MARINOS TOKAS

Οι απρόσμενες μουσικές εκπλήξεις πάντα αφήνουν μια αίσθηση ανανέωσης και τυλίγουν την καθημερινότητα με την εντύπωση μιας νέας πολυτέλειας. Όταν βέβαια αυτές είναι εγχώριες, με δεδομένη την ιδιαιτερότητα της ελληνικής πραγματικότητας, τότε η χαρά και η ικανοποίηση μεγεθύνονται. Ο μουσικός Μαρίνος Τόκας έχει παρουσιάσει το πρώτο του άλμπουμ, με τον τίτλο “All Is Gone”, και μετά την ακουστική απόλαυση και έκπληξη, επιχειρούμε να μάθουμε περισσότερα για τον δημιουργό του.

Αρχικά, ακούγοντας μια ολοκληρωμένη, από όλες τις απόψεις, δουλειά ενός μουσικού που έχει κάνει σχεδόν τα πάντα μόνος του, η πρώτη αβίαστη ερώτηση που έρχεται είναι, αν υπάρχει προϊστορία και δράση στο παρελθόν με άλλους συνεργάτες ή συμμετοχή σε άλλα σχήματα.
Πρωτίστως, ξεκίνησα μαθήματα πιάνου 9 χρονών. Οι κλασικές σπουδές στην τέχνη τελείωσαν κάπου στο 2008 με το δίπλωμα της σύνθεσης… ασφαλώς και υπάρχει η ανησυχία για περαιτέρω σπουδές όσον αφορά την τέχνη. Πρώτη φορά που συμμετείχα σε μπάντα ήταν το ’93 δηλαδή όταν ήμουν 13 ετών. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και τώρα, συμμετάσχω πάντα σε κάποιο συγκρότημα ανεξαρτήτου ιδιώματος. Λόγω του πατέρα μου, ο οποίος ήταν και ο πρώτος δάσκαλός μου στη μουσική και μάλιστα για 40 χρόνια ενεργός ντράμερ, απέκτησα από νωρίς πάρα πολλά ερεθίσματα και σημαντικές διδαχές περί καλαισθησίας στην τέχνη. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με ταλαντούχους ανθρώπους οι οποίοι σχεδόν πάντα μου προσέθεταν θετικά στοιχεία στο μουσικό μου οπλοστάσιο-λεξιλόγιο.

Διακρίνοντας ένα πλήθος εντυπώσεων και διαθέσεων μέσα στα δέκα τραγούδια του άλμπουμ, και πέρα από τις δικές μου εκτιμήσεις, θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμο να μας ομολογήσεις τους μουσικούς ή τα σχήματα που θεωρείς πως έχουν τελικά αφήσει το σημάδι τους πάνω στον τρόπο που συνθέτεις και εκφράζεσαι.
Beatles, Deep Purple, Queen, Chick Corea, Mozart, Beethoven, Cage, Berio, Christou, Xenakis. Σαφώς και υπάρχουν ακόμη ένα εκατομμύριο επιρροές απλά αναφέρω τους σημαντικότερους για μένα.

Ποιά θέματα ενέπνευσαν -και στιχουργικά – το περιεχόμενο του “All Is Gone”;
Θυμάμαι ανά διαστήματα που μιλούσα και με τους τρεις στιχουργούς του άλμπουμ (Χρήστο Σαλίκα, Κώστα Μαυρίδη, Αθανάσιο Καραπάνο) πως ήθελα να είναι πολύ ανθρώπινο το όλο περιεχόμενο και να καταγίνεται, όσο το δυνατόν είναι εφικτό, με την καθημερινότητα. Ήθελα να αφορά αποκλειστικά στον άνθρωπο και τις ανησυχίες του, και προσπάθησα εξ αρχής να τους δώσω κάποιες ηχηρές συγκινησιακές εικόνες ως αφετηρία αλλά και ως επωδό για το κάθε τραγούδι. Για παράδειγμα, τα “Make It Burn” και “Leave Behind”, μιλούν για απόγνωση και εν τέλει για την εξισορρόπηση αυτής. Το “Heavy Whisper” μέσα από μία Lennon-ιστική αποτύπωση, αφορά την καταστροφή του πλανήτη. Το “Burnt” αποτελεί φόρο τιμής, μια μουσική θρηνωδία για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στις φωτιές στο Μάτι και στις φωτιές στην Καλιφόρνια.



Πως προέκυψε η συμμετοχή του John Greely στο “Burnt”;
Ο Αθανάσιος Καραπάνος, ο οποίος έχει αναλάβει τους στίχους από δύο τραγούδια του άλμπουμ καθώς και όλη την μουσική παραγωγή του (reamping, mix & master), με έφερε σε επαφή με τον John Greely για τον οποίο ηχογράφησα κάποιες ενορχηστρώσεις για συμφωνική ορχήστρα σε κάποια κομμάτια για την μπάντα του, “Seventh Servant”, τα οποία είναι διαθέσιμα επίσης στο bandcamp καθώς και στο youtube. Μέσα από αυτή τη συνεργασία προέκυψε και η μοναδική του ερμηνεία σε ένα δικό μου τραγούδι.



Υπάρχει η πρόθεση κυκλοφορίας του άλμπουμ σε φυσικό φορμάτ και η προώθησή του με ζωντανές εμφανίσεις;
Θέλω να πιστεύω πώς σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υπάρχει και το φυσικό φορμάτ ως εκδοχή της δουλειάς, πέρα του digital download. Οι ζωντανές εμφανίσεις προφανώς είναι κάτι πιο δύσκολο λόγω εργασίας και ελάχιστου χρόνου.

Ποιές είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας μουσικός με τα δικά σου δεδομένα για να φτάσει στο στόχο που έχει στο μυαλό του, σε όλες τις σχετικές παραμέτρους (συνεργάτες, τεχνικά μέσα, στούντιο ηχογράφησης, κοινοποίηση της δουλειάς);
Η πιο βασική δυσκολία είναι η εύρεση χρόνου. Δυστυχώς πρέπει να απομυζούμε χρόνο καθημερινά για να επιτευχθεί κάποιο επιθυμητό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου. Ευτυχώς, διαθέσιμο στούντιο λόγω της εργασίας μου υπάρχει! Εργάζομαι ως καθηγητής πιάνου και ανώτερων θεωρητικών στη σύγχρονη μουσική σχολή Κομοτηνής “ΘΡΑΚΕΣ” όπου και υπάρχει διαθέσιμο φουλ εξοπλισμένο στούντιο ηχογράφησης. Όσον αφορά τους συνεργάτες αυτή τη στιγμή, όλοι τους αναγράφονται στα credits του άλμπουμ στο bandcamp. Αθανάσιος OGrego Καραπάνος (lyrics, reamp, mix, master), Χρήστος Hurt Cobain Σαλίκας (lyrics), Κώστας Μαυρίδης (lyrics), Θωμάς Αραμπατζής, Μπάμπης Καρανίκας, Αλέκος Κίνας (guitars) και ο Νίκος Κικιδάκης (guitar και vocals).

Πως θα περιέγραφες εσύ σε κάποιον που δεν έχεις ακούσει, τη μουσική του “All Is Gone”;
Πρόκειται για ένα δυνατό rock progressive άλμπουμ!



Πως είναι ο Μαρίνος Τόκας σαν ακροατής; Παρακολουθείς την ανάλογη σύγχρονη μουσική σκηνή; Υπάρχουν κάποια ονόματα που ξεχωρίζεις για τους δικούς σου λόγους;
Όπως πάντα, αγαπημένη μου μουσική είναι αυτή που δεν έχω ακούσει ακόμη!!! Άρα, συνεχώς ψάχνω για νέα ακούσματα σε όλα τα είδη! ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!



Ποιές είναι οι αντιδράσεις ως τώρα για το άλμπουμ; Ποιές είναι οι βλέψεις σου για τη συνέχεια;
Είναι πολύ νωρίς για να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα. Μέχρι στιγμής, πολλοί φίλοι μου δήλωσαν πως τους άρεσε το άλμπουμ. Ήδη έχω ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις για το δεύτερο άλμπουμ στο οποίο θα υπάρχει και ένας νέος συνεργάτης!

Τέλος υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στη διάρκεια της διαδρομής σου έπαιξαν κάποιο σημαντικό ρόλο και αισθάνεσαι την ανάγκη να τους μνημονεύσεις;
Είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι και πολύ αγαπητοί! Όλοι αυτοί που υπάρχουν στο άλμπουμ συν της γυναίκας μου και όλοι αυτοί που υπάρχουν στην καθημερινότητά μου! Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω τώρα! Είναι πάρα-πάρα πολλοί και θα πάρει μια σελίδα να αναφέρω όλα τα ονόματα!  Απλά αισθάνομαι πολύ τυχερός με τους ανθρώπους γύρω μου!

334

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…