All Out War: "Into the killing fields"

Επιτέλους ένας thrash δίσκος που αξίζει τα λεφτά του. Βαρέθηκα τα αναμασήματα των Slayer και γενικά τις μέτριες κυκλοφορίες της “παλιάς” σχολής. Φέτος δε θυμάμαι να άκουσα κάποια ανάλογη κυκλοφορία η οποία να μου έκανε καλή εντύπωση και να μη βαρέθηκα.

Οι All Out War, με το πέμπτο τους album, παραμένουν πιστοί μεν στις μουσικές βάσεις τους, αλλά στο “Into the Killing Fields” έχουν πιάσει τον παλμό της εποχής και προσφέρουν απλόχερα μοντέρνας κοπής thrash, διατηρώντας με σεβασμό το παρελθόν και προσαρμόζοντας το, στο παρόν. Δίνουν την ψυχή τους στις συνθέσεις γνωρίζοντας πως η περίοδος χάριτος για μια ένα τέτοιο συγκρότημα έχει περάσει προ πολλού και παρόλα τα προβλήματα στο εσωτερικό της μπάντας καταφέρνουν και φέρουν εις πέρας ένα μικρό διαμαντάκι, κατάλληλο για metalheads όλων των ηλικιών. Η παραγωγή καθαρή και καλογυαλισμένη, όπως θα έπρεπε δηλαδή, ενώ όλος ο δίσκος είναι ένα συνεχές κάλεσμα στο moshpit. Γενικά οι All Out War τα τελευταία χρόνια έχουν αποδείξει πως είναι ένα υπολογίσιμο σχήμα, με τσαμπουκά, καλές ιδέες και κατάλληλο attitude, που δε φοβάται να συνδυάσει το thrash με το hardcore, το παλιό με το καινούριο και να προσδώσει με τον τρόπο του, ένα ακόμα λιθαράκι στο γιγαντιαίο οικοδόμημα τους ακραίου ήχου. Όσοι δεν τους γνωρίζετε, και αρέσκεστε σε ακούσματα όπως Kreator, Slayer, Sick of It All και Hatebreed, ακούστε οπωσδήποτε το “Into the Killing Fields”. Όσοι τους ξέρετε ήδη, και έχετε εκτιμήσει όπως και εγώ το προηγούμενο πόνημά τους με τίτλο “Assassins In the House of God”, θα λατρέψετε το νέο τους album. Α, και μην σας ανησυχήσει η μικρή του διάρκεια (35 λεπτά). Είναι ακριβώς όση χρειάζεται για να σας εντυπωσιάσει και να σας κολλήσει στον τοίχο.


437

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1396 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.