Τα «ανήσυχα πνεύματα» αποτελούν στην πραγματικότητα την πρώτη προσωπική δουλειά του κιθαρίστα των Ισπανών metallers, Lords Of Black. Αφήνοντας κατά μέρος τη συνηθισμένη κατεύθυνση του κλασικού metal με τις διακριτικές συμφωνικές και επικές πινελιές που ακολουθεί στην πορεία των Λόρδων, ο Tony Hernando διακτινίζεται σε όλα τα πιθανά πεδία του μελωδικού hard rock, με την υποστήριξη μιας ιδιαίτερα επίλεκτης ομάδας τραγουδιστών.
Αυτό που πρέπει να προσδιορίσουμε από την αρχή, γιατί χαρακτηρίζει και τα δεδομένα της δουλειάς που θα ακούσει κανείς στο “Restless Spirits”, είναι πως έχουμε φυσικά να κάνουμε με μια κυκλοφορία της Frontiers. Ουσιαστικά, είναι άλλο ένα project που, ως συνήθως, υποστηρίχτηκε, εμπλουτίστηκε και είχε την ενθάρρυνση του αφεντικού της εταιρίας, Serafino Perugino, και αυτό μοιραία αποχρωματίζει κάπως την ιδιαιτερότητα μιας αληθινά προσωπικής δουλειάς του Hernando. Είναι ήδη τόσα πολλά τα σχήματα με παραπλήσιους πρωταγωνιστές που βρίσκουν τη δισκογραφική διέξοδο μέσω της εταιρίας, και ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε κάπως με μια ευρύτερη ομάδα μουσικών που παραλλάσσεται συγκυριακά και υπηρετεί το συγκεκριμένο ιδίωμα.
Έξι διαφορετικές φωνές ζωντανεύουν τις συνθέσεις του άλμπουμ, κάποιοι φτασμένοι βετεράνοι, άλλοι ιδιαίτερα ελπιδοφόροι. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ο Hernando πρέπει να έχει εντρυφήσει και σαν ακροατής στο συγκεκριμένο είδος, παρουσιάζοντας μια ευχέρεια που τον εμφανίζει να βρίσκεται στο στοιχείο του. Αυτό που ενισχύει την εντύπωση αυτή είναι η προσαρμοστικότητα που δείχνει ανάλογα με τον ερμηνευτή που έχει απέναντί του, ή αν τα τραγούδια μοιράστηκαν μετά, το εύρος που επιδεικνύει σε όλες τις δημοφιλείς παραλλαγές του μελωδικού hard rock.
Ο Johnny Gioeli των Hardline και Axel Rudi Pell , ανοίγει λογαριασμό με το “Stop Livin’ To Live Online”, και χωρίς να μπορώ να γνωρίζω αν γίνεται σκόπιμα, ακούγεται τόσο κοντινό σε μια hard rock εκδοχή των Lords Of Black: ακόμα και η απόδοση του Gioeli θα θυμίσει αρκετά τον πρόσφατα αποχωρήσαντα Ronnie Romero.
Τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές συνθέσεις του άλμπουμ έχουν αφεθεί στο χρώμα του Deen Castronovo, και η περισσότερο AOR φλέβα των “Unbreakable”, “Calling You” κυρίως, αναδεικνύει την ικανότητά του. Ο Castronovo έχει αναλάβει επίσης τα τύμπανα σε ολόκληρο το άλμπουμ. Πέρα από τις συνδρομές των Alessandro Del Vecchio (Hardline), Kent Hill (Perfect Plan), Diego Valdez (Dream Child), δυο τραγούδια ερμηνεύει ο Dino Jesulic των Animal Drive, ο Κροάτης τραγουδιστής που έχει κάνει μεγάλη αίσθηση τελευταία, με αναμφισβήτητο φωνητικό χάρισμα, και όπως δείχνει η παρουσία του εδώ, ο Perugino σκοπεύει να τον προωθήσει με κάθε αφορμή.
Συνολικά, μπορεί το άλμπουμ να έχει μια ανισότητα, χωλαίνοντας κάπως στο δεύτερο μισό, έχει όμως τα χαρακτηριστικά που θα κάνουν τον φίλο του είδους να το δοκιμάσει αρκετές φορές και να επιλέξει τα δικά του αγαπημένα. Αυτό που του λείπει είναι η συγκεκριμένη, διακριτή ταυτότητα που θα είχε το άλμπουμ ενός κανονικού σχήματος με τη δική του εξελικτική διαδρομή και ταυτότητα. Η επιμονή της τακτικής της Frontiers σε αυτά τα ομαδικά projects αποτελεί άλλο ένα δείγμα διαφοροποίησης στα δεδομένα της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας, με τα θετικά και τα αρνητικά του.
514 
