PRO-PAIN

Από τις οθόνες του MTV κάποτε βλέπαμε και σημαντικούς εκπροσώπους της hardcore μουσικής και με τη βοήθεια του εγχώριου γραπτού τύπου (δεν υπήρχε διαδίκτυο τότε), μάθαμε τους Pro-pain και μας συγκλόνισε η σκληρή γκρουβάτη μουσική τους. Θυμάμαι σαν χθες να ακούω σε ραδιοφωνική εκπομπή το “The Truth Hurts” και τώρα, ήρθε η στιγμή να επικοινωνήσω με τον πρωτεργάτη τους, Gary Meskil, εν όψει της εμφάνισης τους στο An Club, την Πέμπτη 13 Ιουνίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).

-Καλησπέρα, Gary και χαιρετίσματα από τους Έλληνες! Ξεκίνησε η περιοδεία σας; Που σε πετυχαίνω τώρα;
Σε ευχαριστώ! Ναι, ξεκίνησε, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι πίσω στην πατρίδα για ένα σύντομο διάλειμμα. Επιστρέφουμε στην Γερμανία την επόμενη Τετάρτη για το FTC Festival (σ.σ. 29 Μαΐου).

-Το πιο πρόσφατο album σας, “Voice of Rebellion” κυκλοφόρησε πριν 4 χρόνια. Ήταν μια ακόμη γροθιά στους όρχεις, μπορώ να πω. Γκρουβάτο hardcore με τη σταθερή ποιότητα στην οποία μας έχετε συνηθίσει. Έχετε σκεφτεί να πειραματιστείτε ή να ακολουθήσετε έναν τελείως διαφορετικό μουσικό προσανατολισμό;
Χαίρομαι που σου άρεσε το album. Πιστεύω και εγώ πως ήταν μια δυνατή κυκλοφορία. Όσο για τον πειραματισμό, θεωρώ πως το πιο πειραματικό μας album ήταν το “No End In Sight” (2008) στο οποίο βάλαμε ποσότητα μελωδίας που δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί σε άλλο album, και στη μουσική και στα φωνητικά. Οι οπαδοί μας διχάστηκαν με μια τέτοια αλλαγή πλεύσης, αλλά εμείς νιώσαμε πως το είχαμε ανάγκη τότε για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά σαν δημιουργική οντότητα. Τελικά, ξεκίνησα νέα μπάντα (Darkhaus) που εξυπηρετεί τις πιο μελωδικές μου τάσεις και έτσι, οι Pro-Pain επέστρεψαν σε πιο σκοτεινά και βαριά μονοπάτια.

-Έχεις ζήσει την χρυσή εποχή του MTV που είχε δώσει ευκαιρίες σε hardcore συγκροτήματα, όπως εσείς και οι Agnostic Front να εμφανιστούν σε ευρύτερο κοινό. Ήταν τόσο γκλαμουράτη η εποχή, όσο εμείς νομίζουμε;
Τα χρόνια του MTV ήταν μάλλον τα πιο εμπορικά και τα καλύτερα εισπρακτικά για το Hardcore. Όταν υπάρχει στη διάθεση σου όλη αυτή η προβολή, φυσικό είναι όλα να μεγαλώσουν και να γίνει πιο επιτυχημένα εμπορικά (είτε καλό είναι αυτό, είτε κακό). Μετά από εκείνη την εποχή, το Hardcore οπισθοχώρησε στα “υπόγεια”, αλλά η σκηνή παραμένει υγιής και μάλιστα, σε νεότερα και ικανά χέρια…ίσως εκεί που ανήκει. 

-Πόσο διαφορετικά γινόντουσαν τα πάντα τότε σε σύγκριση με τώρα; Υπήρχε περισσότερο ενδιαφέρον για τη σκηνή τότε;
Όταν κάποιο είδος μουσική γίνεται “trendy”, βρίσκονται πολλοί άνθρωποι (και συγκροτήματα) που θέλουν να γίνουν μέρος του και έτσι, η σκηνή μας διευρύνθηκε σημαντικά μέσα σε μια νύχτα. Ο καθένας ήθελε να πάρει κομμάτι της δράσης, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων εταιριών, εκδοτών, ατζέντηδων, promoters, κτλ. Βρεθήκαμε λοιπόν, να σερφάρουμε πάνω σε ένα τεράστιο κύμα, αλλά κατά κάποιον τρόπο γνωρίζαμε πως δεν θα διαρκέσει. Τώρα,τα πράγματα γίνονται με πιο underground, αλλά και πιο διαρκή τρόπο.

-Υπάρχει νέο υλικό έτοιμο για ηχογράφηση; Να περιμένουμε νέα κομμάτια στο live της Αθήνας;
Το σχέδιο είναι να κυκλοφορήσει νέο album το 2020. Είχαμε σκοπό να το κάνουμε νωρίτερα, αλλά δεν μπορούσε να παίξω ρυθμική κιθάρα, που είναι το βασικό συνθετικό μου εργαλείο, για κάμποσο καιρό, λόγω προβλήματος στο αριστερό μου χέρι. Έχω προγραμματίσει χειρουργείο στις 3 Ιουλίου. Ελπίζω να ξεκινήσω να γράφω λίγο μετά. 

-Τι μουσική ακούς γενικά; Θα ήθελες να διαλέξεις τα 3 καλύτερα albums που άκουσες τελευταία; 
1.Evergrey – The Atlantic
2.Soilwork – Verkligheten
3.Possessed – Revelations Of Oblivion

-Πηγαίνεις σε συναυλίες; Ποια από εμφάνιση δεν θα σβηστεί ποτέ από το μυαλό σου;
Βέβαια, πηγαίνω όποτε έχω χρόνο και όταν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να δω. Εκτός από τοπικές metal / hardcore συναυλίες, πρόσφατα είδα τους Mike Tramp / John Corabi, America, Bryan Adams, Stevie Nicks και Peter Cetera. Όλοι εκπληκτικοί.
Τα πιο αξιομνημόνευτα live που έχω δει είναι: 1.Boston @ Nassau Coliseum NY / Don’t Look Back Tour, 2.Elvis Costello @ Calderone Concert Hall NY / Armed Forces Tour, 3.Ramones @ Diplomat Hotel Basement NY / Road To Ruin Tour

-Για να μην ξεχνιόμαστε, έρχεστε στην Αθήνα στις 13 Ιουνίου. Πως θα περιέγραφες το συναίσθημα σε μια συναυλία σας;
Οι συναυλίες μας είναι πάντοτε γεμάτες ενέργεια, αλλά αυτή η ενέργεια είναι πολύπλευρη. Επιθετική, αλλά διασκεδαστική και όχι βίαια. Έχουμε βαθιά σύνδεση με τους οπαδούς μας και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό σε κάθε ευκαιρία. Για παράδειγμα, δείτε τις πρόσφατες εμφανίσεις μας στο Βέλγιο και τη Ρωσία. 

-Ποια στιγμή της πολυετούς καριέρας σου θα σού μείνει αξέχαστη;
Dynamo Open Air 1996. Ήταν κυριολεκτικά το πρώτο festival που μας είχαν καλέσει και ξαφνικά, βρισκόμαστε μπροστά σε 80-100,000 ανθρώπους! Το συναίσθημα αυτό είναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλά είναι κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσω!.

-Σχεδόν τρεις δεκαετίες στον δρόμο. Το να περιοδεύεις γίνεται απλούστερο με τον καιρό; Έχεις πει ποτέ στον εαυτό σου, “Ήταν τέλεια, ρε φίλε, αλλά ώρα να αράξουμε;”
Για να είμαι ειλικρινείς, γίνεται δυσκολότερο χρόνο με το χρόνο, album με το album κτλ. Όπως για όλα, κάποια στιγμή θα έρθει το τέλος και για αυτό, αλλά όχι ακόμη.

-Υποθέτω πως το να τραγουδάς με τον τρόπο που το κάνεις εσύ, θα χρειάζεται αρκετό ζέσταμα. Έχεις συμβουλές για όσους θέλουν να το κάνουν σκληρά;
Γενικά, ξεκινώ να προβάρω μόνος μου, 2 εβδομάδες πριν αρχίσω τις πρόβες με τους άλλους. Ξεκινώ με τρία τραγούδια, μετά με 5 κ.ο.κ. Όταν προβάρω με την μπάντα, δεν χρησιμοποιώ μικρόφωνο. Αισθάνομαι πως δυναμώνει η φωνή μου έτσι, πηγαίνοντας για το πρώτο live της περιοδείας.

-Για τελείωμα, θα ήθελα να μας αφιερώσει στίχους σας που είναι σχετικοί με όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Σε ευχαριστώ πολύ!
Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη και εύχομαι να σας δω όλους στην Αθήνα στις 13 Ιουνίου. Ως τότε σας αφιερώνω το “New Reality”

PRO-PAIN / New Reality (2007)

“Enough with the self deprecation
We get it, your spineless, we know!!
You honor those who are not worthy
It’s shameless and vile and so…
where is the anger, where is the rage?
Where are the people the systems enraged?
Where is the hope for brighter pastures
they promised to send us for life everlasting?
and yet the pain inside is like 10 miles wide
So consent decree. Embrace your new reality
All of our leaders, insane
All of our people, fucked in the brain
Conditioned to follow the mass
Spreading the lies as news travels fast
State your opinion, state it today
Last call for life in this last chance cafe’
Globalization’s great work is at hand
enslaving the people, milking the sand
We got the end in sight and it’s black and white
Oh, and it’s plain to see. Embrace the new reality
Deploy all troops and tankers
sent by the international bankers
We can all use a lesson in history
to dispell shock, awe, and the mystery
It’s the fall of the middle class
Thoroughly fucked up and torn a new ass
by the fed and blind legislation
drawn up by the mob that ransacked this nation
It stinks to high holy heaven
from the news at 6 to more lies at 11
You better think hard while you tuck the kids inTell em you love em’ and that life’s worth living
Yeah… it’s time to wake the fuck up!
Prying for more information ever so slowly exposed
No shortage of sinful behavior, the wolf adorns the sheep’s clothes
Why are the hungry not being fed?
Why are these crazy thoughts in my head?
Why must religion and culture collide,
and why is no one but god on our side?
Now we’re the enemy and we’re soon to be freedom free
Embrace the new reality
I don’t care whether you like me or not
You’ll soon be face down in your own shit, blood, piss, and snot
Praise the lord for the tax cuts he gave you
while global elitists like Bush co. enslaved you
All pimps just peddling us cheap ho’s
Holding down 3 jobs with cheap booze and no doze
Tabloid press and biblical fixation
Rapture your ass, post 3 years of tribulation
Don’t say I never told you so.
It’s not like you didn’t have a choice, you know?
The truth hurts in the world we live in
No one’s accountable and all are forgiven
Too many of us along for the free ride
The ark capsized and found us in rip tide
Hold true to the words of wisdom
Fight the power, and fuck the system!!!”

763

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2101 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.