Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού θα βγει το ντεμπούτο των Brick από την Σουηδία, των οποίων τα μέλη προέρχονται από μπάντες όπως Band Of Spice, Keld, Armadillo Blues και Black Barrel Smoke.
Κι ενώ περίμενα ένα Down-ικό υβρίδιο με λογής Spiritual Beggars στοιχεία, βρέθηκα αντιμέτωπος με κάτι αρκετά πιο ενδιαφέρον. Σκέψου τους Iron Maiden να παίζουν μπιλιάρδο μαζί με τους προαναφερθέντες Beggars (εποχής Spice), πίνοντας παράλληλα σφηνάκια στο bar με τους Killswitch Engage, με το jukebox να παίζει χαμηλόφωνα alternative τραγούδια.
Σίγουρα όλο αυτό ακούγεται περίεργο και συνάμα θελκτικό, αλλά οφείλω να προειδοποιήσω πως οι Brick δεν πρόκειται να σου αλλάξουν τη ζωή. Πιθανολογώ πως ουδέποτε ήταν αυτός ο στόχος τους. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα κάνει κάτι καλύτερο… Σου φέρνει στο πιάτο ένα δισκάκι που σε κερδίζει με την απλότητά του κι αυτό διότι στην πλειοψηφία του περιέχει καλά τραγούδια! Το κατάλαβες; Καλά! Όχι fillers, φρου-φρου κι αρώματα! Δε θέλει να σου τινάξει τα μυαλά με τεχνικότητες, δεν υπερπροσπαθεί προκειμένου να το αγαπήσεις και δεν αποσκοπεί στο να ανοίξει νέους μουσικούς ορίζοντες. Το μόνο που το νοιάζει είναι να γουστάρει αυτός που θα το ακούσει.
Ε κι ύστερα από πολλαπλές ακροάσεις, μπορώ να πω πως το “Faceless Strangers” είναι πραγματικά εξαιρετικό. Διαθέτει όμορφες μελωδίες, catchy συνθέσεις, αξιόλογα riff κι ένα, τρόπον τινά, τσαγανό, σε συνδυασμό με μια καθόλα τίμια προσέγγιση, που σου υπενθυμίζει πως πέρα από μια ακριβή παραγωγή κι ένα brandname, σημασία έχει η έμπνευση. Και σε μια εποχή που αρκετοί “φτασμένοι” επαναπαύονται στις δάφνες του παρελθόντος τους, ευτυχώς που σκάνε από το πουθενά σχήματα σαν τους Brick για να θυμίζουν πως η καλή μουσική δεν κρύβεται πάντα πίσω από χρυσοποίκιλτα συμβόλαια.
Οι Brick είναι απλοί, λιτοί και γεμάτοι ψυχή. Άκου τα “Bagging Rainbows”, “Bloody Mistress”, “Faceless Strangers”, “Last Day”, “Not Five Times or More”, “World of Lies” και “Megan” και θα το καταλάβεις κι εσύ.
430 
