Up the Hammers XIV Day 1: Armored Saint, Eternal Champion, Iron Angel, Majestic Ryte, Airged Lamh, Lizzies, Air Raid (15/03/2019) Gagarin 205 Club
(Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς)
H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται με το Up the hammer να ξεκινάει ιδανικά με τους Air Raid.
Οι Σουηδοί αποτελούν μια από τις κορυφαίες μπάντες του NWOTHM (new wave of tradition heavy metal) και μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους καλού heavy metal. Η δύσκολη αποστολή που είχαν να ζεστάνουν τον κόσμο αποδείχθηκε δύσκολη μόνο στα χαρτιά καθώς ο αρκετός κόσμος που είχε μαζευτεί από νωρίς γνώριζε το υλικό της μπάντας.
Ξεκίνησαν με τρία τραγούδια από το τελευταίο τους album “Across the Line” και αφού μας χαιρέτισαν, μας είπαν ότι βρίσκονται σε περιοδεία στα πλαίσια προώθησης του νέου δίσκου και μας ανακοίνωσαν ότι θα παίξουν κάτι παλιό. Αυτό κάναν με το A Blade in the Dark” να ενθουσιάζει τον κόσμο και τον τραγουδιστή να μας παροτρύνει να φωνάξουμε δυνατά.
Ακολούθησαν τα “Aiming for the Sky και το “Demon’s Eye” από το νέο single και κάπου εκεί ο Fredrik Werner, φωνή του συγκροτήματος, μας λέει ότι νιώθει τη μαγεία στον αέρα και ότι θα είναι μια υπέροχη βραδιά και οι Air Raid παίζουν το “Rising Force” του Malmsteen. Το πρόγραμμα τους ολοκληρώθηκε με τη κομματάρα “Black Dawn” και το “Midnight Burner” από το πρώτο τους ΕP.
Γενικά οι Air Raid πραγματοποίησαν μια άψογη εμφάνιση, πάνω στη σκηνή ήταν αρκετά κινητικοί έχοντας χορογραφημένες τις περισσότερς κινήσεις τους και επίσης είχαν πολύ καλό ήχο. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανένας παραπονεμένος από την εμφάνιση τους.
Air Raid setlist:
Hold the Flame
Line of Danger
Hell and Back
A Blade in the Dark
Aiming for the Sky
Demon’s Eye
Rising Force (Yngwie J. Malmsteen cover)
Black Dawn
Midnight Burner
(Γράφει ο Γιάννης Φράγκος)
Οι Lizzies κατάφεραν όχι μόνο να μην σβήσει η φλόγα που είχαν ανάψει πριν λίγο οι Air Raid, αλλά να δώσουν μια εμφάνιση γεμάτη ενέργεια που τελικά έκανε να αξίζει και με το παραπάνω την προσέλευση μας από νωρίς, στην πρώτη επίσημη ημέρα του φετινού Up The Hammers.
Η Ισπανική τετράδα έπαιξε παθιασμένα το hard rock/heavy υλικό της, κομμάτια απλά στην δομή τους, εκτελεσμένα με μεράκι και ιδιαίτερα καθαρό ήχο. Οι τρεις Ισπανίδες που περιστοιχίζουν τον Dani Vera (τύμπανα) όργωσαν την σκηνή του Gagarin, χαμογελαστές και αυθόρμητες, έπαιξαν περιεχόμενο και από τα δυο άλμπουμ που έχουν στο ενεργητικό τους.
Με καταγωγή από την Μαδρίτη, ταξίδεψαν στην Αθήνα και δικαιολόγησαν απόλυτα την θέση που τους δώθηκε για να εμφανιστούν σε αυτό το φεστιβάλ. Μπάντα και τραγούδια για να περνάς καλά πίνοντας το ποτό σου, ιδανικός ήχος και σκηνική παρουσία θα έλεγα για φεστιβαλικά περιβάλλοντα.
Από τους Lizzies ακούσαμε 12 κομμάτια μεταξύ των οποίων και μια διασκεύη στο “Kick Out The Jams” των MC5 την οποία το κοινό έδειξε να την απολαμβάνει ιδιαίτερα. Η μπάντα έπαιξε ακόμη και κομμάτια διάρκειας ακόμη και μόλις 2μιση λεπτών που φλέρταραν πολύ με το punk rock, όπως τα “Talk Shit And Get Hit” και “Rosa Maria”, αλλά και πιο heavy υλικό όπως το ελαφρώς doom-ίζον “Final Sentence” (για το οποίο έχουν γυρίσει και ένα βίντεο), το speed-άτο “Viper”, το υμνικό “I’m Paranoid” κ.α.
Παρά το νεαρό της ηλικίας των Elena Zodiac (φωνητικά), Patricia Strutter (κιθάρα), Motorcycle Marina (μπάσο) και του ντράμερ που ήδη ανέφερα, εμφανίστηκαν με τον αέρα μπάντας των 80s όχι τόσο από την αρχή του set, αλλά δειλά δειλά όσο προχωρούσε η εμφάνισή τους, η σκηνική τους παρουσίας ανέβαινε κατακόρυφα. Σε αυτό βοήθησε και η αποδοχή από το κοινό το οποίο πέτυχαν να κερδίσουν με σχετική άνεση. Αν καταφέρουν να αναβαθμίσουν και τις συνθέσεις τους πέρα από το τυπικό για το είδος επίπεδο, τότε οι Lizzies πιθανόν να αποτελέσουν ένα όνομα που δεν θα σβήσει σαν πυροτέχνημα, αλλά να μας αποσχολήσει και στο μέλλον.
Lizzies setlist:
666 Miles
Phoenix
I’m Paranoid
The Crown
8 Ball
No Law City
Final Sentence
Talk Shit And Get Hit
Kick Out The Jams (MC5 cover)
Viper
Rosa Maria
Speed On The Road
LIZZIES “Viper” live @ UTH XIV 4K
(Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας)
Η ώρα κοντεύει 18:00, και ένα συγκρότημα θρύλος του Ελληνικού epic heavy metal είναι έτοιμο να πάρει θέση στη σκηνή του Gagarin 205. Η επαναδραστηριοποίηση τους έπειτα από μία δεκαετία, έχει γεμίσει με χαρά τους Έλληνες οπαδούς συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου. Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό κλίμα για ένα υπέροχο live. Η μπάντα, ανέβηκε στη σκηνή στην ώρα της και το epic metal party ξεκίνησε! Η εισαγωγή του “Midlothian”, έδωσε τη θέση της στο “Endomain” και η μάχη ήταν ήδη στα πρώτα της στάδια. Το group, ήταν σα να έπαιζε χρόνια μαζί χωρίς να φαίνεται η απουσία των 10 χρόνων.
Η συνέχεια ανήκε στα “Ragnarok” και σε ενα νέο κομμάτι, από το επερχόμενο νέο album των Airged L’amh, “Two Ravens”. Ο κόσμος έδειχνε ζεστός σε αυτό που παρακολουθούσε, πράγμα το οποίο έκανε τη μπάντα να “ανοίγει” το ρυθμό και να αποκτά την αυτοπεποίθηση που της ήταν αναγκαία. Περιττό να πω, ότι το νέο τραγούδι ήταν από τα καλύτερα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια στο χώρο του epic metal. Αν και τα υπόλοιπα ακούγονται έτσι, τότε θα μιλάμε σίγουρα για ένα δίσκο σταθμό του group.
Από εκεί και έπειτα, ήρθε η ώρα για το τελευταίο μέρος της μάχης. Η αρχή έγινε με το “Fate Of The King”, και συνεχίστηκε με τα “Death On Stamford Bridge”, “The Silver Arm” και για το τέλος το εξαιρετικό “Hunter’s Path”. Ο κόσμος είχε ζεσταθεί για τα καλά, και το headbanging δε σταμάτησε ούτε λεπτό. Οι τρομερές ερμηνείες, το ένα δέσιμο της μπάντας και φυσικά το setlist, δεν επέτρεψαν στο κοινό να “ξεκουραστεί” στιγμή. Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς, η εμφάνιση δύο παλιών μελών του group για να παίξουν το “The Silver Arm”. Πρόκειται για τους Γιάννη Τσιμά στο μπάσο και Γιώργο Σοφικίτη στη κιθάρα. Μία έκπληξη, που “ξεσήκωσε” περισσότερο το πλήθος.
Στο τέλος του show, νομίζω ότι το κοινό πήρε αυτό που ήθελε και η μπάντα αναζωπύρωσε το πάθος που είχε κρατήσει κρυφό μέχρι σήμερα. Οι Airged L’amh, φάνηκε ότι είναι σαν ένα παλιό καλό μπουκάλι κρασί που θέλει το χρόνο του να “ωριμάσει” και να μας χαρίσει πολλές στιγμές απόλαυσης.
Airged L’amh setlist:
Midlothian (intro)
Endomain
Ragnarok
Two Ravens
Fate Of The King
Death On Stamford Bridge
The Silver Arm
Hunter’s Path
AIRGED LAMH “The Silver Arm” live @ UTH XIV
Η ξεκούραση ήταν υπεραπαραίτητη, καθώς ακολουθούσε ένα ακόμα συγκρότημα θρύλος του US metal, οι Majestic Ryte. Με ένα EP μόνο στις αποσκευές τους, ήρθαν να μας αποδείξουν προς τί ολος αυτός ο ντόρος γύρω από το όνομα τους. Η ώρα ήταν ήδη 19:15, όταν οι Αμερικανοί power metallers ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin 205.
Η τετράδα από τη Νέα Υόρκη, συστήθηκε με το καλύτερο τρόπο στους οπαδούς. Δηλαδή, με το εξαιρετικό power metal που παίζει θυμίζοντας μας γιατί μπάντες όπως οι Jag Panzer, οι Iced Earth και οι ίδιοι γίνονται αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό. True metal, in your face με εξαιρετικό παίξιμο και δυνατές ερμηνείες από τη φωνή της μπάντας, το Greg Tsaknakis.
Μην έχοντας και πολύ υλικό να παρουσιάσουν, αφού η μόνη τους δισκογραφική προσπάθεια είναι ένα EP το 1988 το “Majestic Ryte”, περιορίστηκαν παίζοντας τα κομμάτια του ομώνυμου EP τους, μαζί με κάποια νέα (;). Η αρχή έγινε με τα ‘’Dark Stalker” και ‘’Survivor” από το EP. Η μπάντα έδειχνε σε εξαιρετική κατάσταση και ο αεικίνητος Greg Tsaknakis έδινε το σύνθημα. Ακολούθησαν τα ‘’Strawman”, ‘’Guardian” και ‘’Arrival”, και ο πήχης του show ανέβηκε κατά πολύ.
Ο κόσμος, έδειχνε να το απολαμβάνει και η μπάντα έπερνε τη δύναμη που χρειαζόταν από αυτό. Συνέχεια με τα ‘’Eternal Paradise” και ‘’Promise Of Power” από το EP, και το ‘’Hadrian’s Path”. Το ‘’A Breed Apart” σήμανε το τέλος μίας εμφάνισης έκπληξης για το festival. Οι παρευρισκόμενοι, βγήκαν με ένα πλατύ χαμόγελο από το venue, δείγμα της εξαιρετικής εμφάνισης του group. Νομίζω ότι οι Majestic Ryte, κέρδισαν πολλούς νέους οπαδούς έπειτα από αυτό το βράδυ. Να περιμένουμε και νέα μουσική; Ίδωμεν…
Majestic Ryte setlist:
Intro
Dark Stalker
Survivor
Strawman
Guardian
Arrival
Eternal Paradise
Promise Of Power
Hadrian’s Path
A Breed Apart
MAJESTIC RYTE “Guardian” live @ UTH XIV
(Γράφει ο Αντώνης Ξενάκης)
Έχοντας φτάσει στα μισά του line up της πρώτης μέρας, ήρθε η ώρα να πατήσουν στο σανίδι οι βετεράνοι του speed metal Iron Angel, για πρώτη φορά μπροστά στα μάτια μας. Το μυαλό και η καρδιά ξαναγύρισαν στην ηλικία των 15 χρονών όταν και τους έμαθα πρώτη φορά μέσα από το “Hellish Crossfire”, δίσκος που βγήκε το 1985.
Απόλυτο ξεκίνημα με “Metalstorm”, κομμάτι από το “Wings of War” και η συνέχεια καταιγιστική με “Sinner 666”, “Ministry of Metal”, “Legions of Evil”, “The Metallian” με τον κακό χαμούλη να γίνεται στο κοινό. Ατόφιο speed metal στο Gagarin 205 όπως πρέπει. Εμφάνιση βγαλμένη από το 1985, με παιχνιδιάρη τον μπροστάρη Dirk Schröder που είναι και ο μοναδικός original του συγκροτήματος, με ταχύτητες ακραίες και τον ήχο να βοηθάει σε πολύ μεγάλο βαθμό με την “καλή” σαπίλα να βγαίνει προς τα έξω.
Setlist μοιρασμένο καταλλήλως από όλη την ιστορία τους με μεγαλύτερη έμφαση στο Hellish Crossfire.
Iron Angel setlist:
Intro: Winds of War
Metalstorm (Wings of War)
Sinner 666 (Hellish Crossfire)
Ministry of Metal (Hellbound)
Legions of Evil (Hellish Crossfire)
The Metallian (Hellish Crossfire)
Fight for Your Life (Wings of War)
Heavy Metal Soldiers (Hellish Crossfire)
Hellbound (Hellbound)
Black Mass (Hellish Crossfire)
Stronger Than Steel (Wings of War)
Rush of Power (Hellish Crossfire)
(Encore:)
Writing’s on the Wall (Hellbound)
IRON ANGEL “Heavy Metal Soldiers” live @ UTH XIV
(Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας)
Η ανυπομονησία μου να δω live μία από τις αγαπημένες μου νέες μπάντες, τους Eternal Champion, έφτανε στο τέλος της. Η ώρα να καταλάβουν τη σκηνή του Gagarin 205 οι Αμερικανοί epic metallers, είχε φτάσει. Γύρω στις 21:50, οι Eternal Champion ανέβηκαν στη σκηνή και οι αντιδράσεις του πλήθους ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Άλλωστε, τα μέχρι τώρα μουσικά δείγματα των Τεξανών είναι εξαιρετικά. Η φιγούρα του Jason Tarpey, θυμίζει Viking πολεμιστή έτοιμο να “κατασπαράξει” όποιον βρεθεί στο διάβα του.
Ξεκίνημα με το “Retaliator” και το ομώνυμο τραγούδι του μοναδικού δίσκου της μπάντας μέχρι τώρα “The Armor Of Ire”. Από την αρχή φάνηκε, ότι θα παρακολουθούσαμε ένα show γεμάτο ενέργεια, πάθος και “πολεμικό” ύφος. Οι θεατές, δε σταμάτησαν να τραγουδούν και να επιδίδονται σε headbanging παρ’όλο που είμασταν στην αρχή ακόμα.
Η συνέχεια, ανήκε στα “The Last King Of Pictdom” και “Invoker” όπου ακολούθησε ο πρώτος χαμός. Κοπάνημα δίχως αύριο και η μπάντα έδειχνε σαστισμένη με το χαμό που επικρατούσε στο πλήθος. Ξίφος, ιαχές πολέμου και “μάχες” σώμα με σώμα από κάτω, ήταν κάποια από αυτά που πρόλαβα να δω εν μέσου του “πολεμικού” κλίματος. Η διασκευή της μπάντας στο “Awakened By The Dawn” των Mystic Force, ήρθε για να ηρεμήσει λίγο τα πνεύματα ως το δεύτερο μέρος του χαμού με το “The Cold Sword”. Το κοινό κυριολεκτικά “έλιωσε”, αφήνοντας τόνους ιδρώτα στη σκηνή του venue. Headbanging, stage diving και αρκετά mosh pit, συμπλήρωναν το σκηνικό. Ακόμα ένα κομμάτι του δίσκου, το “Sing A Last Song Of Vadese”, ηρέμησε κάπως το εκστασιασμένο κοινό.
Είχαμε μπει πλέον στη τελική ευθεία του show, οπότε έπρεπε να ανέβουν και πάλι οι τόνοι. Και αυτό έγινε!! Το σούπερ hit, “I Am The Hammer”, έφερε το τρίτο και τελευταίο μέρος του χαμού. Η μπάντα έδωσε τα πάντα και ο κόσμος ανταπέδωσε με παρατεταμένο χειροκρότημα και ζητούσε ακόμα ένα όπως επιβάλλεται. Οι Eternal Champion, δε τους χάλασαν το χατήρι χαρίζοντας μας και την πιο όμορφη στιγμή της βραδιάς με τη διασκευή στο “Veils Of Negative Existence” των ανυπέρβλητων Manilla Road. Μία απο τις καλύτερες στιγμές του Up The Hammers festival και ένα από τα καλύτερα show για φέτος. Eternal Champion rules!!!
Eternal Champion setlist:
Intro
Retaliator
The Armor Of Ire
The Last King Of Pictdom
Invoker
Awakened By The Dawn
The Cold Sword
Sing A Last Song Of Vadese
I Am The Hammer
Veils Of Negative Existence
ETERNAL CHAMPION “I Am The Hammer” live @ UTH XIV 4K
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Χρειάστηκε να περάσουν περίπου 20 χρόνια για να πατήσουν ξανά οι πρεσβευτές του αμερικάνικου metal σε ελληνικό σανίδι. Οι μακρινές μνήμες της πρώτης φοράς, αλλά και οι φήμες που τους συνοδεύουν για την ιδιαιτερότητα των ζωντανών εμφανίσεών τους, είχαν ήδη ανεβάσει τις προσδοκίες στο μέγιστο.
Οι «Άγιοι» επιτέλους στάθηκαν ενώπιο του κοινού του φετινού “Up The Hammers”, με τους Gonzo Sandoval, Jeff Duncan και Phil Sandoval να πιάνουν πρώτοι τις θέσεις τους, και τον συνήθη ύποπτο και γνώριμο πια με το ελληνικό κοινό από τις εμφανίσεις του με τους Fates Warning, Joey Vera, να ακολουθεί, φανερά χαρούμενος και συγκινημένος.
Ο frontman και φωνή του γκρουπ, John Bush εμφανίζεται σε απόλυτη αποθέωση, προειδοποιώντας μας, όσο βέβαια μπορεί να γίνει αυτό, για όλα όσα θα ακολουθήσουν.
Οι υποψίες μας για μια λίστα τραγουδιών που θα διέτρεχε όλη τη διαδρομή τους, επιβεβαιώθηκαν, καθώς τα πολλά χρόνια απουσίας, και η αναμενόμενη σύσταση του κοινού από πολλές, διαφορετικές γενιές ακροατών, το ζητούσαν , το απαιτούσαν και το επέβαλλαν.
Σίγουρα, είναι δύσκολο να ζητήσεις από τους Saint να συμπυκνώσουν μια καριέρα συνέπειας και δημιουργικότητας σε περίπου 90 λεπτά. Δεν είναι άλλωστε μόνο το λαμπρό παρελθόν που θα διεκδικήσει τη δική του «ζωντανή» δικαιοσύνη επί σκηνής, είναι και το ολόφρεσκο, ολοζώντανο παρόν της μπάντας, μια σημαντική και μοναδική παράμετρος έκφρασης του σύγχρονου metal, μέσα από το dna ενός γκρουπ που πέρασε για πυρός και σιδήρου για πάνω από τρεις δεκαετίες.
Το παρόν όμως των «Αγίων» είναι εδώ, είναι ακόμα πυρωμένο και επικίνδυνο και οι ίδιοι έδωσαν το στίγμα με το ομότιτλο “Win Hands Down”, που άνοιξε θριαμβευτικά λογαριασμό. Δεν ξέρω αν ο τίτλος του είναι ένας ταιριαστά βολικός υπαινιγμός γι’ αυτό που θα γινόταν με την εμφάνισή τους, ήταν όμως η πραγματικότητα…
Πριν ανιχνεύσουμε τι μας έχει χτυπήσει, ακολουθεί η τακτική «νοκ άουτ στον πρώτο γύρο», με τα τρία εναρκτήρια τραγούδια των αντίστοιχων πρώτων τους άλμπουμ να σηκώνουν μια θύελλα στο κοινό. Το γκρουπ είναι μια αληθινή πολεμική μηχανή, με απίθανο συντονισμό, στιβαρότητα, προτρεπτική σκηνική παρουσία και έναν frontman που πέρα από την εκπληκτική φωνητική του παράσταση είναι ένα ακατάπαυστος γητευτής του κοινού. Τα επίπεδα σε όλα τα ζητήματα, μέσα σε λίγα λεπτά έχουν ανεβεί σε δυσθεώρητα ύψη, η νύχτα σχηματίζει δυνατές εντυπώσεις. Οι Saint, με το χαρμάνι της μεγάλης πείρας αλλά και της ακόμα ζωντανής, ακόρεστης δίψας, μοιάζει να αποτελούν το ιδανικό παράδειγμα παντρέματος επαγγελματισμού και συναισθήματος.
Η βόλτα στο καλάθι τους περιείχε μερικά από τα δυνατότερα δολώματα για να τρελάνει κανείς ένα ήδη παραδομένο κοινό, όπως τα highlights του δημοφιλούς “Symbol Of Salvation” , με τα “last Train Home” και “Reign Of Fire” να επιδεινώνουν σημαντικά την κατάσταση των λαρυγγιών μας. Είχαμε και αυτές τις ιδιαίτερες επισκέψεις σε βαθύτερα και υπεραγαπημένα τραγούδια τους, όπως τα “Book Of Blood” και “Aftermath”, που ξεδίπλωσαν με λάμψη, πόσο πολυσχιδής και ταλαντούχα μπάντα είναι.
Όλο όμως το πρόγραμμα ήταν τυλιγμένο με την εντύπωση του γκρουπ που δεν κάνει εκπτώσεις και δεν ικανοποιείται με λιγότερο από το καλύτερο που μπορεί να δώσει. Με μπροστάρη τον Bush που έκανε τα πάντα, τραγουδώντας ανεβασμένος ψηλά στους ενισχυτές, ή περπατώντας ανάμεσα στον κόσμο, κραδαίνοντας στη σκηνή το σπαθί του ή αποδίδοντας τα εύσημα στον Joey Vera με γλαφυρό τρόπο, για τη θυσία του ν’ αφήσει την «ερωμένη» του στα μισά της περιοδείας (Fates Warning), για να πετάξει στην Ελλάδα πίσω στη «γυναίκα» του (Armored Saint). Την ίδια στιγμή, παρακολουθώντας όλη αυτή την απίστευτη κινητικότητα, αναρωτιόσουν πως ο άνθρωπος αυτός συνέχιζε να διατηρεί τη φωνή του σε τέτοια κατάσταση.
Οι «Άγιοι» έκλεισαν με θριαμβευτικό τρόπο αναποδογυρίζοντας το κοινό και τον χώρο, με τα κλασικότερα των κλασικών “Can U Deliver” και “Madhouse”, έδειξαν με μια εμφάνιση ασύγκριτη την απόλυτη έννοια του «γεμίζω τη σκηνή» και μας άφησαν όλους με τα φαρδύτερα χαμόγελα των τελευταίων μηνών.
Κάποιος εκεί ψηλά ένιωθε πολύ περήφανος για τους παλιόφιλούς του…
Armored Saint setlist:
Win Hands Down
March Of The Saint
Long Before I Die
Raising Fear
That Was Then, Way Back Then
Last Train Home
After me, The Flood
Book Of Blood
Symbol Of Salvation
Mess
Aftermath
Left Hook From Right Field
Reign Of Fire
Can U Deliver
Mad House
ARMORED SAINT “Can U Deliver + Mad House” live @ UTH XIV 4K
Φωτογραφίες : Αποστόλης Καλλιακμάνης
Βιντεο : Γιάννης Φράγκος
636 
