Kraftwerk 3-D (3/3/2018) Κλειστό Παλαιού Φαλήρου (Tae Kwon Do)

Τα νέα για το πέρασμα και από την χώρα μας του περίφημου Kraftwerk 3-d tour, χαροποίησαν πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Είτε ανυπομονούσες να δεις το τρισδιάστατο show των Γερμανών, είτε τους ίδιους τους Γερμανούς, ζωντανούς θρύλους της ηλεκτρονικής μουσικής κι πατέρες ενός σκασμού από σύγχρονα παρακλάδια της, είτε για αμφότερα τα αίτια, ένα ήταν βέβαιο, πως η 3η Μαρτίου ήταν μια ημερομηνία που δύσκολα θα μπορούσες να κάνεις χώρο για κάτι διαφορετικό στην ατζέντα σου.

Αυτό το επιβεβαίωσε η προσέλευση του κοινού στο Κλειστό Παλαιού Φαλήρου, που όχι απλώς πλησίασε, αλλά έκανε πραγματικότητα το επίσημο sold out των εισιτηρίων. Παρότι οι Kraftwerk είχαν ξαναεπισκεφθεί την Ελλάδα το 2005, η ψυχολογία του κοινού ήταν εστιασμένη στην κάπως μακάβρια αντίληψη του “πότε θα τους ξαναδούμε”. 

Το πολυδιαφημισμένο 3-d περιτύλιγμα του show, αν και στηριγμένο στην ήδη παρωχημένη τεχνολογία προβολής στερεοσκοπικών εικόνων και βίντεο σε σκηνοθεσία εναρμονισμένη με την μουσική, έδειξε να κερδίζει το κοινό όπως οι ισπανοί τους Ινδιάνους ιθαγενείς με τις γυαλιστερές τους χάντρες…

Οι Ralf Hütter, Fritz Hilpert, Henning Schmitz και Falk Grieffenhagen πήραν τις θέσεις τους πίσω από τις 4 πανομοιότυπες κονσόλες, φορώντας τις φουτουριστικές τους στολές με κατάλληλες ραβδώσεις που βοηθούσαν οπτικά στην εναρμόνιση τους με το ιδιαίτερο stage-tech περιβάλλον του tour. 

Το σετ του “εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας” όπως είναι η μετάφραση του ονόματoς Kraftwerk, ξεκίνησε στις 21.30 σε ένα κατάμεστο στάδιο και ολοκληρώθηκε 2 ώρες αργότερα. Μπροστά από τα μάτια μας και μέσα από τα αυτιά μας πέρασαν ορισμένες από τις μεγαλύτερες στιγμές ενός από τα πιο επιδραστικά σχήματα της ηλεκτρονικής μουσικής. Από το 1970 μέχρι και σήμερα, οι Ralf Hütter και Florian Schneider (τότε) μπορούν να κομπάζουν πως έχουν συνεισφέρει όχι λίγα ως επιρροή, όχι μόνο στον ήχο, αλλά και στην γενικότερη εικόνα και στυλ αμέτρητων μουσικών και ετερόκλητων πολλές φορές ρευμάτων.

Η εμφάνιση τους απέπνεε στον χώρο την μοναδική ρετρό αισθητική τους. Τα γυαλάκια που μοιράστηκαν κατά την είσοδο αποδείχθηκαν κάπως ενοχλητικά στην πολύωρη χρήση, αλλά συνετέλεσαν καταλυτικά στο να γίνουμε κοινωνοί ενός θεάματος με αποτέλεσμα που ξεπέρασε τις δικές μου, τουλάχιστον, προσδοκίες, παρά το γεγονός πως βρίσκεται “στο δρόμο” από το 2012. Ο ήχος υπεραναλυτικός μεν, θα με ευχαριστούσε ακόμη περισσότερο αν ήταν σε λίγο υψηλότερη στάθμη (παρακολούθησα από την αρένα στο κέντρο και ακριβώς ανάμεσα στην σκηνή και την κονσόλα). 

Οι 4 Γερμανοί δεν είχαν καμιά επικοινωνιακή εμπλοκή με το κοινό (με κανένα κοινό από όσο γνωρίζω) κι αρκέστηκαν να ρίχνουν ματιές στον χώρο κατά την διάρκεια της εμφάνισης και σε μια ταπεινή υπόκλιση στο τέλος της εμφάνισής τους (ο Ralf έκανε την καρδιά του λιγότερο πέτρα και είπε και μια “καληνύχτα, ευχαριστώ”). Πέρα όμως από αυτό, η μουσική τους μας έκανε να αισθανθούμε οικεία και να χαλαρώσουμε. Σε κάποιες στιγμές βέβαια υπήρξε λίγο μεγαλύτερη χαλάρωση από όσο έπρεπε, σημείο ότι το show τους αναπόφευκτα έχει κάποιες “κοιλιές”.

Κάποιες από τις στιγμές που αξίζει να σημειωθούν αποτελούν οι παρακάτω. Το ξεκίνημα με το “Numbers” βρήκε το κοινό να βγάζει κραυγές θαυμασμού στην θέα των πρώτων 3-d εφέ. Αλλά το πρώτο πραγματικά εντυπωσιακό εφέ ήρθε λίγο αργότερα, όταν στο “Computer Love” είδαμε να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας ένα τεράστιο “αρχέγονης” τεχνολογίας pc. Στο “The Man-Machine” ξεκίνησαν οι πρώτοι χοροί, ενώ για εμένα προσωπικά υπήρξε και η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι πράγματι έβλεπα μπροστά μου τους Kraftwerk. 

Στο “Spacelab” οι Γερμανοί έκαναν ένα ωραίο παιχνίδι δείχνοντας μας σκηνοθετικά αρχικά το εσωτερικό ενός διαστημικού εργαστηρίου (τι άλλο) από όπου έπαιζαν την μουσική τους και στην συνέχεια μας ταξίδεψαν στην επιφάνεια της Γης μέχρι το σημείο πάνω από την Ελλάδα, όπου έδειξαν έναν ιπτάμενο δίσκο να περνάει πάνω από την Ακρόπολη και να προσγειώνεται έξω από το συναυλιακό χώρο. Η αποδοχή και το χειροκρότημα από το κοινό ήταν κάτι παραπάνω από εξασφαλισμένη.

Τα “Model” και “Radioactivity” υπήρξαν από τα highlights της βραδιάς με την αμέσως  μεγαλύτερη ανταπόκριση από το κοινό μετά το “The Robots”, το οποίο παρουσίασαν σαν πρώτο encore, όχι οι ίδιοι, αλλά 4 ανθρωποειδή ρομπότ που είχαν παρατάξει επί σκηνής με τις μορφές τους και το ντύσιμο σήμα κατατεθέν τους με τα κόκκινα πουκάμισα και τις μαύρες γραβάτες. 

Άνθρωποι και μηχανές, ιστορία και παρόν, μουσική και τεχνολογία, όποιο κι αν ήταν το σημείο που άγγιξε περισσότερο τον καθένα, η αυλαία έπεσε με θετικό πρόσημο και η εμπειρία Kraftwerk 3-D αποτυπώθηκε στην μνήμη των όσων την παρακολούθησαν, η οποία αποτελεί άλλωστε και μοναδικό συναυλιακό δρώμενο που δεν μπορεί να μεταφερθεί ούτε με κείμενο, αλλά ούτε με εικόνα, στον μουσικόφιλο που δεν παρευρέθηκε.

Setlist:

Numbers / Computer World

It’s More Fun To Compute / Home Computer

Computer Love

The Man-Machine

Spacelab

The Model

Neon Lights

Autobahn

Airwaves

Radioactivity

Electric Café

Tour De France / Prologue / Etape 1 / Chrono / Etape 2

Trans Europe Express / Metal On Metal / Abzug

Encore:

The Robots

Aero Dynamik

Planet Of Visions

Boing Boom Tschak / Techno Pop / Music Non Stop

497