Το λατινοαμερικάνικο metal είναι σαν τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες… προβλέψιμο,αξιόπιστο και για τους οπαδούς του απόλυτα εθιστικό.
Όπως η νοικοκυρά ξέρει από την αρχή ότι ο Χουάν Κάρλος θα πιάσει την πλούσια σκύλα αρραβωνιαστικιά του Μαρία Κοντσίτα στο κρεβάτι με τον κολλητό του και θα στραφεί στην φτωχή πλην τίμια καλλονή Μερσέντες, έτσι ο μεταλλάς ξέρει ότι οι Oraculum έχουν με τα πλήκτρα και τις μελωδίες όση σχέση είχε ο Sid Vicious με την συμφωνική της Βιέννης.
Doom-dredging Metal of Death τους αποκαλεί η εταιρεία τους και όπως μας αποδεικνύουν στα 4 κομμάτια του παρθενικού τους EP, “Sorcery of the Damned”, η περιγραφή είναι ακριβέστατη. Ωμό Death/thrash με doom/death πινελιές για γαρνιτούρα, και σχετικά Ευρωπαϊκό αέρα στον ήχο, άξια παιδιά των Grave, Morgoth, Bolt Thrower (στα πρώτα τους), Possessed και φυσικά των συμπατριωτών τους Pentagram Chile (πρώην Pentagram, μαντέψτε γιατί αλλάξανε όνομα). Κλασσική συνταγή, χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, σάπια φωνητικά “γαργάρες με πινέζες”, αργά σημεία και σάπια απλοϊκά lead, οι Χιλιανοί το έχουν μελετήσει το αντικείμενο.
Το κατά πόσον θα κρατούσαν το ενδιαφέρον του ακροατή σε ένα full length δίσκο δεν το γνωρίζω, είπαμε δεν διεκδικούν βραβεία πρωτοτυπίας, πάντως τα προγνωστικά είναι υπέρ τους αφού τα 3 κομμάτια και ένα εμβόλιμο του EP είναι ένα χορταστικότατο σφηνάκι νεκρομέταλλου. Αν μη τι άλλο, ακόμα και αν δεν επενδύετε στο “Sorcery of the Damned”, συγκρατήστε το όνομα, μπορεί ένα μελλοντικό full length να σας πείσει.
506 
