ROCK YOU TO HELL II- Day 01: Grim Reaper, Praying Mantis, Mystery, Persian Risk, Hitten, Asgard, Lighting Rust, Resistance (07/11/2014) Kύτταρο club

To ιδιαιτέρως φιλόδοξο εγχείρημα του Rock You to Hell Festival άνοιξε τις πόρτες του για δεύτερη χρονιά φέτος με ένα line up σαφώς πιο μεστό σχημάτων, εγχώριων και ξένων, σε ένα τριήμερο ουσιαστικά, με ένα warm up party και δύο μέρες live εμφανίσεων.

Η Παρασκευή, πρώτη μέρα του κυρίως μέρους, με headliners τους Βρετανούς NWOBHMetalheads Grim Reaper και επτά ακόμα σχήματα σε μία διοργάνωση προδιαγραφών με το πρόγραμμα να ξεκινά νωρίς το απόγευμα και θεωρητικά να λαμβάνει ευτυχές τέλος κοντά στα μεσάνυχτα, θα μπορούσαμε να μιλάμε για εξευρωπαϊσμένες νοοτροπίες τις οποίες και σαφώς αψήφησε το αθηναϊκό κοινό. Αποτέλεσμα αυτού βέβαια ήταν η σχεδόν δίωρη καθυστέρηση της έναρξης και ο περιορισμός του χρόνου των σχημάτων. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί ήδη από τον πρόλογο είναι πως το event προσέλκυσε και μέρος μη εγχώριου κοινού και αυτό καταλογίζεται σαφώς στα υπέρ της διοργάνωσης.

Την εναρκτήρια κρυάδα είχαν το σθένος να σηκώσουν στις πλάτες τους οι Θεσσαλονικείς Resistance. Έπειτα από μεγάλη καθυστέρηση και σε ένα αρκετά περιορισμένο κοινό, με μία λιγότερη κιθάρα από το σύνηθες line up τους, με ήχο που καταδίκαζε τα vocals στα Τάρταρα των Lost and Found, τα θαρραλέα αγόρια μετά τη σχετική αμηχανία αποφάσισαν να δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να θερμάνουν την ατμόσφαιρα. Έχοντας υλικό προς κυκλοφορία, παρουσίασαν κομμάτια από τη δουλειά τους αλλά και τολμηρώς διασκεύασαν με επιτυχία και αναμένουμε την επόμενη κάθοδο εκ της συμπρωτευούσης υπό καλύτερες συνθήκες!

Resistance setlist
Razor
Social Twilight
Signs of Time
Dreamweaver
Lies come out
Starseeker

Δεύτερο εγχώριο σχήμα, οι Lighting Rust βγαίνουν με δεμένο ήχο αλλά με κοινό ζήτημα στα χαμηλωμένα φωνητικά. Παρόλο που η προσέλευση δε θα χαρακτηριζόταν ικανοποιητική, ήδη από το τρίτο-τέταρτο κομμάτι οι παραινέσεις από σκηνής είχαν οδηγήσει σε ρυθμικό χειροκρότημα των κάτω. Η δυναμική τους παρουσία επισκίασε τα τεχνικά της υπόθεσης και στο στοίχημα η μπάντα βγήκε κερδισμένη. Αξιοσημείωτα καλές ισορροπίες μεταξύ των οργάνων, αδρές μπασογραμμές και   άρτια κιθαριστικά solos, δυνατά τύμπανα, όλα σε αξιοσημείωτη ισορροπία και όσο χρειαζόταν. Κομμάτια από το demo τους “Wasted Generation”, διασκευές από Accept και πανηγυρικό κλείσιμο με Metal Warriors της τριαντάλεπτης παρουσία τους στο stage έκλεισε επιτυχώς.

Lighting Rust setlist
Riders of the Sun
Bridge of the End
Balls to the Wall (Accept cover)
Wanted Dead or Dead
Painful War
Metal Warriors (Manowar cover)

Στο σημείο αυτό θα κάνουμε μία μικρή παρέκβαση για να αναφέρουμε ότι τόσο οι Lighting Rust, όσο και οι δύο μπάντες που ακολούθησαν, Asgard και Hitten έπαιξαν με τα ίδια όργανα. Αφήνω την εξέλιξη στην φαντασία σας, αν και δε χρειάζεται και πολλή, και θα επιστρέψουμε σε λίγες παραγράφους στο αποτέλεσμα αυτής της -άστοχης, θα έλεγα- επιλογής.

Οι Ιταλοί Asgard, αφού μυήθηκαν στη χαρά του pita-gyros και αν μη τι άλλο το διασκέδασαν ιδιαιτέρως, ήρθαν να κατακτήσουν το ελληνικό κοινό με το ταμπεραμέντο τους και τις heavy με speed metal προεκτάσεις των επιρροών τους. Σταδιακά και η προσέλευση άρχισε να πυκνώνει και η ιδιαίτερη stage παρουσία των Ιταλών δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Εξαιρετικής δυναμικής και γεμάτοι ενέργεια, ευνοημένοι ηχητικά αξιοποίησαν στην παρθενική τους εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους με τα  δύο album που έχουν στη φαρέτρα τους για να αντλήσουν υλικό. Ιδιαίτερη… θεατρικότητα από τον τραγουδιστή και αεικινησία από τον κλώνο του Axl Rose-μπασίστα (ο οποίος, όπως στοιχημάτιζα, είχε βλέψεις στο μικρόφωνο), συνέθεσαν μία αξιοπρόσεκτη εμφάνιση.

Στο μέσο της βραδιάς οι Ισπανοί νεολαίοι Hitten, με έρεισμα στο ελληνικό κοινό και εντυπωσιακή καπνούχο είσοδο καταλαμβάνουν τη σκηνή. Προϋποθέσεις καλής εμφάνισης, καθώς η μπάντα λογίζεται στις πλέον ανερχόμενες και αξιοπρόσεκτες και ήδη από την αρχή το κλίμα είναι ζεστό… Λίγα κομμάτια μετά και ενώ έχουν κερδίσει το κάτωθι χειροκρότημα, θέλω να σας υπενθυμίσω την ανωτέρω παρένθεση. Και αν πλήττετε να επιστρέψετε θα σας υπενθυμίσω… Οι τρεις τελευταίες μπάντες παίζουν με τα ίδια όργανα… Ναι, ναι, καλά φαντάζεστε… Σπάει η χορδή και δεν υπάρχει πρόβλεψη για δεύτερη κιθάρα! Ο κιθαρίστας αποχωρεί από τη σκηνή και ακολουθούν σκηνές απείρου κάλλους. Η μπάντα παίζει ένα ακόμα κομμάτι με μία λιγότερη κιθάρα, ο κιθαρίστας ανεβαίνει στη σκηνή και τους λέει να κατέβουν, μένει ο drummer και τζαμάρει μόνος του ώσπου ένας ιθύνοντας ανεβαίνει να μας ενημερώσει πως θα αποκατασταθεί το πρόβλημα και η μπάντα θα επιστρέψει στη σκηνή. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι δεν προβλέφθηκε ένα γεγονός που θα περνούσε από το μυαλό καθενός, καθώς δεν μιλάμε και για σχήματα που παίζουν Πυξ-Λαξ. Εν πολλοίς, με το αναμενόμενο ξενέρωμα, το σχήμα επέστρεψε στο σύνολό του στη σκηνή και ζητώντας συγγνώμη συνέχισε το πρόγραμμά. Παρόλα τα προβλήματα και τα επεισοδιακά, οι Hitten είναι μακράν ό,τι πιο φρέσκο και υποσχόμενο είδαμε.

Hitten setlist
Demons
Burn This City
Looking For Action
Evil Power
Running Over Fire
Randy
Ladykiller
Punished by Speed
Night of the Hunter
Midnight Riders

Persian Risk. Οι Βρετανοί βετεράνοι μπορεί να είναι μερικών καλοκαιριών παραπάνω αλλά δεν έχουν χάσει σε τίποτα την ορμητικότητα τους. Καλός ήχος, συνεχής κίνηση στη σκηνή με τον vocalist σε μεγάλα κέφια! Οι Persian Risk αξιοποίησαν μέρος του παλιού τους υλικού αλλά και από το πρόσφατο “Once a King”, έχοντας την πλήρη στήριξη του κόσμου που ήταν σύσσωμα μυημένος στη μουσική τους και, είτε σου αρέσουν είτε όχι, οφείλεις να παραδεχτείς πως, στην μητρική τους γλώσσα, they nailed it. O χρόνος στη σκηνή αυξήθηκε σε 45 λεπτά καλής μουσικής με κάθε θετική ανάμνηση να τα συνοδεύει, καθώς όπως ήταν, έτσι και παραμένει δύσκολο να πετύχεις τέτοιες διοργανώσεις που φέρνουν τέτοιου είδους σχήματα.

Τρίτοι από το τέλος, οι Mystery του Άγγελου Περλεπέ, μετά από μία παύση στην πορεία τους έχουν πλέον επιστρέψει στις ζωντανές εμφανίσεις και η παρούσα συγκυρία ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία ακόμη εμφάνιση. Έχοντας φίλους που τους ακολουθούν σε όλες τους τις εμφανίσεις και σε μία ήδη ζεστή ατμόσφαιρα ήρθαν με κάθε καλή διάθεση για να επιδείξουν την αρτιότητά τους και να αποσπάσουν το χειροκρότημα. Οι εκτελέσεις κάθε κομματιού προσεγμένες στο έπακρο και συνοδευόμενες από κιθαριστικά ιντερλούδια σε ένα μανιφέστο επιδεξιότητας. Αφού αξιοποίησαν το χρόνο τους με εύρος από το διαθέσιμο υλικό τους, αν και το κοινό ζήτησε την παραμονή τους στη σκηνή, αποχώρησαν, πιθανολογώ σεβόμενοι τους χρόνους των άλλων σχημάτων και καταλογίζεται στον επαγγελματισμό τους ως υπέρ.

Πριν το τέλος (και με αρκετά αργό crossover) έρχονται οι Praying Mantis. Το πενταμελές βρετανικό σχήμα ανέβηκε stage σκηνή με όλη την πείρα που συνοδεύουν τα χρόνια του. Αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικός ήχος και μία άριστη εικόνα επί σκηνής αφού δε σταμάτησαν να το διασκεδάζουν και πλέον, σε ένα χώρο που είχαν καλυφθεί τα μεγάλα κενά και οι φίλοι της μπάντας είχαν κάθε λόγο να απολαμβάνουν αυτή τους την εμφάνιση. Αστειάκια τύπου “this is not another Iron Maiden song” και “Can I Pray with Mantis”, τη ρυθμική αναγωγή μπορείτε να την κάνετε και μόνοι σας, πριν από το Don’t Be Afraid of the Dark  δεν έλειψαν, όπως και μερικά σπαστά Ελληνικά από τον ελληνικής καταγωγής κιθαρίστα, Έχοντας την παλαιά τους δισκογραφία και ένα νέο album, τίμησαν όλη τους την παραγωγή. Η σχεδόν ωριαία παραμονή τους στη σκηνή ολοκληρώθηκε με ένα τύποις encore για να μας αφήσουν κατά τη μία.

Praying Mantis setlist
Children of the Earth
Panic in the Streets
Praying Mantis
Highway
Fight for your Honour
Dream On
Don’t Be Afraid of the Dark
Rise Up Again
Turn the Tables
Captured City

Στην κορυφή της βραδιάς, οι Βρετανοί Grim Reaper, με την νέα τους σύνθεση και ουσιαστικά ένα εκ των ιδρυτικών μελών, τον Grimmet, η μπάντα που λίγο έως πολύ όλοι πρέπει να θυμόμαστε ως αυτή που έφτασε στην πηγή μα νερό δεν ήπιε αφού την πρόλαβαν οι συγκυρίες με τα 90’s της grunge και η ακμή με την παρακμή δεν απείχαν χρονικά. Το σχήμα μετά από μία μακρά απουσία ουσιαστικά αναστήθηκε, στην Ελλάδα βρέθηκε σε tour μόλις λίγα χρόνια πριν και ένα νέο album έχει ανακοινωθεί και αναμένεται.

Η εμφάνισή τους μετά τη μία το βράδυ, αναμενόμενη τόσο από τους heavy metalheads του εξωτερικού όσο και από τους εγχώριους ήταν το πολυαναμενόμενο γεγονός. Με καλό ήχο, αν και σχετικά χαμηλωμένα φωνητικά, παρόλο που καλά κρατεί ακόμα, παρόλα τα χρόνια του, ο Grimmet αρκετά κεφάτος, έδειξε πως έχει όλη την καλή διάθεση να ξεσηκώσει τους φίλους της μπάντας που τους τίμησαν με την παρουσία και την υπομονή τους. Είσοδος με το Rock you to Hell,  οι τρεις παλαιοί δίσκοι βρέθηκαν στο προσκήνιο των επιλογών και  από τη νέα δουλειά που αναμένεται, αλλά και προς τιμήν του υπέρτατου, του dei Dio μία αξιόλογη διασκευή του Don’t Talk to Strangers. Το set είχε διάρκεια μιάμιση περίπου ώρα και παρά την πολύωρη παραμονή στο χώρο, τόσο η καλή σκηνική παρουσία όσο και η διάθεση του κόσμου συνετέλεσαν στην ευνοϊκή έκβαση της βραδιάς.

Grim Reaper setlist
Rock You to Hell
Night of the Vampire
Lust for Freedom
Wrath of the Reaper
Now or Never
Fear No Evil
Lies
From Hell
Never Coming Back
Lay It on the Line
Rock Me Till I Die
Matter of Time
Blue Murder
Don’t Talk to Strangers (Dio cover)
Wasted love
Final Scream
See You in Hell

Kλείνοντας, η ώρα για το overall! Η νεολαία της βραδιάς έδωσε θετικότατο feedback για το είδος, οι γερόλυκοι έδειξαν πως καλά κρατούν και πως η πείρα είναι παράγοντας που πάντα θα παίζει τον ρόλο της. Η καθυστέρηση δυστυχώς διέψευσε τα φόντα μίας πιο “εξευρωπαϊσμένης” διοργάνωσης αν και, όπως αναφέρθηκε κάμποσες φορές πιο πάνω, το event κατάφερε να προσελκύσει σχεδόν ισόποσα εγχώριους και μη φίλους της heavy σκηνής και ελπίζουμε σε πολλές ακόμα τέτοιου είδους διοργανώσεις. Επίσης, αντιλαμβάνομαι πως, αν μη τι άλλο, σε μία τόσο τολμηρή διοργάνωση, η προσπάθεια περιορισμού του συνολικού κόστους είναι θεμιτή αλλά όταν τρία σχήματα παίζουν με τα ίδια όργανα, εύλογα θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη για αναμενόμενα ατυχήματα. Στα του ήχου, δεν μπορώ να ερμηνεύσω με κάποιο τρόπο αυτόν τον ρατσισμό στα φωνητικά, κατά τα άλλα όλα κύλησαν καλώς. Το heavy metal ιδίωμα με τα παρελκόμενά του κρατεί καλώς! Hail metalheads!

photos: Χριστίνα Αλώση

389

Avatar photo
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.