Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που θα διαβάσετε αυτό το review, μπορείτε να απαριθμήσετε με μια γρήγορη σκέψη πάνω από 2-3 Σλοβένικες μπάντες του σκληρού ήχου.
Προσωπικά όταν είδα ότι οι Panikk μας έρχονται από τη Σλοβενία και αποφάσισα να κάνω αυτό το “παιχνίδι” με τον εαυτό μου, στο μυαλό μου ήρθαν μόνο οι Noctiferia και το female group των Hellcats που κάπου είχα πετύχει τη φωτογραφία τους και μου έμειναν αξέχαστες.
Σε μια γρήγορη αναζήτηση Σλοβενικού metal λοιπόν, βρήκα καλές μπαντούλες με μέλη 15-20 ετών που το δίχως άλλο δείχνει ότι η σκηνή κινείται και μάλιστα με νέο αίμα. Σε αυτή την κατηγορία είναι και οι Panikk. Ένα group που τα μέλη του διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους ενώ η μπάντα καθαυτή ολοκληρώνει σιγά σιγά την πρώτη. Σχηματισμένοι το 2008 και έχοντας κυκλοφορήσει το πρώτο full length τους το 2013 με τίτλο “Unbearable Conditions”, οι thrashers από τη Λιουμπλιάνα φτάνουν αισίως στη 2η δουλειά τους.
Το “Discarded Existence” περιλαμβάνει 8 τραγούδια (συν ένα outro) καλοπαιγμένου thrash αμερικάνικης κοπής, που τιμάει τις ρίζες του και δεν κουράζει. Πρώτη επιρροή που μου ήρθε στο μυαλό είναι οι Exodus, ενώ δε θα μπορούσαν παρά να υπάρχουν και Slayer όπως στο main riff του “Rotten Cells” για παράδειγμα. Αλλά οι Panikk έχουν περισσότερο groove στον ήχο τους σε σχέση με τους τελευταίους. Από εκεί και πέρα ο νεανικός τσαμπουκάς, το ύφος της δουλειάς και η γενικότερη αύρα που περιτριγυρίζει το “Discarded Existence” μου βγάζει και μια αίσθηση Ελλάδας και πολλών εγχώριων group που έχουν ξεπεταχτεί στο είδος τα τελευταία 10 χρόνια.
Συμπερασματικά, τίμιο μεν, χιλιοπαιγμένο δε thrash που πρέπει να είστε fan του είδους ή να ψάχνεστε με σκηνές πιο “δύσκολων” χωρών για να ασχοληθείτε λεπτομερώς. Από την άλλη καλό θα είναι να ρίξετε ένα άκουσμα στους Panikk, έτσι για την ενίσχυση. Κυκλοφορεί ήδη μέσω της Xtreem Music.
505 
