Τορίνο 2009.
Από τις στάχτες hardcore συγκροτημάτων της χώρας αναδύθηκαν οι Tons, με σκοπό να φτύσουν λάβα από το το βρώμικο ηφαίστειο του sludge και του doom χωρίς να ξεχάσουν το μουσικό παρελθόν τους.
Το αποτέλεσμα είναι ένα ντεμπούτο album (“Musinne Doom Session Volume I” 2012) και ένα split με τους Lento και ένα δεύτερο album να γδέρνει αργά και οργισμένα τα νεφρά μας φέτος (2018).
Όσοι είστε συνηθισμένοι με τον sludge/doom ήχο, όπως τον προσεγγίζουν οι Weedeater, Bongzilla και Dopethrone δεν θα σας φανεί περίεργο, ούτε θα εντυπωσιαστείτε, όμως είναι ένα καλοπαιγμένο και καλογραμμένο δείγμα του ιδιώματος που θα πείσει τους θιασώτες αυτού.
Οι Tons ποντάρουν πολύ στο χιούμορ και στην απόπειρα trolling και με τίτλους τραγουδιών όπως “Abbath’s Psychedelic Breakfast” (βλέπε Immortal) και “Those of the Unlighter” (βλέπε Marduk), μάλλον διακωμωδούν το black metal, ενώ και τα υπόλοιπα τρία τραγούδια που συμπληρώνουν την tracklist είναι αστεϊστικού χαρακτήρα. Το εξώφυλλο δείχνει μια ισότιμη αγάπη στη μεταφυσική και την λογοτεχνία του φανταστικού (τύπου Η.P. Lovecraft) και ταιριάζει αρκετά στο περιεχόμενο του “Filthy Flowers of Doom”.
Το “Filthy Flowers of Doom” είναι 40 λεπτά λασπωμένου stoner sludge/doom, με δυνατά τύμπανα, βαριές μπασογραμμές, μαστουριασμένες κιθάρες και σκισμένα φωνητικά για φίλους που υποκλίνονται στη σαπίλα των δικών μας Sadhus, αλλά και των ως άνω ηρώων του πενταγραμμιακού βάλτου.
496 
