Χρειάστηκαν 42 δευτερόλεπτα για να ερωτευτώ σφόδρα τους Gloson, των οποίων το επίσημο ντεμπούτο θα γίνει την παραμονή του Αγίου Βαλεντίνου, ημερομηνία που θα πρέπει να σημειώσετε γιατί δεν είναι καθόλου τυχαία.
Αυτή η post-metal υπερμπάντα, όπως προτρέχω να χαρακτηρίσω, έθεσε πολύ ψηλά τον μουσικό πήχη όταν πρωτοεμφανίστηκε το 2015 με το EP “Yearwalker” και πιστεύω πως σίγουρα θα δικαιώσει το κοινό της με το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ “Grimen”.
Η μουσική πανδαισία ξεκινά πολύ δυναμικά με το “Prowler”, που “άρπαξε” την προσοχή μου από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Πρωτόγονα τύμπανα, φοβερές χορωδιακές εναλλαγές καθαρών/ death/ brutal φωνητικών, ρυθμικότατο μπάσο και φυσικά υπέροχες σκοτεινές μελωδίες που καθοδηγούνται από την κιθάρα, η οποία όταν σολάρει κεραυνοβολεί το ρυθμό που έχουν σχηματίσει τα υπόλοιπα όργανα.
Οι διαφορετικές μελωδίες στην εισαγωγή σχεδόν όλων των κομματιών του άλμπουμ θα σας κάνουν να κολλήσετε σίγουρα με κάποια. Ξεκινούν σκοτεινές, στη συνέχεια αγγίζουν τα όρια μιας θεμιτής μελαγχολίας και όσο φτάνουμε στο τέλος καταλήγουν σε μια περίτεχνη ψυχεδέλεια.
Στο δε κλείσιμο σχεδόν όλων των κομματιών δημιουργείται μια δραματική αίσθηση, η οποία ειδικά στο “Antlers” κορυφώνεται σταδιακά με μοναδικό τρόπο που την κάνει να μοιάζει με κλείσιμο παγανιστικής τελετής. Έπλαθε στο μυαλό μου την εικόνα μαυροφορεμένων φιγούρων να οδεύουν προς την έξοδο θεατρικής σκηνής και ταυτόχρονα να εισέρχονται σε ένα δάσος άλλες φορές ολοσκότεινο κι άλλες πάλι λουσμένο από ένα πανσεληνιακό χρώμα, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι αν η αίσθηση που πηγάζει από τη μουσική του “Grimen” μπορούσε να γίνει εικόνα, θα εμπεριείχε σίγουρα μια πολύ ισορροπημένη δόση σκοτεινού στοιχείου αλλά και φωτός.
Πρόκειται για μια πραγματικά φοβερά επαγγελματική δουλειά 5 μελών, που το 2012 στη Σουηδία αποφάσισαν να δημιουργήσουν μουσική για τη σκληρή πλευρά του κόσμου υπό το πρίσμα των υποσυνείδητων εσωτερικών τους αναζητήσεων.
Γύρω από αυτό το βαρύ υπόβαθρο με συνεπήρε ο μεστός ήχος, οι απίστευτες συνθέσεις, οι σωστές δόσεις κλασσικών οργάνων και φυσικά η κατακλυσμικά μεταλλική αρμονία, η οποία ακροβατεί ανάμεσα σε ψυχεδελικό black metal και σκοτεινό, μη βαρετό doom/progressive. Ιδανικά θα τους χαρακτήριζα σαν μια μίξη Oranssi Pazuzu και Opeth, αλλά και πάλι νομίζω πως θα τους αδικούσα, γιατί σε όλο το άλμπουμ φαίνεται η μουσική ωριμότητα των Gloson που σίγουρα τους προσδίδει μια ξεχωριστή ταυτότητα στο μουσικό μεταλλικό χώρο.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αξιόλογα μουσικά νέα σχήματα που έχω ακούσει τελευταία, του οποίου οι επιρροές εικάζω ότι προέρχονται από ένα ευρύ μουσικό φάσμα, αν κρίνω από το τελικό αποτέλεσμα.
We are all lost
In the sea of failure
Endlessly searching
For the shores
Running away
From the vultures
Driven by hope
To maybe one day
Die with memories
Not with dreams
530 
