Ο συντοπίτης γητευτής της εξάχορδης, Κώστας Καραμητρούδης, επανέρχεται με τον τρίτο του solo δίσκο κι εκεί που θα πίστευε κανείς πως είχε πει ό,τι ήταν να πει στις δύο πρώτες δουλειές του (πέραν αυτών με τους Firewind), σκάει το “Fearless” και αποστομώνει άπαντες.
Ως κανονικό, τρόπον τινά, σχήμα, ο Gus G συνεργάζεται με τους Dennis Ward (Pink Cream 69, Unisonic) και Will Hunt (Evanescence, Black Label Society) κι ενδεχομένως αυτό είναι που προσδίδει μια πιο ομαλή εξέλιξη στο δίσκο, μιας και υπάρχει μια κοινή ηχητική γραμμή, η οποία δε βασίζεται στις εναλλαγές συμμετοχών, η οποία ναι μεν έχει φέρει εξαιρετικά αποτελέσματα στο παρελθόν, αλλά στην προκειμένη, το σταθερό line-up δίνει extra πόντους στο τελικό αποτέλεσμα.
Δυναμική και heavy εκκίνηση με τα “Letting Go” και “Mr Manson”. Στα ίδια πλαίσια κινείται και το κολλητικό “Don’t Tread On Me”, το οποίο φέρει την σφραγίδα του Ward σε ερμηνευτικό επίπεδο. Κάπου εδώ έρχεται το πρώτο instrumental του δίσκου, “Fearless”, που όπως φαντάζεστε σχίζει τάστα, καλτσόν και ιμάτια.
Η “κανονική” ροή συνεχίζει με το “Nothing to Say”, το οποίο κινείται σε πιο χαμηλούς τόνους, με έντονο το PC69 feeling, το οποίο διαδέχεται μια σούπερ-ντούπερ διασκευή στο “Money for Nothing” των Dire Straits. Ακολουθεί το “Chances”, με το πανέμορφο ρεφρέν, το instrumental “Thrill of the Chase”, όπως και το “μεγάλωσα στα ‘80s” mid tempo “Big City”.
Επίλογος με το “Last of My Kind” (στη limited version υπάρχουν δύο ακόμη συνθέσεις), με τη γεύση που αφήνει το “Fearless” να είναι υπέρ του δέοντος γλυκιά. Ίσως η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη προσωπική στιγμή του Gus G, που δείχνει πως κουμπώνει πολύ καλύτερα μέσα σε ένα στιβαρό σύνολο.
Φρενήρη solo, heavy αλλά και hard rock διάθεση, ένα δεμένο συνθετικό σύνολο και μια straightforward προσέγγιση, παρά την πολύπλευρη χροιά του, συντελούν σε ένα απολαυστικότατο δισκίο, έτοιμο προς ενδελεχή κατανάλωση. Ο 37χρονος θεσσαλονικιός, το έκανε πάλι το θαυματάκι του!
1086 
