτήσω αν θα τολμούσες ένα live άλμπουμ;
Ζ: Αρκετές μπάντες κάνουν live άλμπουμ, σίγουρα όχι τόσο συχνά όσο στο παρελθόν, αλλά γενικά ο κόσμος δεν ασχολείται με αυτά, υπάρχει μια γενικότερη απομυθοποίηση των συγκροτημάτων, για πολλούς λόγους μην τους αναπτύξουμε εδώ, οπότε υπάρχει μικρότερη ζήτηση. Εμείς προσωπικά σκεφτόμαστε κάτι, μια μίξη από το υλικό που έχουμε με διάφορα live από χώρες του εξωτερικού και της Ελλάδας. Επειδή σε ένα χρόνο περίπου θα έχουμε και τα 10 χρόνια των Siva Six σκεφτόμαστε και κάποιο special υλικό που θα περιλαμβάνει μονταρισμένα πλάνα από, πχ Αθήνα, Ιταλία, Γερμανία, Ιαπωνία, διάφορες χώρες που έχουμε παίξει. Θα βγάλουμε κάποιο υλικό για τους φίλους μας. Σε ότι αφορά το “Nemesis”, παίξαμε στο αυτό το φοβερό venue, το Fuzz μαζί με τους Chaostar κι επιλέξαμε αυτό το κομμάτι που προέρχεται από το τελευταίο μας EP “Superstion” γιατί θέλαμε να του δώσουμε μια περισσότερο σινεματική οπτική, δεν ξέρω αν τα καταφέραμε, μας βοήθησε αρκετά και ο χώρος.
Κρατάω την λέξη Chaostar και πηγαίνω στον Σάκη να τον ρωτήσω σχετικά με την συνεργασία που είχε μαζί τους στο “For Bidens” και ιδιαίτερα με τον Χρήστο Αντωνίου που έκανε και την ενορχήστρωση. Πως καταφέρνεις να αντιπαρέλθεις τον κίνδυνο που ελλοχεύει να περάσει η μουσική σας σε μια σχέση εξάρτησης από την ηχητική σφραγίδα αυτού του ιδιαίτερου και ταλαντούχου μουσικού;
Σάκης: Δεν φοβάμαι κάτι τέτοιο γιατί η ενορχήστρωση του Χρίστου στα τραγούδια των WEB έγινε καθαρά κάτω από την δική μου κατεύθυνση. Κι εγώ βέβαια ακόμη σπουδάζω το θέμα συμφωνικής ενορχήστρωσης, δεν είμαι επ’ ουδενί τόσο καλός όσο ο ίδιος, αλλά όλα ξεκινάνε από τα χέρια μου, του έδινα τις μελωδίες της ορχήστρας, τις αρμονίες κλπ και από ένα σημείο κι έπειτα, όπως συμβαίνει με κάθε επαγγελματία που συνεργάζομαι, όταν βλέπω ότι έχει καταλάβει που το πάω τον αφήνω ήσυχο να κάνει την δουλειά του. Σίγουρα ο Χρήστος έχει το εξής χάρισμα, ότι εδώ κι εκεί έβαλε μια νότα παραπάνω, ένα όργανο λιγότερο ή περισσότερο που τελικά προσέθεσε αυτό το κατιτίς δικό του. Μέσα από την δική μου κατεύθυνση, αλλά έδωσε πραγματικά το στίγμα του, είναι σαν να τα φτιάξαμε μαζί.
Η ιδέα να χρησιμοποιήσετε τους στίχους του Βαλαωρίτη πως προέκυψε; Νομίζω πως ήταν εξαιρετική ως εφαρμογή και δεν ξέρω αν έχεις και άλλες τέτοιες ιδέες κατά νου…
Σάκης: Έχω αλλά είναι ακόμη σε εμβρυακή μορφή οπότε δεν θα αποκαλύψω κάτι. Για το συγκεκριμένο τραγούδι πως ήρθε η ιδέα δεν ξέρω, όπως κι οτιδήποτε άλλο μου έρχεται στο μυαλό καταλήγω να έχω στίχους, μια μελωδία, riff χωρίς να ξέρω από πού προέκυψε. Έρχεται η στιγμή που ακούς το σκέφτεσαι και λες, “ωχ, αυτό είναι ωραίο τελικά”. To συγκεκριμένο τραγούδι, μόνο αυτό, το δούλευα γύρω στους 5-6 μήνες για να το στήσω. Μέχρι και που βγήκε ακόμη ο δίσκος πίστευα ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο το οποίο τελικά νίκησε επειδή όλοι κάνουν για αυτό το κομμάτι ιδιαίτερη μνεία και είμαι υπερήφανος γι’αυτό.
Που εστιάζετε, ο καθένας στον χώρο του, ότι υπάρχει πνεύμονας οξυγόνου για να αναπνεύσει η σκηνή του, να επιβιώσει και να ανελιχθεί;
Σάκης: Αυτή είναι η τελευταία ερώτηση στο ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος (άπειρα γέλια από όλους).
Ζ: Κάθε μπάντα προχωράει ουσιαστικά στον ίδιο δρόμο. Κάποια στιγμή που ο δρόμος προχωράει και αυτό λέγεται το να έχω μπάντα, υπάρχει ένα σταυροδρόμι, είναι το τίμημα το λεγόμενο που πρέπει να πληρώσεις. Συνήθως υφίσταται η εξής κατάσταση, για να υπάρχει οξυγόνο, για να αναζωογονούνται δηλαδή τα πράγματα, να υπάρχει εξέλιξη, πρέπει να φιλτράρεις τις επιρροές σου κάτω από ένα πολύ προσωπικό ισχυρό στοιχείο. Σαν ανταμοιβή στο τέλος αυτού του μονοπατιού έχει το να παραμείνεις ολοκληρωτικά underground, δηλαδή να σε αποδεχτούν οι μουσικόφιλοι και οι γνώστες του αντικειμένου και να μην βρεις πολύ μεγάλη ανταπόκριση επάνω στο ευρύ κοινό. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που έχει ο άλλος δρόμος της επιλογής είτε δε μπορώ να προσφέρω κάτι διαφορετικό, είτε δεν θέλω γιατί όταν το κάνω βλέπω ότι δεν έχει “γκελ” επάνω στον κόσμο. Γι’αυτό κιόλας, παγκοσμίως όλες οι μουσικές που βγαίνουν δισκογραφικά, στον χώρο στον οποίο αναφέρονται είναι πανομοιότυπες. Ή, ξέρεις, κάναμε μια επιτυχία με το πρώτο, το δεύτερο άλμπουμ, μην χάσουμε τώρα τον κόσμο, πρέπει να το πάμε έτσι. Ή το στέλνουμε στην εταιρεία μας και μας λέει “ρε παιδιά καλό είναι αυτό αλλά είναι κάπως πειραματικό, δεν το φτιάχνετε λίγο σαν κι εκείνο που πήγε καλά”; Όλες οι μπάντες λοιπόν από τις μικρότερες ως τις μεγαλύτερες προσέχουν μην χάσουν τον ήχο τους. Εγώ νιώθω χαρούμενος για την μπάντα μου, τους Siva Six, είμαστε underground, είμαστε καταδικασμένοι να μείνουμε underground αλλά αυτό που με χαροποιεί είναι ότι βλέπω τον ήχο μας από δίσκο σε δίσκο να εξελίσσεται. Να έχει καινούργια στοιχεία, να βελτιώνομαι εγώ, να βελτιώνονται οι στίχοι μας, ο ήχος μας, να φεύγουμε κάποια βήματα παραπέρα, πάνω- κάτω δεν ξέρω. Για να σου απαντήσω λοιπόν και ουσιαστικά στην ερώτηση σου, οξυγόνο δίνει σε κάθε σκηνή κάθε μπάντα που προσφέρει κάποιους νεωτερισμούς, πατάει μεν στο παλιό, αλλά προσφέρει και κάτι καινούργιο με το προσωπικό της όμως στοιχείο παρόν. Αυτό είναι το οξυγόνο. Τα άλλα είναι πατέντες για να συντηρείται η κατάσταση, το εμπόριο. Εμένα το εμπόριο δεν με ενδιαφέρει τόσο, είναι πολύ σημαντική η μουσική για εμένα για να το κάνω αυτό εμπόριο.
Σάκης: Να προσθέσω κάτι. Ισχύουν όλα αυτά που είπε ο Ζ, απλά είναι μια πολύ θλιβερή αλήθεια, θέλουμε δε θέλουμε, ότι η μουσική βιομηχανία είναι “μουσική” “βιομηχανία“. Και η λέξη “μουσική” σε αυτή τη φράση είναι το 10%, ίσως σου λέω και πολύ, όλο το υπόλοιπο είναι βιομηχανία. Οπότε αφού βγεις από το δωμάτιο σου που έγραψες την ωραία την μελωδία σου και πήγες στο στούντιο κλπ, μετά έχεις να κάνεις άλλα 90 πράγματα για να βγουν παραέξω όλα αυτά που δημιουργείς. Διαφορετικά το ακούς μόνος σου. Μόνο και μόνο που θα παίξει ακόμη και σε ένα underground live είναι μέρος αυτού του 90%, αλλά είναι πάρα πολύ. Για να έρθω όμως πιο κοντά στο κέντρο της ερώτησης, μαζί με όλα αυτά που προαναφέρθηκαν, νομίζω πως ένα πάρα πολύ καλό “πάρκο” που δίνει οξυγόνο στην πόλη είναι μια μπάντα που ανεξαρτήτως πρωτοτυπίας, παίζει κάτι το οποίο έχει μέσα φλόγα. Δεν με νοιάζει τόσο πολύ αν θα ακούσω εγώ προσωπικά, μια μπάντα που πρωτοτυπεί ή δεν πρωτοτυπεί, ή έχει ντε και καλά χαρακτήρα. Σίγουρα, θέλω να έχει, αλλά πιο πολύ κοιτάζω να ακούσω φλόγα, να ακούσω πάθος. Ακούω brutal τραγουδιστές ας πούμε, στον χώρο τον δικό μου, οι οποίοι νομίζω ότι ψιθυρίζουν, κι εμένα δεν μου ταράζει την καρδιά μου αυτό το πράγμα, καταλαβαίνεις; Οπότε όλο αυτό νομίζω ότι είναι ένας σωστός συνδυασμός τέχνης, κινήσεων, πάθους για την μουσική αληθινό κι όχι αυτό που θέλουμε να προβάλλουμε τον εαυτό μας και απλά βρήκαμε την μουσική για να το κάνουμε.
Νομίζω πως η ερώτηση καλύφθηκε 110%! Θέλω να ρωτήσω, μιας και μοιράζεστε με διαφορά λίγης ώρας την ίδια σκηνή, μπαίνετε στην ίδια αφίσα, γνωρίζεστε χρόνια, περνάτε καλά, έχετε και οι 2 μπάντες αυτό το κοινό σκοτεινό παρονομαστή, έχετε σκεφτεί να συνυπάρξετε και σε επίπεδο δισκογραφικής συνεργασίας;
Σάκης: Ο Ζ είχε σκεφτεί να τους κάνω για το επόμενο άλμπουμ ένα remix στους Siva Six, αλλά να είναι στο στυλ των WEB, θα του το κάνω ότι μου κατέβει εγώ (γέλια). Έχουμε συζητήσει, τώρα δεν είχαμε χρόνο, μήπως βρεθούμε και στην σκηνή επάνω μαζί ταυτόχρονα. Τα έχουμε συζητήσει, κάποια στιγμή θα το φέρουμε. Γενικότερα, το ότι παίζουμε διαφορετική μουσική με κάποιον, όποιος ετερόκλητος καλλιτέχνης κι αν είναι, δεν σημαίνει ότι δε μπορεί να προκύψει μια συνεργασία όταν αυτή δέσει όμορφα και φέρει ένα αποτέλεσμα που προσθέτει ένα άλλο χρώμα και στους δύο. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι πάντα ενδιαφέρον.
Ζ: Όπως είπε και ο Σάκης θα μας κάνουν ένα remix στο επόμενο άλμπουμ οι WEB, τώρα θα δούμε σε τι φάση θα βγει ακριβώς, εγώ θέλω να βγει πιο πολύ προς WEB, ο Σάκης θα δούμε τι θέλει να κάνει. Εγώ θα ήθελα και θα μπορούσα να κάνω κάποια ενδεχόμενα vocals για το επερχόμενο άλμπουμ των WEB, γιατί νομίζω πως ταιριάζει και η φωνή μου στο metal γενικότερα. Μας έκαναν κιόλας ένα black metal remix στο προηγούμενο άλμπουμ μας, στο “The Twin Moons”, οι Mustpain το οποίο μάλιστα ήταν φοβερό, ήταν λες και είμαστε μια black metal μπάντα. Από την άλλη θέλω να πω για να το γνωρίσουν κάποιοι που ανοίγουν τώρα τον ορίζοντά τους, ή κάποιοι που δε γνωρίζουν ίσως την μπάντα κλπ, θεωρώ ότι εν μέρει αυτό που κάνουμε είναι πολύ metal, απλά δεν είναι με τα παραδοσιακά metal όργανα, κιθάρες, μπάσα κλπ, έχουμε εμείς τα δικά μας και νομίζω πως είναι μέρος της υπόστασής μας. Άλλωστε από το background μου ως και σήμερα ακόμη ακούω metal μπάντες, απλά ακούω και άλλα πράγματα και αυτό που βγαίνει είναι ένα ημι-industrial στοιχείο.
Σάκης: Οι WEB και οι Siva Six είναι και 2 rock μπάντες και το λέω με την έννοια ότι εγώ ας πούμε τώρα τελευταία έχω ανακαλύψει ένα ντουέτο που παίζουν μόνο unplugged και είναι πιάνο – βιολί. Τους θεωρώ rock μπάντα, αν τους δεις θα καταλάβεις, είναι η νοοτροπία, είναι η rock νοοτροπία και είναι αυτό που μας ενώνει αρχικά, είμαστε rock τύποι, άσχετα που ο ένας έχει ξεφύγει από εδώ και ο άλλος έχει ξεφύγει από εκεί, η ρίζα είναι ίδια.
Ζ: Συμφωνώ!
Ποιες είναι οι επιρροές σας σε επίπεδο να ξεκινήσετε να ασχοληθείτε και εσείς οι ίδιοι με την μουσική;
Σάκης: Εγώ όταν ήμουνα μικρός άκουγα πολύ Metallica, Iron Maiden, μετά άκουγα μελωδικές death metal μπάντες των 90’s και όλοι αυτοί μαζί μου έκαναν τεράστιο κακό (γέλια από όλους) και κόλλησα εκεί πέρα. Όταν πήγαινα στο ωδείο και κάθε φορά που μάθαινα το τραγούδι που μου είχε δώσει ο δάσκαλος μου, με μάθαινε και ένα τραγούδι Iron Maiden ή Metallica για δώρο οπότε τα χέρια μου συνηθίσανε κάτι μεταξύ κλασσικής μουσικής και αυτών των 2 μπαντών. Όταν μετά άρχισα να μελετάω και λίγο στο black metal τι γίνεται, μετά βαρέθηκα να μελετάω, δεν είμαι μελετηρός, κράτησα αυτά και προσπαθώ σε αυτά να κάνω ότι μπορώ. Σε ότι αφορά την φωνή μου άκουσα 3 τραγουδιστές οι οποίοι με χαράξανε άσχημα, Peter Steele από Type O Negative, Dani Filth από Cradle Of Filth και King Diamond.
Ζ: O Rozz Williams και οι Christian Death, οι 16 Horsepower, οι Ministry, οι DAF
Σάκης: Αυτοί με τα φορτηγά ή οι άλλοι (γέλια)
Ζ: Οι άλλοι (επίσης γέλια). Είναι συγκροτήματα και προσωπικότητες οι οποίοι είτε με επηρέασαν αρκετά για να φτάσω κάπου, είτε τους ακούω ακόμη με την ίδια ευχαρίστηση όπως πριν 20 χρόνια.
Σάκης: Βασικά ρωτάς 2 ανθρώπους που όπως έχεις καταλάβει ακούν τα πάντα. Εγώ ας πούμε έχω στην περιοδεία πάντα μαζί μου και ακούω Tom Waits ας πούμε.
Να μπω λίγο στον τρόπο που βλέπετε και αντιλαμβάνεστε τον κόσμο. Αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη από την μία, καταρράκωση του πολιτιστικού/ανθρωπιστικού επιπέδου της φυλής μας από την άλλη. Δυο δυνάμεις που παραδόξως δείχνουν να κινούνται αμφίρροπα στον σύγχρονο κόσμο, σα να θέλει η μια να καταπιεί την άλλη σε έναν ακήρυχτο πόλεμο. Συμφωνείτε;
Σάκης: Δεν είναι αμφίρροπες και θα σου πω γιατί. Σκέψου συνωμοσιολογικά και με μεγάλη κακεντρέχεια και σκέψου ότι είσαι ένας τύπος που διοικεί τον κόσμο και είσαι 20 χρόνια πριν και λες “να τους δώσουμε το κινητό”; Και ξαφνικά αυτή τη στιγμή έχουμε όλοι μας από ένα κινητό το οποίο μας έχει λύσει τα χέρια σε πολλά πράγματα. Όμως ξέρεις κάτι, την τελευταία φορά που τράκαρα από το κινητό βρήκαν που ήμουν επειδή τράκαρα στην ερημιά. Αυτό με βόλεψε εκείνη την ημέρα. Ήμουν μέσα στην βροχή, είχα μπει μέσα σε ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο για να σωθώ από την βροχή, δεν ήξερα που βρίσκομαι και με βρήκε από το κινητό μου η αστυνομία. Όμως, από το κινητό μου μπορούν να με βρουν και τώρα. Κατάλαβες; Ο πολιτισμός έχει να κάνει πολύ μεγάλη σχέση με αυτό, δεν έχει να κάνει μόνο με τις τέχνες. Έχει να κάνει με νοοτροπία και παιδεία. Πολιτισμός είναι η δασκάλα που την βάζεις στο παιδί σου να του κάνει μάθημα και του μαθαίνει τι είναι υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο, αλλά κάθεται δίπλα του και καπνίζει. Πάρε παράδειγμα την ταινία Wally, που οι άνθρωποι έχουν αναπτυχθεί τεχνολογικά πάρα πολύ αλλά τους βλέπεις και είναι όλοι χοντροί, δεν μπορούν ούτε να περπατήσουν. Για να συμβεί αυτό που λες εσύ, να παν αυτά τα δυο πράγματα μαζί είναι σα να θέλεις σε μια αγορά η τιμή να μην πηγαίνει μαζί με την ζήτηση που πηγαίνουν ανάποδα.
Ζ: Εγώ συμφωνώ με αυτό που λες και πιστεύω ότι όσο η τεχνολογία θα προοδεύει τόσο πολιτιστικά και ψυχοπνευματικά ο άνθρωπος θα καταρρέει. Αυτό για εμένα μέσα μου είναι απόλυτα λογικό για τον εξής λόγο. Ο μεγαλύτερος αγώνας που έχει ο άνθρωπος να δώσει στην ζωή του είναι αυτός με τον ίδιο του τον εαυτό. Ποιος είναι αυτός ο αγώνας; Η επιλογή μεταξύ πνευματικού και ζωώδης. Όσο λοιπόν υπάρχει απλόχερα μια φανταστική και τρομερή τεχνολογία χθες, σήμερα και αύριο τόσο ο άνθρωπος θα έχει λιγότερα κίνητρα και θα του είναι πιο δύσκολο να δουλέψει σε πνευματικό επίπεδο, να εργαστεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Θα είναι πολύ πιο εύκολο ας πούμε για έναν άνθρωπο να παίξει ένα παιχνίδι στο κινητό του παρά να καθίσει να διαβάσει πράγματα που θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και θα κάτσει να εργαστεί για τέτοια δύσκολα ζητήματα. Άρα τεχνολογία versus πνευματικότητα. Ο άνθρωπος ο οποίος θα το δει αυτό, θα το ισορροπήσει, θα κάνει την επιλογή του προς το πνευματικό και όχι προς το ζωώδες, γιατί το να χαζολογάς από εδώ και από εκεί όπως το παιχνίδι που έφερα στο παράδειγμα, έχει μεγάλη ζωώδη υπόσταση μέσα σε αυτό και λιγότερο πνευματική. Και ωφέλεια και υπόσταση. Οπότε για εμένα, όσο μεγαλώνει το ένα θα μικραίνει το άλλο.
Διαβάζετε εσείς; Ποιες άλλες τέχνες σας ελκύουν;
Σάκης: Μαγειρική (άπειρα γέλια από όλους). Βασικά εμένα μου αρέσει η ζωγραφική.
Ζ: Εμένα μου αρέσει να διαβάζω και να ακούω μουσική. Διαβάζω αρκετά, όχι τόσο όσο θα ήθελα, ειδικά τον τελευταίο χρόνο…
Πρότεινε μας ένα βιβλίο…
Ζ: Η ζωή μετά το θάνατο του Πάτερ Seraphim Rose.
Αφού συνεχίσαμε ακόμη λίγο την κουβέντα με σβησμένα μαγνητοφωνάκια και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τις 21 Δεκέμβρη στο Κύτταρο, τραβήξαμε ο καθένας τον δρόμο του αφήνοντας πίσω το ζεστό Bat City το οποίο παρά την κρύα νύχτα είχε γεμίσει τολμηρούς ποιητές και ασκόνιστα, ακόμη, βιβλία.
259 
