Πριν λίγους μήνες, η Ελληνική metal σκηνή θρηνούσε το χαμό ενός δικού της και νεότατου τέκνου της, του Μάκη Τσαμκόσογλου, των progsters Mother Of Millions. Ένας χαμός που ήρθε ξαφνικά και άδικα και ταρακούνησε τόσο τη μπάντα όσο και όλη τη metal κοινότητα. Η ημέρα λοιπόν, δε θα μπορούσε να μην είναι αφιερωμένη στο Μάκη. Οι Mother Of Millions και μερικά ακόμη ονόματα του prog εγχώριου ήχου, όπως οι Poem, Need, Playgrounded και Universe 217, ένωσαν τις δυνάμεις τους κάτω από έναν ευγενή σκοπό, τιμώντας τη μνήμη του φίλου τους και βοηθώντας την οικογένειά του.
Από μία τέτοια ημέρα δε θα μπορούσα να λείψω, όπως και πολλοί άλλοι, καθώς τόσο ο ευγενής σκοπός όσο και αυτή η prog σύναξη, ήταν πέρα για πέρα ενδιαφέροντα και άξια παρουσίας. Αν και ξεκίνησα πολύ νωρίς για την πρωτεύουσα, λίγο η κίνηση και λίγο ένα τρακάρισμα στο ύψος της Αχαρνών, με οδήγησαν στο να χάσω μία από τις μπάντες που ήθελα να δω, τους Poem.
Μία μπάντα με εξαιρετικές ζωντανές εμφανίσεις, που με κέρδισε πριν κάμποσο καιρό και μάλιστα στην πρώτη φορά που τους έβλεπα επί σκηνής. Φτάνοντας λοιπόν στο venue, κατά το τελευταίο κομμάτι του setlist τους, δε μπορώ να κρίνω την εμφάνισή τους, αλλά κατάλαβα αμέσως ότι η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη συναισθηματικά, λόγω του σκοπού της βραδιάς.
Με το ρολόι να δείχνει 21:00 και τον κόσμο να είναι ήδη αρκετός, ανέβηκαν στη σκηνή οι Need, ένα από τα καυτά ονόματα του Ελληνικού progressive χώρου. Με το τελευταίο τους δίσκο να έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές και τα live τους να είναι “εκρηκτικά”, οι Αθηναίοι progsters μας χάρισαν περίπου 40 με 45 λεπτά progressive “οργασμού”, βγάζοντας αρκετό συναίσθημα, τιμώντας τη μνήμη του φίλου τους Μάκη με τον καλύτερο τρόπο.
Τα “Rememory”, “Alltribe” και “Tilikum” αποδόθηκαν με εξαιρετικό τρόπο, αποδεικνύοντας τις ικανότητες της μπάντας, ενώ το “Mother Madness” ήταν το καλύτερο κλείσιμο για μία τέτοια βραδιά, όπου βαριά συναισθήματα κατέκλυζαν την καρδιά όλων. Φανερά συγκινημένοι και οι ίδιοι, αποχαιρέτησαν το πλήθος που έδειχνε “συννεφιασμένο” αλλά και μαγεμένο από την εμφάνιση των Need. Δυνατή σκηνική παρουσία και ήχος από άλλο πλανήτη, από μία μπάντα που μας εκπλήσσει περισσότερο κάθε φορά.
Need setlist :
Rememory
Alltribe
Tilikum
Mother Madness
Το πρόγραμμα πήγαινε βάσει σχεδίου, το κοινό γέμιζε περισσότερο το venue και η ατμόσφαιρα όσο περνούσε η ώρα φορτιζόταν όλο και πιο πολύ. Επόμενοι στη σκηνή οι Playgrounded, ένα νέο και ελπιδοφόρο σχήμα στην εγχώρια progressive σκηνή. Ένα group, που φάνηκε να δίνει πολύ σημασία στη σκηνική του παρουσία, δείγμα του γεγονότος ότι θέλει να καθιερωθεί στην μουσική πραγματικότητα.
Μέσα σε 45 περίπου λεπτά, προσπάθησαν να μας δείξουν λίγο από το ταλέντο τους και να τιμήσουν έτσι το φίλο τους και τη μπάντα του. Ξεκίνησαν με το “Mute”, συνέχισαν με τα “Rotterdam” και “The Stranger Part II” και έκλεισαν με τα “Waves” και “Crossing”. Πολύ καλή παρουσία, setlist φτιαγμένο στο πλαίσιο της βραδιάς και ήχος σε τρομερά standards, ήταν οι πρώτες μου εντυπώσεις από αυτή την πρώτη μου επαφή με τους Playgrounded. Νομίζω ότι αξίζουν την προσοχή μας στα χρόνια που έρχονται, καθώς θα μας απασχολήσουν περισσότερο.
Playgrounded setlist :
Mute
Rotterdam
The Stranger Part II
Waves
Crossing
Με τους θεατές να έχουν γεμίσει πλέον το Fuzz και την ώρα να δείχνει 22:30, οι Universe 217 είχαν πάρει θέση στη σκηνή του venue, για να βάλουν το δικό τους “λιθαράκι”, στο “οικοδόμημα” αυτής της ξεχωριστής βραδιάς. Με το δικό τους ξεχωριστό progressive ήχο, διαφορετικό από αυτόν που οι υπόλοιπες μπάντες του line up αντιπροσώπευαν, έδωσαν μία παράσταση υψηλών προδιαγραφών, κάνοντας ακόμα και τον πιο δύσκολο ακροατή να τους πιστέψει και να τον κερδίσουν. Από τις πρώτες νότες, είναι φανερό ότι η “καθαρότητα” του ήχου παίζει σπουδαίο ρόλο στη μουσική των Universe 217. Η μπάντα, ξεκίνησε με το “Harm” και συνέχισε με το “Intentions”, μέσα σε ένα κλίμα “βαρύ” όπως άλλωστε άρμοζε στη βραδιά.
Ακόμη ένα συν της μπάντας, είναι ότι η Tanya, τόσο ως φιγούρα όσο και ως φωνή, ταιριάζει απόλυτα στο concept των Universe 217. Οι ερμηνείες της, είναι κάτι παραπάνω από “μυσταγωγικές” και σε παρασύρουν στα πιο “σκοτεινά μονοπάτια” του μυαλού σου. Σε φορτίζουν συναισθηματικά ακόμη πιο εύκολα και γρήγορα, κάτι που ήταν σε πλήρη ταύτιση με το σκοπό του event.
“Furious” και “Rest Here”, ήταν τα επόμενα δύο “χτυπήματα” του group, με τους παρευρισκόμενους να είναι αρκετά “φορτισμένοι” και ήσυχοι. Οι Universe 217, έκλεισαν το show τους με τα “Mind” και “Better” και απέδειξαν περίτρανα γιατί θεωρούνται ένα από τα πιο “καυτά” ονόματα στο χώρο του experimental doom metal και γενικότερα της Ελληνικής σκηνής. Μία από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, από μία μπάντα που ξέρει να δημιουργεί τέτοιες βραδιές. Τρομερό show, με έντονη τη συναισθηματική φόρτιση.
Universe 217 setlist :
Harm
Intentions
Furious
Rest Here
Mind
Better
Η στιγμή που όλοι περιμέναμε είχε φτάσει. Οι Mother Of Millions, οι συνοδοιπόροι του Μάκη σε αυτήν τη μουσική περιπέτεια, ήταν έτοιμοι να ανέβουν στη σκηνή και να τιμήσουν τη μνήμη του φίλου τους, όπως του άξιζε. Το κοινό, με έκδηλα τα σημάδια της συγκινησιακής φόρτισης, περίμενε πως και πως γι’ αυτή τη στιγμή, που θα ακούσει τις δημιουργίες του Μάκη και της παρέας του, για να χειροκροτήσει το έργο του και να στείλει το μήνυμά του, ότι δε θα ξεχαστεί ούτε ο ίδιος ούτε και η συνεισφορά του στην Ελληνική metal σκηνή. Η μπάντα, εμφανώς συγκινημένη και από την απουσία του φίλου της αλλά και από την παρουσία του πλήθους, ξεκίνησε με το “Anchor” και συνέχισε με το “Silence” και το “Amber” αυτό το μουσικό ταξίδι, που σκοπό είχε να γίνει πράξη η επιθυμία του Μάκη Τσαμκόσογλου να παίξουν τη μουσική τους ό,τι και αν συμβεί. Σε αυτά τα πρώτα κομμάτια, ο Οδυσσέας Ζαφειρίου ανέλαβε να αντικαταστήσει τον εκλιπόντα, ως guest σε αυτήν τη βραδιά.
Η μπάντα, αφού ευχαρίστησε τον Οδυσσέα, συνέχισε με τον Ορέστη Ζαφειρίου στα πλήκτρα για τα επόμενα δύο τραγούδια. Τα “Rite” και “Soma”, ήταν αυτά που άρχισαν να βάζουν τον κόσμο σε μία πιο δύσκολη συναισθηματική πραγματικότητα, αφού σιγά σιγά συνειδητοποιούσε την έλλειψη του ανθρώπου πίσω από τα πλήκτρα των Mother Of Millions. Το group ήταν σε εξαιρετική κατάσταση μουσικά και παικτικά, αλλά με “κομματιασμένη” την καρδιά από το θάνατο του δικού τους ανθρώπου, κάτι που φαινόταν στα πρόσωπά τους, στις κινήσεις τους, στην παρουσία τους στη σκηνή. Επόμενος guest, ο Αντώνης Χατζηκωνσταντής των Need, που θα έπαιζε τα “Collision”, “Spiral” και “Rome” με τη μπάντα, δείχνοντας και αυτός το σεβασμό του στο πρόσωπο του Μάκη.
Γυρνώντας το κεφάλι από εδώ και από εκεί, έβλεπες δακρυσμένα πρόσωπα παντού, δείγμα ότι αυτό που εξελισσόταν επί σκηνής είχε ήδη ακουμπήσει τους ακροατές. Το “Artefact”, έφερε δύο νέες guest εμφανίσεις, με τους Γιώργο Μπουκαούρη και Kamil K., να παίρνουν θέση πίσω από τα πλήκτρα και τα τύμπανα της μπάντας αντίστοιχα, για το συγκεκριμένο κομμάτι. Με το Γιώργο Προκοπίου να “κλαίει” πάνω στη σκηνή, δίνοντας κάποιες από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει, και τους υπόλοιπους να ακολουθούν με τις ίδιες “ορέξεις”, η μπάντα επεφύλασσε την καλύτερη στιγμή της βραδιάς για το τέλος. Το έπος των Pink Floyd, η επιτομή του progressive, και ένα από τα καλύτερα τραγούδια στο χώρο, το “Wish You Were Here”, ήταν το “δώρο” των Mother Of Millions στον αδικοχαμένο αδελφό τους. Σε μία εξαιρετική διασκευή και ακόμη καλύτερη ερμηνεία, μας χάρισαν την πιο μαγική στιγμή αυτού του show. Νομίζω ότι ο Μάκης, θα ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτά τα παιδιά και είναι σίγουρο ότι “απόλαυσε” αυτή την εμφάνιση. Από τις καλύτερες εμφανίσεις των Mother Of Millions και σίγουρα από τα live που σου μένουν καρφωμένα στο μυαλό λόγω των έντονων συναισθημάτων.
Mother Of Millions setlist :
Nema (Intro)
Anchor
Silence
Amber
Rite
Soma
Collision
Spiral
Rome
Artefact
Wish You Were Here (Pink Floyd Cover)
Είναι λίγες οι φορές, που βλέπεις μία μπάντα να κλαίει στη σκηνή, να δίνει τέτοιες ερμηνείες δίχως να υπάρχει αύριο. Να παίζει με τέτοιο πάθος και να βγάζει τόσο έντονα συναισθήματα, λες και είναι η τελευταία της φορά. Να γίνεται ένα με το κοινό και να μεταφέρει τις ιδέες της σε αυτό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι Mother Of Millions, το κατάφεραν αυτό τη Παρασκευή το βράδυ. Είναι σίγουρο, ότι η σκηνή τους χρειάζεται. Και ακόμη πιο σίγουρο, ότι ο αδελφός τους θα είναι πολύ περήφανος για αυτούς από εκεί ψηλά που βρίσκεται πλέον. Τέτοιες βραδιές, μας κάνουν να αγαπάμε περισσότερο αυτή τη μουσική. Τέτοιες βραδιές, αξίζει να συμβαίνουν παντού και πάντοτε. Άλλωστε, η μουσική ενώνει και οι Mother Of Millions το έκαναν πράξη για το Μάκη.
Φωτογραφίες : Χρήστος Λεμονής
501 
