Firewind (20-21/12/12) Kύτταρο Club

Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν αφήσει εκατοντάδες σελίδες μελετών μέσα στις οποίες καταμαρτυρούνται οι τελετουργικές πτυχές στη μουσική παράδοση πολλών εξωτικών φυλών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ο άνθρωπος προσπάθησε να εξευμενίσει τις “θεϊκές” δυνάμεις μέσα από το χορό και τη μουσική. Τα δύο live των Firewind στην Αθήνα (αλλά και τα δύο που προηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη απ’όσο πληροφορηθήκαμε) φαίνεται πως υπήρξαν τόσο δυναμικά που κατάφεραν να ικανοποιήσουν θεούς και δαίμονες ώστε να αποτραπεί ο περιβόητος Αρμαγεδδών της 21ης Δεκεμβρίου!

Ημέρα 1η (“η χαρά του Ταρίφα”)
Τελικά με τα πολλά κατάφερα να εμπεδώσω το νόημα της απεργίας των μαζικών μέσων μεταφοράς (Μετρό και ηλεκτρικός στην προκειμένη) της Αττικής που δεν είναι άλλο από την τιμωρία του εκλογικού σώματος για τις επιλογές της πλειοψηφίας. Καμιά 600αριά ταλαιπωρημένοι πρέπει να μαζευτήκαμε στο Κύτταρο την πρώτη ημέρα από τις δύο επετειακές ημερομηνίες των Firewind στην πρωτεύουσα για τα 10 συναπτά έτη παρουσίας και προσφοράς της μπάντας στο στερέωμα του heavy power metal. Οι πρώτες πληροφορίες και εντυπώσεις που έμαθα από την Θεσσαλονίκη με είχαν προδιαθέσει θετικότατα, αλλά η πραγματικότητα διέψευσε κάθε μου προσδοκία καθώς απόλαυσα 2 από τις διασκεδαστικότερες metal εμφανίσεις της χρονιάς.

Η πόρτα άνοιξε λίγο πριν τις 20.00 κι έτσι υπήρχε αρκετός χρόνος για μια μπύρα (4ε) και περιήγηση στον πάγκο με το merchandise. Εκεί υπήρχε προς διάθεση και η καινούργια δουλειά του Bob Katsionis “Rest In Keys” (μαζί με t shirt και ποστεράκι στα 15ε) -από τα μακράν αγαπημένα μου album για το 2012, επετειακό μπλουζάκι Firewind για τις 4 βραδιές σε πρωτεύουσα/συμπρωτεύουσα (15ε), ένα dvd του Gus G (10e) και ένα υπογεγραμμένο από την μπάντα CD-single του “Wall Of Sound (5ε).

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων προσέρχονταν στο συναυλιακό χώρο ήταν αρκετά νεαρής ηλικίας σε σημείο που να έχω αρχίσει να νιώθω σα συνοδός καθηγητής σε εκδρομή του Λυκείου. Ελπίζω όλα αυτά τα νεαρά παιδιά να παραμείνουν στις τάξεις του metal και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν και είναι πραγματικό χάρισμα του Gus G και της παρέας του αυτό το “κάλεσμα” στα νέα παιδιά. Αυτό που με λύπησε ήταν η εκκωφαντική απουσία των μεγαλύτερων ηλικιών για την οποία δεν κάθισα να σκάσω και πολύ καθώς η ώρα έχει πάει 22.00 και μετά το απαραίτητο χαμήλωμα των φώτων δυνατοί άνεμοι φωτιάς εναποθέτουν τα 5 μέλη του γκρουπ επί σκηνής και το κοινό πραγματικά τους αποθεώνει και η μεγαλειώδης γιορτή των Firewind ξεκινάει με το “Ark Of Lies”.

Ωραίος ήχος με την κιθάρα του Gus να ακούγεται ιδιαίτερα χορταστική. “Till The End Of Time” και το νεούδι “Few Against Many” για τη συνέχεια και ήδη το club φλέγεται. Μετά το “Cold As Ice” που ακολούθησε ακούσαμε κάποια σχόλια από τον κατά κόσμο Κώστα Καραμητρούδη για την συμπλήρωση των 10 ετών της μπάντας και τον επετειακό χαρακτήρα των show, ενώ ο Apollo δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις δυσκολίες που έφεραν οι απεργίες. Ακολούθησαν τα “Brother’s Keeper” και “Warrior”. Ο Apollo σε μεγάλα κέφια (όπως και όλοι άλλωστε) δε σταμάτησε στιγμή να κινείται και να κάνει πράγματα επί σκηνής. Το πλέον αξιοπρόσεκτο όμως υπήρξε το επίπεδο επικοινωνίας που είχε με το κοινό, το οποίο (ειδικά τη δεύτερη βραδιά) είχε γίνει πηλός στα χέρια του και το έπλαθε όπως εκείνος ήθελε. Το αποτέλεσμα πραγματικά εντυπωσιακό καθώς κυριολεκτώ όταν γράφω πως οι οπαδοί έγιναν το 6ο μέλος των Firewind και στα δύο show που παρακολούθησα (με τη δεύτερη βραδιά να ξεπερνά κάθε προηγούμενο). Ακομπλεξάριστος ο κόσμος τραγουδούσε, χόρευε, πηδούσε, γιόρταζε μαζί με τη μπάντα.

Είχε έρθει η ώρα για ένα από τα πιο ξεχωριστά μέρη του set, για το solo του Gus (Fire And The Fury), το οποίο ήταν έτη φωτός μακριά από τα βαρετά στημένα solo που συνήθως παρακολουθούμε από κιθαρίστες της κλάσης του. Δεν ήταν καν απόλυτα κιθαριστικό solo αφού άλλαζε σειρά με τα πλήκτρα του Bob. “Escape From Tomorrow” και “Deliverance” όπου, ιδιαίτερα στο τελευταίο, το κοινό τραγούδησε με την ψυχή του. Και είχε έρθει η ώρα να μείνει στην σκηνή μόνος του ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το ότι πέρα από τους καθιερωμένους guitar heroes έδωσε στα νέα παιδιά κι ένα πρότυπο (Έλληνα) Keyboard hero. Το ότι ο Bob Katsionis είναι ταλαντούχος δεν περιμένατε εμένα να σας το πω. Αυτό που μπορώ να καταγράψω παρακολουθώντας την σκηνική του παρουσία είναι πως είναι παραμένει ένας από εμάς, ένας αμετανόητος μεταλλάς (highlight η δεύτερη βραδιά που ανέβαζε δύο δύο τα άτομα από το crowd surfing στην σκηνή). Αν σε κάτι υστερούσε το solo του ήταν η μικρή διάρκεια. Πραγματικά δε πρόλαβα να το χορτάσω (ευτυχώς την επομένη είχε και άλλο -yeah!).

Αφού έπαιξαν και τα “Angels Forgive Me” (χαμός) και “Waiting Still” ανακοίνωσαν στους παρευρισκόμενους πως τα show ηχογραφούνται για ευνόητους λόγους και τότε ήταν που πραγματικά αφηνίασε το σύμπαν (respect στο κοινό). Αφού ακούσαμε και το “Firewind Raging” έγινε και ένας (κάπως ψιλοστημένος) διάλογος κοινού μπάντας σχετικά με το “αν είμαστε καλά” κλπ. Μετά από αυτό είχε έρθει η στιγμή για την power μπαλάντα “My Loneliness”, αλλά και για τα “Mercenary Man”, “Glorious” και “Tyranny” με τα οποίο φτάσαμε στο encore. Με την ελληνικότατη ιαχή “θέλουμε και άλλο” να αντηχεί στο Κύτταρο πήραμε αυτό που ζητήσαμε αρχής γενομένης με “Into The Fire”. To δίδυμο του ρυθμικού μέρους στα μετόπισθεν έκλεινε ένα ιδανικό line up για τους Firewind, με τον συμπαθέστατο και πάντα χαμογελαστό Πέτρο Χριστοδουλίδη (bass) να δείχνει να το ευχαριστιέται περισσότερο από τον κάπως (αρχικά τουλάχιστον) ψαρωμένο Johan Nunez (drums), ο οποίος με την σειρά του εκτελεστικά ψάρωσε κόσμο και κοσμάκη.

H αυλαία για την πρώτη ημέρα έπεσε με τέτοιο τρόπο που όλοι μας ανυπομονούσαμε για την δεύτερη μέρα, κι αυτό ήταν η συνεμφάνιση του Apollo με την Maxi Nil (Visions Of Atlantis, ex-Elysion) στο “Breaking The Silence”, η διασκευή στο “Breaking The Law” και ο αποχαιρετισμός με “Falling To Pieces” (ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα) όπου υπήρξε και η αποκορύφωση της απόδοσης της μπάντας αλλά και της συμμετοχής του κοινού.

Firewind setlist 20/12/12
Ark Of Lies
Till The End Of Time
Few Against Many
Cold As Ice
Brother’s Keeper
Warrior
Fire And The Fury/Guitar solo (Gus G)
Escape From Tomorrow
Deliverance
Keyboard solo (Bob Katsionis)
Angels Forgive Me
Waiting Still
Firewind Raging
My Loneliness
Mercenary Man
Glorious
Tyranny
(encore)
Into The Fire
Breaking The Silence (ft. Maxi Nil)
Breaking The Law (Judas Priest cover)
Falling To Pieces

Ημέρα 2η (“Firewindnam style”)
Το δεύτερο show θα το παρομοίαζα με μια μεγεθυμένη (σε όλους τους τομείς) εκδοχή του πρώτου. Καταρχήν δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα (sold out εις την βαρβαρική). Έπειτα ήταν αυτά τα δύο διαδοχικά σοκ που ακολούθησαν. Το πρώτο ήταν το μούδιασμα από την εισαγωγή που επέλεξαν λίγο πριν εμφανιστούν στη σκηνή, η οποία ήταν η πασίγνωστη μαλακία του Psy “Gangnam Style”. Ήταν τέτοια όμως η δίψα του κόσμου να περάσει καλά (και για ακόμη μια φορά το νεαρό και αυθόρμητο της ηλικίας των περισσοτέρων) που μέσα σε μια στιγμή το Κύτταρο μεταμορφώθηκε σε dance floor καθώς οι περισσότεροι το έριξαν στο χορό (αυτό ήταν -για εμένα- το δεύτερο). Μέσα σε πανζουρλισμό οι 5 καμπαλέρος εμφανίζονται και με μια κίνηση “κόφτο” του Gus G ο Μπάμπης τερματίζει την αναπαραγωγή της εισαγωγής στο Kronos του (που κελάηδησε για τα καλά πάλι εκείνο το βράδυ).

Η επίθεση ξεκίνησε στο ίδιο μέρος την ίδια ώρα αλλά με το “Head Up High” αυτή τη φορά ως εναρκτήριο κομμάτι. Σωστά καταλάβατε, δεν είδαμε μια από τα ίδια, αλλά ένα εντελώς νέο setlist που συνεχίστηκε με “Wall Of Sound”, “Allegiance”, “Destination Forever” και τους Firewind να έχουν απογειωθεί προς άγνωστους προορισμούς με επιβάτες στο διαστημικό τους λεωφορείο όλους εμάς. Συγκριτικά με την πρώτη βραδιά παρατήρησα μια ελαφριά υστέρηση στη φωνή του Apollo που έδειξε να αρχίζει να κουράζεται κάπως από τις συνεχόμενες εμφανίσεις. Το κοινό από τα πλέον αεικίνητα και φωνακλάδικα πήρε με άνεση τα πρωτεία από την προηγούμενη εμφάνιση (ήταν και περισσότεροι άλλωστε) και με ασταμάτητο τραγούδι και crowd surfing έδωσε άλλη νότα για ακόμη μια φορά.

Συνέχεια με “Destination Forever” και “Few Against Many” όπου όλο το Κύτταρο έγινε μια θάλασσα από χέρια που κυμάτιζαν αμφίδρομα, ενώ ο Gus G δεν άφησε χαμένη την ευκαιρία να σχολιάσει για τα 10 αυτά χρόνια πόσο σημαντική υπήρξε η υποστήριξή μας και ότι αυτή ήταν η απόδειξη πως υπάρχει υποστήριξη στις ελληνικές μπάντες που αξίζουν και ευλόγησε φυσικά και τα γένια τους λέγοντας πως αποτελούν στην Ελλάδα την μπάντα με τους τοπ οπαδούς/ υποστήριξη. Με αυτά τα ωραία περάσανε στα “I Will Fight Alone”, “Kill To Live” και “The Departure” στο οποίο το κοινό χαλαρά ήταν για βραβείο Grammy ενώ η κόπωση στη φωνή του Apollo είχε αρχίσει να γίνεται ένα κλικ πιο εμφανής.

Χωρίς πολλές ανάσες ακούσαμε “Heading For The Dawn”, “Losing My Mind” και “World On Fire” για να φτάσουμε στο solo του Gus για τη δεύτερη βραδιά. Μετά από μια μικρή καθυστέρηση μέχρι να μαζέψω τους σιαγόνες μου από το πάτωμα και την εκτέλεση του “Long Gone Tomorrow” που ακολούθησε, είχε έρθει η ώρα για το solo του Bob στα πλήκτρα. Ένα solo που περιείχε παραλλαγμένο το θέμα από το “Space Dye Vest” (Dream Theater), ένα πολύ ιδιαίτερο και αγαπημένο μου κομμάτι (όπως και αρκετών από εσάς φαντάζομαι) και αν πριν έψαχνα το σαγόνι μου, αυτή τη φορά ένιωθα τα μέλη μου να ξεκολλάν σαν να ήμουν φτηνή lego κατασκευή. Και σαν να μην έφτανε αυτό παίζουν καπάκι το “Edge Of A Dream” και το “Mercenary Man”. Κάπου εκεί ο Katsionis ανεβάζει στη σκηνή ένα πανό από το κοινό με το λογότυπο της μπάντας και το ξετυλίγουν μαζί με τον Gus o οποίος ευγενέστατα ρώτησε αν μπορούν να το κρατήσουν.

Το πανό μπαίνει στις αποσκευές και έχει έρθει η ώρα να παίξουν το κομμάτι που έχουν γράψει για την Θεσσαλονίκη μας, το “SKG”, ενώ τα κομμάτια που οδήγησαν στο κενό του encore ήταν τα “Insanity”, “I Am The Anger” και “Between Heaven And Hell” στο οποίο το crowd surf χτύπησε κόκκινα. O Bob έδωσε αρκετές φορές χεράκι βοηθείας σε επίδοξους stage divers και surfers μέσα σε ένα πραγματικά γιορτινό κλίμα, έτσι όπως πραγματικά άρμοζε στην περίσταση.

Το menu για το encore περιείχε “Steal Them Blind” και ακόμη μια εμφάνιση της Maxi Nil για το “Breaking The Silence” (όπως και την προηγουμένη). Ως προτελευταίο κομμάτι ακούσαμε και τραγουδήσαμε την διασκευή στο “Maniac” κατά την οποία συνέβησαν και κάποια ευχάριστα ευτράπελα επί σκηνής καθώς ο Apollo εμφανίστηκε με έναν αστείο δερμάτινο σκούφο στο κεφάλι, κάτι που φάνηκε να ενοχλεί τον Gus ο οποίος με στην πρώτη κιθαριστική “ανάσα” του τον έβγαλε και το πέταξε στο κοινό. Ο Apollo δεν πτοήθηκε το ζήτησε πίσω και απρόσμενα ο σκούφος πέταξε πάλι πίσω και αφού τον φόρεσε έκανε και μια πόζα ικανοποίησης απέναντι στον Gus (βέβαια ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά τον έβγαλε μόνος του).

Σε ότι αφορά τον Apollo, δεν πρέπει να παραλείψω να αναφερθώ για ακόμη μια φορά στο πόσο εξαιρετικός frontman είναι. Δεν ήταν λίγες οι φορές που χώρισε το κοινό σε ανταγωνιστικές ομάδες τις οποίες κατεύθυνε με τα χέρια του. Τους ζητούσε να φωνάξουν, να τραγουδήσουν ακόμη και την “ένταση” ρύθμιζε κάνοντας με τα χέρια του πως ανοίγει ένα εικονικό ποτενσιόμετρο. Και το κοινό φυσικά αντεπεξήλθε με καθολική συμμετοχή και απαράμιλλη θέρμη. Ακόμη ένα σημείο που θέλω να σταθώ είναι και τα stage diving του Gus και του Bob (την πρώτη και δεύτερη ημέρα αντίστοιχα) και μάλιστα κατά την διάρκεια της εκτέλεσης των κομματιών (ειδικά ο Katsionis στο δικό του πρόλαβε στο τσακ να ξανανέβει στην σκηνή και να μπει στο κομμάτι). Κάθε άλλο λοιπόν από στημένες συμπεριφορές, σταριλίκια και τα συναφή γι’ αυτό και η μεγάλη αγάπη που εισπράττουν σε ανταπόδοση από τους οπαδούς.

Τα μεσάνυχτα μας βρήκαν να καταρρέουμε σε κομμάτια (“Falling To Pieces”) και τους Firewind να σφραγίζουν μια πραγματικά αξιόλογη εμφάνιση. Είναι μοναδικό θέαμα να βλέπεις την συντριπτική πλειοψηφία σε ένα sold out club να πηδάει πάνω κάτω, μαζί και η μπάντα σύσσωμη! Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανείς δεν έφυγε με παράπονα. Το φαινόμενο Firewind είναι εδώ και με τέτοιο κοινό θα ρισκάρω να εκτιμήσω πως θα είναι εδώ για πολλά ακόμη χρόνια. Αυτό που όλοι περιμένουμε είναι να ακούσουμε και πως αποτυπώθηκε όλη αυτή η εμπειρία στις ηχογραφήσεις.

Firewind setlist 21/12/12
Intro Gangnam Style
Head up High
Wall Of Sound
Allegiance
Destination Forever
Few Against Many
I Will Fight Alone
Kill To Live
The Departure
Heading For The Dawn
Losing My Mind
World On Fire
Guitar solo (Gus G)
Long Gone Tomorrow
Keyboard solo (Bob Katsionis)
Edge Of A Dream
Mercenary Man
SKG
Insanity
I Am The Anger
Between Heaven And Hell
(encore)
Steal Them Blind
Breaking The Silence (ft. Maxi Nil)
Maniac (M. Sembello cover)
Falling To Pieces

photos: Χρήστος Ρούσσης

625