NINE SKIES

Οι Γάλλοι prog rockers από τη Νίκαια μόλις κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο “Sweet Heart Grips”, ένα βαθιά αντιπολεμικό, ανθρώπινο και πλούσιο μουσικά έργο. Επιχειρώντας να γνωρίσουμε καλύτερα αυτή την πολλά υποσχόμενη εννεαμελή μουσική κολεκτίβα, παραθέτουμε τις ερωτήσεις μας στην πηγή εμπλουτισμού πίσω από τα keyboards, την Anne-Claire.

Αρχικά, μπορείς να μας δώσεις ένα σύντομο ιστορικό για τη δημιουργία των Nine Skies;
Στην αρχή το συγκρότημα σχηματίστηκε από τον Eric και εμένα και ένα πρώτο EP κυκλοφόρησε. Πραγματικά σχηματοποιείται σε μια πλήρη “προοδευτική μπάντα” το 2017 όταν τα άλλα μέλη εντάχθηκαν και το “Return Home” κυκλοφόρησε.

Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας σε ανθρώπους που δεν σας έχουν ακούσει;
Νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι είμαστε μια προοδευτική ροκ μπάντα. Αλλά πάντα τείνουμε να αναμειγνύουμε πολλά διαφορετικά χρώματα και επιρροές διατηρώντας παράλληλα μια ταυτότητα και συνοχή στον ήχο.



Έχετε κάποιους πραγματικά σπουδαίους καλεσμένους στο νέο σας άλμπουμ όπως ο Clive Nolan, ο Craig Blundell, ο Dave Foster ή ο Riccardo Romano. Πώς ήρθατε σε επαφή μαζί τους και μπορείς να θυμηθείς κάποια ιδιαίτερη στιγμή, με μερικούς από αυτούς στη διάρκεια των ηχογραφήσεων;
Δεν συναντήσαμε τους καλεσμένους μας για να έρθουν να ηχογραφήσουν στο στούντιο τα μέρη τους, καθώς το διαδίκτυο είναι ένα πολύ καλό εργαλείο για να δουλέψει κανείς από απόσταση σήμερα. Στην πραγματικότητα, ο Eric (κιθαρίστας/πιανίστας/βιολιστής) και εγώ ζούμε και οι δυο στην Αγγλία εδώ και δύο χρόνια και τα υπόλοιπα μέλη είναι ακόμα στη Γαλλία. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτούς τους καλεσμένους στο άλμπουμ γιατί όλοι είναι πολύ ταλαντούχοι αλλά και πολύ σπουδαίοι χαρακτήρες.

Μόλις επικοινωνήσαμε μαζί τους και είπαν ναι χωρίς κανένα δισταγμό.

Φαίνεται να έχετε μια τόσο μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, διαθέσεων και ειδών στα τα δικά σας τραγούδια. Αν λοιπόν έπρεπε να αναφέρετε ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα που με κάποιο τρόπο ζουν και αναπνέουν στη μουσική σας, ποιους θα αναφέρατε;
Πάρα πολλούς, καθώς κάθε μέλος έχει διαφορετικές επιρροές !!! Από την κλασσική στην τζαζ, ακόμα και το metal και φυσικά τη βάση, το progressive rock!!!



Το “Sweetheart Grips” ακούγεται ένα πολύ ευαίσθητο, λεπτομερές και ανθρώπινο άλμπουμ. Ποια ήταν η βασική επιρροή για την έμπνευση αυτού του συγκεκριμένου θέματος του άλμπουμ;
Στην πραγματικότητα, δεν ξεκινήσαμε να συνθέτουμε αυτό το άλμπουμ έχοντας στο μυαλό ένα concept άλμπουμ. Αλλά καθώς προχωρήσαμε στις συνθέσεις των τραγουδιών και στη γραφή των στίχων, ήρθε φυσικά.

Ο Άλεξ είδε ένα ντοκιμαντέρ για το “Sweetheart Grips”, και αυτό το παράδοξο μεταξύ μίσους και αγάπης μας θύμισε κάπως  το συναίσθημα που έχουμε στις συνθέσεις μας.

Αυτός ο τίτλος αναφέρεται στην πρακτική που χρονολογείται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες συνήθιζαν να παίρνουν πολύτιμες οικογενειακές φωτογραφίες (και Pinup Girl φωτογραφίες) και να τις βάζουν  κάτω από τις λαβές στα πιστόλια του 1911, που ονομάστηκαν τελικά “Sweetheart Grips”.



Πολλοί δημοσιογράφοι και ακροατές χρησιμοποίησαν, για να σας χαρακτηρίσουν ως μπάντα, τον όρο “neoprog”. Πιστεύετε ότι έχετε μια σοβαρή σχέση με αυτό το είδος, γνωρίζετε ορισμένα γκρουπκαι καλλιτέχνες και προτιμάτε περισσότερο κάποιους από αυτούς;
Υποθέτω ότι αυτό είναι το πλησιέστερο μουσικό στυλ που μπορεί να χαρακτηρίσει τη μουσική μας, αλλά πάντα προσπαθούμε να φέρουμε σε αυτό πολλές ποικιλίες και καινοτομίες. Δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε ένα τυπικό “μοτίβο”.

Φυσικά, σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως οι Genesis,  Pink Floyd,  Marillion … και πολλοί άλλοι είναι μια μεγάλη επιρροή για εμάς!

Το να χτίσει κανείς ένα  αντιπολεμικό άλμπουμ με μια τέτοια κινηματογραφική αίσθηση, σημαίνει πως στοχεύει σε ορισμένα αποτελέσματα στον ακροατή. Πώς λοιπόν αισθάνεστε για τον κόσμο σήμερα και ποια είναι η βαθύτερη αγωνία και ο φόβος για τους ανθρώπους στη Γαλλία αυτή τη στιγμή, καθώς όλοι ζούμε μέσα σε περίεργους καιρούς;
Μάλλον νιώθουμε όπως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους σήμερα. Ο κόσμος φαίνεται να είναι τρελός. Ο ατομικισμός κυβερνά τον κόσμο, τα χρήματα, ο πόλεμος … Όλες οι αξίες φαίνεται να αντιστρέφονται. Όλοι αναζητούμε το νόημα της ζωής μας και ευτυχώς, υπάρχουν καλοί άνθρωποι και τέχνη για να μας δώσουν φρέσκο αέρα!

Το σημαντικό θέμα για τους ανθρώπους σήμερα δεν είναι μόνο να υπάρξουν αλλά να ζήσουν τη ζωή τους.

Nine Skies – Burn my Brain (feat. Craig Blundell & Clive Nolan)

Ποιος νομίζεις πως είναι ο τρόπος για ένα συγκρότημα που βρίσκεται στον χώρο του σύγχρονου προοδευτικού rock να ελιχθεί και να βρει τον δικό του τρόπο και τελικά να δημιουργήσει νέα ηχητικά τοπία σήμερα;
Όπως είπα προηγουμένως, οι διαφορετικές επιρροές που έχουμε όλοι μας, μας δίνουν την ευκαιρία να μην ακολουθήσουμε ένα τυπικό σχέδιο τραγουδιών. Έχουμε πολλά διαφορετικά χρώματα και ατμόσφαιρες σε αυτό το άλμπουμ, αλλά παρόλα αυτά, μπορείτε να ακούσετε την ταυτότητα των  “Nine Skies” σε κάθε κομμάτι. Έτσι … ελπίζουμε!

Συνεχίζετε να ακούτε νέα μουσική; Μπορείς να μας πεις κάποια άλμπουμ του 2019 που συμπληρώνει τη λίστα με τα καλύτερα μέχρι τώρα;
Πάντα! Το νέο Opeth είναι πραγματικά καλό. Το νέο Retrospective επίσης.

Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, γιατί “Nine Skies”; Αναρωτιόμουν γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή.
Αχ αχ! Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρουμε! Ηχούσε τέλεια! Συγνώμη για την απογοήτευση !!!…

950

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…